review
Hell is Us

Wat als ze je aan je lot overlaten? Wat als er geen hand is die je leidt of een duidelijke weg die heel handig gemarkeerd is? Gelukkig is het speculatie van onze kant, maar volgens ons voelt dat een beetje zo als je woont in een door oorlog verscheurd land. Dat gevoel wil ontwikkelaar TiGames Studio ons in ieder geval meegeven met hun spel Hell is Us. Waar moet je beginnen als iedereen de weg kwijt is? Wij hebben geprobeerd te zoeken. Wat blijkt? Soms zijn er gevaarlijkere dingen dan aliens.

Hell is Us speelt zich af in een land verscheurd door burgeroorlog. Om de dingen nog een stapje erger te maken wordt door ‘De Calamiteit’, een mysterieuze ramp, de regio ook nog eens geplaagd door buitenaardse wezens. Jij speelt als Remi, een ex-UN-soldaat. Je bent volledig op jezelf aangewezen als jij terugkeert naar je geboorteplaats Hadea om meer te weten te komen over jouw verleden en dat van jouw ouders. Wat het spel bijzonder maakt is dat er dus niet alleen een burgeroorlog woedt, maar ook nog eens aliens rondlopen die jou het leven zuur maken. Deze wezens reageren ook nog eens bijzonder goed (of slecht, het is maar hoe je het bekijkt) op onze conventionele wapens. Dus vergeet het maar om ze vol lood te pompen, daar kunnen ze tegen. Nee, het is zaak ze te fileren met buitenaardse wapens. Maar als je denkt dat de aliens gemene wezens zijn…

De wapens waarmee je aliens kunt verslaan zijn onder andere kleine zwaarden, hakbijlen en hele grote, zware zwaarden. Dit brengt verschillende speelstijlen met zich mee. Ga je voor het snellere, precieze hakwerk met een dubbele hakbijl of voor het lompere, zwaardere, maar veel krachtigere en grotere zwaard wat je met twee handen tegelijk vast moet houden? Hoe meer je speelt met een bepaald soort wapen, hoe beter je daarmee wordt. Je stijgt er namelijk in level mee. Dit werkt dus niet globaal: je zult met elk wapen moeten spelen om het tot het (max) vijfde level sterker te maken. Ook zijn deze wapens op een gegeven moment te upgraden, waardoor je ze nog sterker maakt. En als kers op de taart kun je ze ook nog finetunen met Glyphs. Kortgezegd zorgt dit ervoor dat ze effectiever zijn tegen bepaalde vijanden. Denk aan verschillende emoties, zoals woede, angst en verdriet.

Hell is Us komt onder andere van de hand van Jonathan Jacques-Belletête. Deze beste meneer was ook verantwoordelijk voor de art van Deus Ex: Human Revolution en Mankind Divided. Je merkt dat zijn ervaring doorsijpelt in dit spel. Niet alleen ziet het spel er fantastisch uit, ook de verschillende, diepere lagen komen goed uit de verf. De mensheid kan behoorlijk wreed en meedogenloos zijn. Dit wordt gelijk in het begin van het spel duidelijk als je een massagraf tegenkomt. De toon van het spel is meteen gezet. Wat dit spel daarnaast van de rest onderscheidt, is toch wel het ontbreken van traditionele waypoints en/of een map met al dan niet duidelijke aanwijzingen. Dat maakt het spel gelijk een heel stuk moeilijker.

Als je praat met de verschillende npc’s (diegene die niet schieten), dan unlock je verschillende sidequests of doorloop je het hoofdverhaal. Je draagt een soort tablet bij je waarop alle gesprekken en objectives bijgehouden worden. Dit kun je teruglezen als je even niet meer weet wat je moet doen, maar nergens krijg je duidelijke hints waar je moet zijn. De enige lichtpuntjes die je ziet, zijn de items die op de grond liggen die je kunt oppakken en de deuren waarmee je interactie kunt hebben. Maar daar moet je redelijk dichtbij staan. Je ziet van veraf alleen een verwoest, desolaat landschap: verlaten, kapotte tanks en stapels dode mensen.

Dit werkt wat ons betreft tweeledig. Het is aan de ene kant ontzettend gaaf voor de immersie. Zonder duidelijke HUD (heads up display, jouw overzicht met kompas en gemarkeerde waypoints) ben je veel sneller geneigd om overal even te kijken. Het verkennen van het land moet je veel meer met landmarkeringen en herkenningspunten doen. Je hebt wel een kompas die je kunt bekijken, maar het voelt echt veel meer als ouderwets navigeren. Dat geeft veel meer voldoening als je dan een plek vindt waar je moet zijn, maar aan de andere kant kost deze mate van realisme een hoop spelplezier. Deze inspanning vergt een hoop energie.

Als je Hell is Us in één ruk uitspeelt, dan zit je er lekker in. Als je meerdere sessies hebt, waar we toch wel redelijkerwijs vanuit kunnen gaan hoe de meeste spelers dit spel gaan spelen, dan krijg je vaak van die waar-was-ik-ook-alweer-mee-bezig-momenten. Start het spel na een paar dagen (of weken) weer op en je bent geheid kwijt wat je aan het doen was. En op dat soort momenten is het juist wel handig om een digitaal duwtje in de rug te krijgen, een nudge in de juiste richting of een lichtpuntje op jouw HUD-horizon, zodat je weet waar je nu heen moet.

Gelukkig is het niet alleen maar ellende. Hell is Us geeft je – soms subtiel, soms minder subtiel – best wel veel hints. Je moet alleen bijzonder goed je oren en ogen openhouden. Al snel in het begin van het spel krijg je de opdracht om ergens heen te gaan om iets te halen voor iemand. Dit doe je vervolgens eerst door geluiden te volgen in de vorm van dromenvangers. Daarna zoek je jouw weg door gemarkeerde bomen te volgen. Deze kleine introductie geeft al aan wat voor soort hints je kunt verwachten en waar je allemaal op moet letten. Leuk gedaan, dat zeker, en redelijk uniek. Daarnaast is het spel ontzettend mooi. Je kijkt je ogen uit. Hadea voelt echt aan als een land verscheurd door oorlog, waar het vechten nog maar net gestopt is. Verschillende groeperingen lopen er nog te patrouilleren en jij bent constant je leven niet zeker.

Hell is Us is een onwijs tof spel, waar je echt wel je tanden in moet zetten. Deze moeilijkheidsgraad door de mate van immersie zal niet voor iedereen zijn, maar wij vinden dat dit niet onderdoet aan onze rating daarvan. Dit is meer een waarschuwing: weet waar je aan begint! Om een bekende dierendetective te quoten: ‘War is hell’. En gelijk heeft ie.

Voor deze review hebben wij Hell is Us op de PlayStation 5 gespeeld. Het spel is verder te krijgen voor Xbox Series X|S en pc en komt uit op 4 september.