review
Final Fantasy Tactics – The Ivalice Chronicles

In de jaren 90 kwamen er héél veel Final Fantasy‘s uit. En dan hebben we het niet alleen over de genummerde hoofdgames, maar ook kregen we toen al spin-offs. Zonder twijfel is de meest legendarische spin-off Final Fantasy Tactics. Het is altijd een beetje een rotzooitje geweest als je het spel de afgelopen jaren wilde spelen, met verschillende aanpassingen en verbeteringen die in verschillende heruitgaven te vinden waren, of juist spontaan miste van een bepaalde versie. Gelukkig hebben we nu een heuse remaster/remake gekregen in de vorm van Final Fantasy Tactics – The Ivalice Chronicles.

Tja, of je The Ivalice Chronicles als remaster of remake wilt beschouwen, hangt een beetje af van hoe je ernaar kijkt. Als je kijkt naar hoeveel er verandert is, is het het beste als een remaster te omschrijven. Maar aangezien de originele code van de game kwijtgeraakt was, is er heel veel helemaal opnieuw gemaakt en is het technisch gezien een remake. Welke van de twee termen je kiest is in dit geval dus irrelevant, aangezien ze allebei de lading redelijk dekken, maar allebei ook weer niet helemaal kloppen.

Final Fantasy Tactics vertelt het verhaal van het koninkrijk Ivalice, een middeleeuwse setting met de nodige fantastische elementen. Na het overlijden van de vorst strijden meerdere families om de macht. De speler speelt als Ramza Beoulve, een jongen van een nobele familie die bekendstaat om hun militaire kunnen. Hij wordt, of hij het nou wil of niet, een belangrijk onderdeel van de machtsstrijd die ontstaat en de oorlog die bekend zal komen te staan als ’the Lion War’.

De opzet van het verhaal dat we net omschreven hebben, zal misschien enigszins cliché klinken. De opzet is dat ook zeker, want je zal vergelijkbare conflicten in een Shakespeareaans toneelstuk of boeken over de middeleeuwen kunnen vinden. De uitvoering van het verhaal van Final Fantasy Tactics is gelukkig ijzersterk, waardoor het niet uitmaakt dat de opzet wat cliché is. Personages zijn interessant en de diplomatieke intriges worden waar nodig afgewisseld met momenten van magie of monsters. Het is een spel waarbij de wendingen van het verhaal daadwerkelijk spannend en verrassend zijn en het koninkrijk waarin het zich allemaal afspeelt is rijk aan geschiedenis. Het spel wordt ook gepresenteerd als de vertellingen van een geleerde die al zijn informatie uit verloren boeken en aantekeningen haalt, wat voor een unieke sfeer zorgt. Het is net alsof je de geschiedenis van een land dat ooit echt bestaan heeft aan het naspelen bent.

Hier komen wat ons betreft de meest belangrijke verbeteringen van Final Fantasy Tactics – The Ivalice Chronicles om de hoek kijken. De vertaling van het origineel uit 1997 had een vertaling die berucht was voor hoe slecht hij was. Zo slecht zelfs, dat in de PSP-versie de grootste vernieuwing was dat het spel nu een nieuwe vertaling had. The Ivalice Chronicles heeft in het Japans een aangepast en nieuw script gekregen en heeft op zijn beurt ook weer zijn eigen vertaling naar het Engels gekregen. Dit is vele malen beter dan het ooit is geweest en het ouderwetse, soms chique taalgebruik komt geweldig goed tot zijn recht.

Dat brengt ons naar het tweede belangrijke punt en dat is het feit dat het hele spel nu ingesproken is! De acteurs zijn van een hoog niveau en de combinatie van de fantastische nieuwe dialogen met het ouderwetse taalgebruik, de fenomenale soundtrack en het goed geacteerde stemwerk, zorgen ervoor dat de wereld prachtig tot leven komt. Zelfs terwijl we naar redelijk gedateerde graphics zaten te kijken, waanden we ons volledig in Ivalice.

Qua gameplay zijn de veranderingen vooral interessant voor de veteranen die het spel al helemaal grijs gespeeld hebben. Bepaalde trucjes waarmee je vroeger veel te makkelijk het spel uitspeelde zijn nu bijvoorbeeld weggehaald. Interessanter voor de nieuwkomer is dat er nu drie moeilijkheidsgraden zijn. Casual, Standard en Tactical. Casual is het niveau waarop je speelt als je vooral het verhaal wilt ervaren met zo min mogelijk uitdaging, Standard is het niveau van het oorspronkelijke spel en is al behoorlijk pittig en Tactical is hels. Wij hebben onze playthrough op Tactical gedaan en het derde gevecht van het verhaal maakte al korte metten met ons. Het is leuk voor de mensen die echt gepusht willen worden om hun team zo sterk mogelijk te maken en zelfs te ‘grinden’ door gevechten opnieuw te doen en zo steeds sterker te worden.

Want het zo sterk mogelijk maken van je team, dat is de grote aantrekkingskracht van de gameplay. Gevechten zijn beurtelings en vinden plaats op een slagveld. Elke beurt kan je een van je teamleden een aantal vierkantjes over het slagveld laten bewegen om vervolgens een actie uit te voeren. Je kent het principe misschien wel van Fire Emblem. Mensen in je team beginnen allemaal met het beroep ‘Squire’ en je kan ze vervolgens uit laten groeien tot meer dan dertig verschillende beroepen. Niet alleen bepaalt het beroep van iemand wat voor aanvallen of magie ze kunnen uitvoeren, maar ook kunnen ze door ervaring op te doen met andere beroepen ook vaardigheden van die andere beroepen gebruiken. Hierdoor heb je absurd veel aanpassingsmogelijkheden voor je team en kan je bepaalde mensen zich heel erg laten focussen op een bepaalde strategie, maar misschien wil je ook wel een manusje van alles bij je hebben. Als je dit allemaal paart met alle verschillende stukken uitrusting die je kan vergaren, is dit echt een heerlijke game voor de mensen die ervan houden om zich bezig te houden met de voorbereiding op tactische veldslagen.

Daarnaast zijn er nog wat ‘quality of life’-features, zoals dat je door kan spoelen tijdens gevechten, zodat je niet een minuut lang aan het kijken bent naar hoe je tegenstander zijn mannetjes één voor één over het speelveld beweegt. Ook kan je aanzetten dat wanneer je een van je teamgenoten een ander beroep geeft, dat het spel hem of haar automatisch een passende uitrusting geeft. Zo zijn er nog meer aanpassingen die het spel net wat toegankelijker maken.

Met de gameplay en het verhaal is alles dus dikke prima, maar hoe zit het met de graphics? Helaas is dat een puntje waar we wat negatiever over zijn. Final Fantasy Tactics – The Ivalice Chronicles ziet er niet slecht uit, maar het lijkt een opgepoetste versie van de mobiele versie van de game te zijn en dat zie je wel terug. Het is niet slecht, maar het verdient ook geen schoonheidsprijzen zoals bijvoorbeeld de Dragon Quest III HD-2D Remake dat wel deed. We snappen dat er al veel werk is gestopt in het helemaal opnieuw moeten maken van het spel en dat het erg veel werk was geweest om de grafische stijl overhoop te gooien, dus we nemen het Square Enix niet al te kwalijk.

Een ander negatief puntje vinden we de camera. Je bekijkt het strijdveld vanuit de hoeken en als je de camera beweegt, ga je van de ene hoek naar een andere hoek. Je kan niet de camera ‘een beetje’ bewegen, maar altijd een volle negentig graden. Dit is de helft van de tijd geen probleem, want het versterkt het gevoel dat je naar een soort diorama aan het kijken bent. De andere helft van de tijd wordt je beeld echter verstoord door bomen die precies in alle hoeken geplaatst zijn, of kan je lastig zien wat er ergens aan de hand is omdat er vanuit de ene invalshoek een huis in de weg staat, maar vanuit de andere invalshoek weer niet goed kan zien wat er gaande is vanwege het hoogteverschil in het terrein. Ja, je hebt een mooie nieuwe toevoeging in deze remaster in de vorm van een strategisch overzicht waarbij je alles duidelijk van bovenaf kan zien, maar vanuit dat standpunt kan je geen acties uitvoeren, dus moet je alsnog weer terug gaan naar je vervelende camerastandpunten om acties uit te voeren. We snappen dat de camera zo gelaten is om het ouderwetse gevoel te bewaren, maar een instelling om de camera ook beetje bij beetje te kunnen bewegen, was wel zo fijn geweest om onnodige frustratie te voorkomen.

Een goed laatste punt om nog even snel te benoemen is dat je bij het opstarten van het spel ook kan kiezen voor een ‘Classic Mode’. Hierin speel je met de ouderwetse graphics, het War of the Lions-script uit 2007 en gameplay die zo veel mogelijk lijkt op het origineel uit 1997. Het is mooi dat je allebei de opties hebt in een moderne bundel en we verwachten dat het best leuk gaat zijn om na het doorspelen van de ‘Enhanced Mode’ ook de ‘Classic Mode’ een kans te geven.

We kunnen niet anders dan concluderen dat Final Fantasy Tactics – The Ivalice Chronicles een hele mooie versie is van een legendarisch stukje gamegeschiedenis. We denken dat er meer in had gezeten met betrekking tot bepaalde aspecten, zoals de camera en de graphics, maar de ingesproken stemmen, het verbeterde script en wat broodnodige ‘quality of life’-features zorgen ervoor dat het een droom is om het spel op moderne platformen te kunnen spelen.

Final Fantasy Tactics – The Ivalice Chronicles is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. De game is vanaf 29 september beschikbaar voor Playstation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch 2, PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.