review
Digimon Story Time Stranger

Na het uitstapje naar een soort kruising tussen een visual novel en een strategiegame keert Bandai Namco met Digimon Story Time Stranger weer terug naar de populaire Digimon Story-reeks. Tijdens een persevenement konden we al even kort kennismaken met dit nieuwe deel en inmiddels hebben we ook wat meer tijd aan deze monster-catching-RPG kunnen besteden.

We spelen als een agent van een geheime organisatie die bijzondere fenomenen onderzoekt, die vaak rampzalige gevolgen voor de mensheid hebben. Tijdens het onderzoeken van een nieuw geval, lijkt het einde van de wereld nabij te zijn. Op mysterieuze wijze weten we terug te keren in de tijd en arriveren we op dezelfde plek maar dan acht jaar geleden. Met het verkrijgen van deze tweede kans proberen we de waarheid te achterhalen en reizen we zowel door de menselijke wereld als de digitale wereld waar de Digimon leven.

Het verhaal in zo’n beetje iedere JRPG begint behoorlijk traag en Digimon Story Time Stranger is daar geen uitzondering op. De eerste uren zijn behoorlijk saai en draait vooral om het uitleggen van de hele setting. Het helpt daarbij niet mee dat de dialogen behoorlijk slecht zijn, waardoor we nooit echt geïntrigeerd raken. Tel daarbij op dat ontwikkelaar Media Vision weinig inspiratie lijkt te hebben om de menselijke wereld er enigszins interessant uit te laten zien. We lopen dan ook door een steriel Tokio en diens ondergrondse tunnels waarbij de vele straatjes en gangetjes allemaal rechthoekig zijn en er hetzelfde uitzien en er maar weinig te beleven is. Naast enkele side-quests kan je sommige mensen uitdagen voor het spelen van een kaartspel. Alsof het verzamelen en trainen van alle Digimon niet al heel erg tijdrovend is, kan je deze monsters ook nog in kaartvorm gaan verzamelen.

Wanneer we eenmaal de digitale wereld betreden, lijkt het alsof we een hele andere game aan het spelen zijn. De kleurrijke omgeving ziet er een stuk beter uit en we zien allemaal Digimon met elkaar spelen. Het heeft een speels karakter en dat kunnen we wel waarderen. Al snel wordt het duidelijk dat deze digitale wereld in gevaar is en dat dit gevaar ook steeds vaker doorsijpelt in de menselijke wereld.

Het leukste onderdeel van Digimon Story Time Stranger is toch wel het verzamelen en trainen van ruim vierhonderd verschillende Digimon. Elk monster kan in verschillende andere soorten evolueren, afhankelijk van hun statistieken. Wil je je verzameling compleet maken dan zal je regelmatig gebruik moeten maken van het de-evolueren naar de zwakkere versie om middels training en het verhogen van de statistieken voor een ander evolutiepad te kiezen. Het is echt enorm uitgebreid en fans kunnen uren zoet zijn om voor die ene evolutie te gaan.

Ook het beurtelings vechtsysteem zelf is behoorlijk diepgaand. Elke Digimon heeft diverse elementen die sterk of juist zwak tegenover elkaar zijn. Met de mogelijkheid om je team met slechts drie actieve vechters uit te rusten en drie om als reserve te dienen, waartussen je elke beurt vrij bent om te wisselen, heb je beperkte ruimte om je team zodanig in te richten dat deze elke uitdaging kan weerstaan. Het is dus echt noodzakelijk om te weten wat de sterke en zwakke punten van de Digimon zijn die je tegenover je krijgt en op basis daarvan je team aan te passen. Gelukkig krijg je af en toe de hulp van andere Digimon die via een gastrol in je team meehelpen met het vechten.

Voor de grote fans van Digimon zal dit hele systeem van verzamelen en trainen als muziek in de oren klinken, maar voor ons voelt het toch wel erg tijdrovend aan. Om een Digimon aan je verzameling toe te kunnen voegen, moet diens Scan Rate minimaal honderd procent zijn. Wil je daarbij ook nog dat deze direct de best mogelijke statistieken heeft, dan zal je het scanpercentage naar tweehonderd procent moeten laten stijgen. Vaak gaat dit scanpercentage slechts met vijftien tot twintig procent omhoog per verslagen exemplaar, dus je zal vaak tegen dezelfde Digimon moeten vechten om deze aan je verzameling toe te kunnen voegen.

Ook het trainen door middel van het vechten, gaat allemaal erg langzaam. Het duurt behoorlijk lang voordat je Digimon een redelijk hoog level hebben en daarmee de benodigde statistieken voor een bepaalde evolutie. Je zal dan ook echt behoorlijk moeten grinden. Dit had wat ons betreft toch wel een onsje minder mogen zijn.

Digimon Story Time Stranger kan ons uiteindelijk maar moeilijk bekoren. Het verzamelen van de vele Digimon is heel erg vermakelijk en de digitale wereld ziet er leuk en speels uit, maar voor de rest blijft het allemaal redelijk inspiratieloos. Vooral de menselijke wereld is enorm saai en door de slechte dialogen worden we niet echt het verhaal ingezogen.

Voor deze review is Digimon Story Time Stranger gespeeld op de PlayStation 5. Het spel is vanaf 3 oktober verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X|S en pc.