nieuws
Het Einde Nabij: Stervende Aarde

De Maya kalender loopt op 21 december 2012 af. Volgens sommige zal dat ook het einde van de mensheid betekenen. In de rubriek Het Einde Nabij onderzoekt Nieuwerwets aan de hand van drie themafilms welk mogelijk einde ons staat te wachten. Met deze keer: de stervende aarde.

Het dying earth-thema is een bekend sub-genre van science fiction. Het idee is simpel: wat als ons de aarde, ons thuis, opeens afsterft? De gevolgen voor de mensheid zijn niet te overzien. Regisseurs die dit thema naar het witte doek hebben vertalen, leveren vaak een schimmige en bleke film af.

The Road (Hillcoat, 2009)
Een onverklaarbaar mysterie heeft de aarde dusdanig aangetast dat zelfs de bossen langzaam afbrokkelen. Een vader en een zoon proberen zich staande te houden op een planeet waar elke vorm van leven onmogelijk gemaakt is. Veel kleurrijker dan grijs-tinten wordt de film nooit. De moedeloosheid van de situatie is in elke scene te voelen. Zeker wanneer het enige voedsel dat nog beschikbaar is, andere mensen zijn.

The Core (Amiel, 2003)
Het elektromagnetische veld van de aarde is aangetast. Het resultaat is enkele vreemde gebeurtenissen: vogels vallen uit de lucht en mensen met pacemakers leggen het loodje. De kern van de aarde blijkt niet meer te draaien en een team wetenschappers, militairen en ingenieurs wordt naar de kern van de aarde gestuurd om daar verandering in te brengen. The Core heeft veel gelijkenissen met Armaggedon, maar in plaats van de ruimte in te gaan, wordt hiernaar het binnenste van de aarde gegaan.

Wall-E (Stanton, 2008)
Wij hebben het gedaan. Te lang en op te grootte voet geleefd, waardoor de aarde één grote vuilnisbelt is geworden. Het ecosysteem is compleet verpest en de aarde wordt achtergelaten. Enkele kleine robotjes krijgen de onmogelijke taak de aarde weer op te ruimen en klaar te maken voor een eventuele terugkeer. Een film waarin het eerste halfuur geen enkele dialoog voorkomt, maar altijd weet blijven te boeien.

Wat is de kans?
Wetenschappers zijn het erover eens: er zijn tal van redenen waardoor onze thuisbasis kan veranderen in een onherbergzaam gebied. Het omkeren van het elektromagnetische veld is een voorbeeld. Elke paar honderdduizend jaar keert het veld zich om; geschat wordt dat de laatste keer 780.000 jaar geleden was. Het resultaat is dat de kosmische straling doorgang vindt zonder dat de atmosfeer ons beschermt. Erger misschien nog is het mogelijk instorten van het ecosysteem. Planten, dieren en mensen zijn massaal aan elkaar gelinkt. Wetenschappers zien met angst de dag tegemoet wanneer insecten uitgeroeid worden en zij niet meer daar zijn om planten te bestuiven. Dit kan wellicht komen door chemische producten van mensen zelf of een virus in de natuur zelf. Wat het ook gaat worden, het resultaat zal altijd hetzelfde zijn: een wereld waar niet op te leven is voor ons mensen.