review
Recensie: Lincoln eert belangrijke president

Steven Spielberg geeft de laatste vier maanden van president Abraham Lincoln’s leven weer in de biopic Lincoln. Daniel Day-Lewis speelt laatstgenoemde zeer verdienstelijk. De vriendelijke reus is een lichtpuntje in een anderzijds onnavolgbaar politiek steekspel dat vooral op de Amerikaanse markt is gericht.

Burgeroorlog en parlementaire oorlog
Nadat Lincoln is gekozen tot president, scheiden enkele staten zich af. Lincoln wil een amendement doorvoeren waardoor slavernij in de Verenigde Staten verboden wordt. Een burgeroorlog tussen Noord en Zuid, dat economisch zou doodbloeden zonder slaven, is het gevolg. De film richt zich echter op een ander slagveld: eentje die plaatsvindt in het huis van afgevaardigden. Zonder extra stemmen van Lincolns tegenstanders is er geen meerderheid voor het amendement. De opdracht aan enkele Republikeinen: vind steun bij de Democraten om zo toch het benodigd aantal stemmen te krijgen.

Waar gaat dit over?
Het zal voor Amerikanen alledaagse kost zijn, de Burgeroorlog, maar voor ons Europeanen vraagt Lincoln wel om nog even goed na te denken hoe het allemaal ook alweer zat. De film doet weinig moeite om duidelijk te maken wat er precies aan de hand is en hoe de gehele situatie nou is ontstaan. In combinatie met het hoge tempo waarin personages en locaties elkaar afwisselen, wordt Lincoln wel erg onbegrijpelijk. Wie is die man die nu binnenloopt? Wat was zijn functie ook alweer? Is hij een voorstander van slavernij of is hij er juist tegen? En is het überhaupt belangrijk om dat te weten? Gelukkig wordt het allemaal wat makkelijker wanneer de film zijn einde nadert en er nog slechts vier stemmen gewonnen moeten worden om het amendement door te laten gaan. Spijtig genoeg is het wat aan de late kant.

Misschien is Lincoln dan een nieuwe vorm van infotainment. Hoe dan ook, het maakt Lincoln jammerlijk richtingloos. Spielberg probeert geschiedenis te regisseren, maar niet een film. Een nagenoeg kritiekloze geschiedenis waarin wijze mannen tot juiste beslissingen komen; kijk ons Amerikanen en kijk onze democratie. Lincoln zit vol met episch bedoelde monologen en te weinig echte interactie. Voor een film die zo’n beladen bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis behandelt mist het de gruwelijkheid van de echte situatie. Het ontbreekt aan echte mensen, met echte gevoelens; het zou een welkome afwisseling zijn geweest van deze zelfgenoegzame schouderklop voor elke Amerikaan. Gelukkig is daar Daniel Day-Lewis.

Superbe acteurs en prachtige shots
Day-Lewis’ vertolking van Abraham Lincoln trekt veel recht. Hij maakt de president intelligent, grappig en vooral menselijk, zonder ooit het wat stoïcijnse karakter dat Lincoln werd toegeschreven te verliezen. Day-Lewis wordt ondersteund door een ware sterrencast met namen als Joseph Gordon-Levitt, Tommy Lee Jones, Sally Field, John Hawkes en meer.  Het acteerwerk samen met de prachtige decors en shots zorgen ervoor dat de film de banier nog mag hooghouden. Hoewel allemaal goedbedoeld, blijft Lincoln toch een draak van een film.