nieuws
Recensie: Robin Thicke – Blurred Lines
Na de wereldhit ‘Blurred Lines’ mag een nieuw album van Robin Thicke niet ontbreken. Het gelijknamige album is een mix van uptempo R&B en soul. Blurred Lines doet in veel opzichten denken aan muziek van Justin Timberlake. Deze vergelijking zorgt er voor dat het album weinig onderscheidend is, maar neemt niet weg dat ook Robin Thicke kundig is op zijn manier.
Grote bekendheid heeft Thicke niet in Nederland. Zijn grootste hit na Blurred Lines stamt uit 2003. ‘When I Get You Alone’, een nummer waarin de vijfde symfonie van Beethoven als sample gebruikt wordt, is afkomstig van zijn debuutalbum A Beautiful World. Hierna heeft de zanger een aantal kleine successen in ons land gehad, maar is het vijf albums wachten tot een single weer bovenaan de hitlijsten weet te prijken.
De leadsingle Blurred Lines is wereldwijd uitermate populair. In Nederland is dit niet anders. Het succes van deze hit staat garant voor lange airplay. Blurred Lines wordt tot vervelens toe gedraaid en is zelfs gecoverd en opnieuw uitgebracht door De Kraaien. Thicke heeft echter na de nummer een-hit al twee nieuwe singles uitgebracht. Zo is begin juli het inhoudsloze ‘Give It 2 U’ verschenen: een nummer waarin Thicke het noodzakelijk vind om te zingen over de grootte van zijn penis. Hier komt het grootste verschil met JT (en andere artiesten) naar voren. Tekstueel snijdt Thicke voornamelijk onderwerpen aan over sex en rijkdom. Thicke is een mooiboy met een goede stem, maar heeft de houding van een player.
De goedmakers op het album zijn de composities. Hier is meer zorg aan besteed dan de weinig inspirerende teksten. Door het heerlijke tempo in verschillende lagen is ‘Take It Easy On Me’ verreweg het beste nummer. Het tempo neemt na dit nummer echter af en komt maar bij vlagen terug. Blurred Lines wordt overheerst door soul met een zwoel karakter. Normaal gesproken is het het ideale genre voor succes, want soul is nog steeds uitermate populair en zeer toegankelijk.
Echter richt Robin Thicke de soulmuziek ten gronde. Muzikaal gezien is het album nog enigzins acceptabel, maar Blurred Lines had beter instrumentaal opgenomen kunnen worden. De teksten zijn verschrikkelijk om aan te horen.
