nieuws
NWTV-Awards: Stem op de beste Nederlandse film 2013

De Nederlandse film zit sinds na de eeuwwisseling in de lift. Een decennium later beginnen we daar echt de vluchten van te plukken, met zeer prettige, leuke, grappige, schitterende en goede producties. Dit jaar presenteren we daarom bij de NWTV-Awards als nieuwe filmcategorie Beste Nederlandse Film 2013.

Het is goed om te zien dat ook kleinere producties in Nederland steeds meer van de grond komen en die ook barsten van de kwaliteit. &Me is een prachtige film over de poëtische zoektocht naar de ander en het delen van eenzaamheid, in het verlengde van zijn serie A’dam & E.V.A. De ontdekking van wie we eigenlijk zijn en hoe we tot elkaar verhouden speelt ook bij Daglicht een rol: een ijzersterke film van Penoza-regisseur Diederik van Rooijen. Ook Het Diner draait rondom de geheimen binnen een familie. Een film waarbij de actie en chemie vooral ontstaat aan één klein restauranttafeltje.

Eveneens lijkt de vreemdeling die de rust komt verstoren van een kleine gemeenschap een nieuw thema te zijn geworden in de Nederlandse film. In Alex van Warmerdams Borgman zien we de duivelse Jan Bijvoet een absurdistisch spektakel neerzetten wanneer hij als zwerver een villa binnentrekt. Het werkt heel verfrissend dat soms dingen die gebeuren in een film niet direct invloed hoeven te hebben op de film. Niet voor niets werd Borgman genomineerd voor een Gouden Palm. Ook in De Ontmaagding van Eva van End is er de indringer, maar ditmaal van hemelse proporties in engelachtig wit gekleed. Het is één van de betere tragikomedies dit jaar: droog, maar gewiekst en grappig, maar ook met serieuze boodschap. Dan is er nog Matterhorn: wederom Ton Kas en wederom een zwerver. De combinatie van de twee is subtieler en droger dan bij voorgenoemde.

Dan is er nog de rauwe vertelling van Wolf over de buitenwijken van de grote stad. De film is zwart-wit, rauw en hard; het is de poldervariant op de welbekende Franse films over de banlieue-jeugd. Hard op een andere manier is de film Feuten het Feestje. Het enige wat er ontbreekt is de daadwerkelijke geur van bier, zweet en pis om de ervaring van het schandalige studentenleven compleet te maken. De kritiek was wel dat de dialogen soms wat onder deden aan de rest van de film. Een verwijt dat ook Smoorverliefd kreeg. Toch redden de sympathieke personages en de humor deze films meer dan genoeg om ze te nomineren voor een NWTV-Award. Als laatst en rare eend in de bijt is er De Nieuwe Wildernis. Deze documentaire neemt ons mee langs de Oostvaardersplassen en laat zien dat in plaats van een vliegreisje slechts de OV-chipkaart nodig is om overwoekerende natuur te zien.