nieuws
Much Ado About Nothing

Joss Whedons eigentijdse verfilming van Shakespeares Much Ado About Nothing is bescheiden, impulsief en een genot om naar te kijken.

Zo rusteloos is Joss Whedon, dat in de enige vakantie die hem contractueel opgedragen werd tijdens het filmen van The Avengers, hij besloot om met bekenden in zijn eigen huis in twaalf dagen een stuk van Shakespeare te verfilmen. Much Ado About Nothing is een van Shakespeares komedies, over twee ontluikende liefdes, opgezet en gedwarsboomd door misleiding en jaloezie. De verbintenis tussen de jonge Claudio (Fran Kranz) en Hero (Jillian Morgese) vormt de rode lijn van het verhaal. Kranz speelt Claudio geloofwaardig jeugdig, naïef en temperamentvol. Toch gaat het leeuwendeel van de aandacht naar de gelijktijdige romance op de achtergrond, tussen de oudere Benedick (Alexis Denisof) en Beatrice (Amy Acker), die als de hoofdrollen worden beschouwd. Denisof steelt de show met zijn speelse, levendige en gevatte Benedick. Acker doet niet onder als Beatrice en hoewel de chemie onmiskenbaar is, leunt zij iets meer op de scherpe ironie die Shakespeare haar personage gegeven heeft.

Het stuk is zeer getrouw verfilmd in en rond Whedons huis in de heuvels. De beperkte ruimte wordt optimaal benut: elke scène lijkt in een unieke omgeving plaats te vinden, telkens vanuit een originele kijkhoek. In de tuin ligt een piepklein Romeins theater met een prachtig uitzicht, waar onder andere de bruiloftsscènes plaatsvinden. Het is haast zonde dat de film zwart-wit is, omdat de shots zoveel kleur suggereren dat de afwezigheid ervan bijna een gemis wordt. Het grote deel van de spaarzame muziek is van Whedons hand en past als gegoten.

De vroegmoderne Engelse dialogen zijn intact gebleven en eisen een korte omschakeling: oud Engels aan de keukentafel brengt nog enige gêne met zich mee. Desalniettemin is Much Ado nooit knullig: de acteurs spreken hun teksten ongedwongen en Whedon plaatst hen in de gepaste locaties en situaties. Zo draagt Benedick een monoloog voor tijdens een ochtendfitnessroutine en bespreken Leonato (Clark Gregg), Beatrice en Hero hun liefdesvooruitzicht met glazen wijn en een doos maskers ter voorbereiding van een groot feest. De arrestatie van de schurkachtige Don John (Sean Maher) wordt vertoond op het scherm van een iPhone van één van de aanwezigen.

Whedon combineert moeiteloos de gelaagde humor en de dwaasheid van Much Ado met slapstick, ongemakkelijke stiltes en visuele humor. Nergens lijkt hij het stuk te serieus te nemen. Het stuk zit vol dwazen, die stuk voor stuk eer aan worden gedaan (vooral Nathan Fillion krijgt uitgebreid de gelegenheid zijn onnozel te wezen, misschien iets teveel). Wanneer Benedick een gesprek over hemzelf afluistert, rolt hij door de struiken en steekt hij zijn hoofd horizontaal om de hoek, alsof hij in een slechte Scooby Doo-aflevering speelt. Tijdens het feest ligt Claudio in het zwembad met een duikbril en een snorkel op, die zijn voordracht compleet ontwapenen en op een gegeven moment schrikt Beatrice dusdanig van een uitspraak, dat ze met een volle wasmand van de trap kukelt. Het zijn kleine dingen die de film luchtig en plezierig maken.