Doorgaan naar artikel
Rambo: The Videogame
Johan van de Westerlo
Johan van de Westerlo
Techredactiemanager
Profiel

Conclusie

Het klinkt allemaal super, kruip in de huid van John Rambo en beleef de actiefilms zoals we ze kennen. Helaas wordt al gauw duidelijk dat het niet meer is dan wat richt- en schietwerk en wat knopjes drukken. Door de slechte graphics ziet alles er verouderd uit en ziet het er niet uit als een game van deze tijd. De prijs van zo’n veertig euro is dan ook vrij fors voor wat de speler ervoor terug krijgt. Bij een pre-order krijgt de koper een miniatuur John Rambo wat wellicht leuk is voor de echte Rambo-fans.

De Rambo-films zijn toch wel één van de bekendste films uit de jaren ’80 van Sylvester Stallone. Het zal daarom ook niet verbazen dat hiervan ook een game is gemaakt. Kruip in de huid van John Rambo en herleef de Rambo-trilogie op je eigen manier.

De speler kruipt in de huid van John Rambo en zal een reis maken door de films First Blood, Rambo: First Blood part II en Rambo III. Hierin beleeft de speler verschillende herkenbare scènes uit de films. Rambo is uiteraard voorzien van een flink wapenarsenaal, waaronder zijn boog met explosieve pijlpunten en het befaamde ‘Rambo mes’. Wanneer het level gestart wordt, komt het maar op één ding aan, de beste Rambo zijn. Door het scoren van punten zal aan het einde van het level bekend worden of het een Rambo-waardige actiescène is geweest. Helaas blijft het hier ook bij.

Eenmansleger

Niets is Rambo te gek

Net als in de films staat Rambo er voornamelijk alleen voor. Horde gewapende soldaten hebben maar één doel voor ogen en dat is het uitschakelen van Rambo. Dit is in het videospel niet anders, wat een goed teken is gezien het spel op de films gebaseerd is. De speler zal een missie spelen die begint met een scène uit First Blood. Wat al vrij snel opvalt, is dat John Rambo zelf door het gebied heen loopt en de enige taak van de speler is richten en schieten. Hoewel dit lekker makkelijk is, gaat het wel snel vervelen. Rambo snelt van de ene boom naar de andere en al schuilend achter een rotsblok maait hij de vijand neer met zijn mitrailleur. En op het moment dat het net rustig lijkt te worden en vrijheid in zicht is, staan de volgende klaar om deze vrijheid weer te ontnemen. Dit is leuk in een speelhal waar voor één euro gespeeld kan worden op een arcadekast, maar niet als game waar de speler uren in zal investeren. Aan het eind van de missie wordt duidelijk hoeveel doden er zijn gevallen en wat het puntenaantal is en dit bepaald het Rambo-gehalte. Dat niets en niemand tegen John Rambo is opgewassen, blijkt wel uit het feit dat hij na het neerschieten van ruim honderd soldaten zonder schrammetje nog in zijn blote bast rondloopt.

rambo

Oldskool

Terug in de tijd

De Rambo-trilogie is gefilmd in de jaren ’80. In die tijd waren de hippe kapsels en moderne kleding zoals wij ze vandaag de dag kennen niet van toepassing. Ongekamde kapsels en ouderwetse kleding was de realiteit van toen. Dezelfde aspecten zijn ook in de game verwerkt, sterker nog, de complete game ziet eruit alsof hij 25 jaar geleden werd ontwikkeld. De personages lopen erg houterig en zien er geblokt uit. Mondbewegingen lopen niet synchroom met de gesproken tekst en alles ziet er gedateerd uit. Kortom een uitgewerkt actiespel op een tablet ziet er beter uit. De bewegingen en de intelligentie van de doelwitten zijn erg slecht neergezet.

Naarmate het spel vordert en de speler verder door de hoofdstukken geleid wordt, lijken de graphics beter te worden, maar dit blijkt al gauw een illusie en lijkt het eerder gewenning te zijn. Om het toch zo echt mogelijk te maken, hebben de ontwikkelaars gebruik gemaakt van echte geluidsfragmenten uit de films. Het idee is prima, echter de uitwerking niet. De dialogen zijn vaak slecht te verstaan, vooral die van John Rambo. Zijn befaamde oorlogskreet is daarentegen luid en duidelijk te horen.

rambo 3

Vechtlust

Maar wel beperkt

Wanneer Rambo op zijn gemak zijn machinegeweer staat te herladen, blijven vijanden sportief wachten tot het gevecht hervat wordt. Helaas zorgt dit er wel voor dat de drang om verder te spelen sterk afzwakt. Het doorlopen van de bekende scènes uit de films is het enige lichtpuntje om verder te spelen, omdat voor degene die de films gezien heeft, bekend is hoever het nog is tot het einde. De ontwikkelaars hebben er wel goed aan gedaan om het spel niet te groot te maken. Hierdoor is de kans dat spelers het spel uitspelen groter, omdat door weinig variatie de verveling snel toeslaat. Na een avond flink doorspelen is de verhaalmodus voltooid.

Ondanks dat Rambo beschikt over verschillende wapens, waaronder zijn boog en mes, komt het allemaal op hetzelfde neer waarbij de boog wordt gebruikt wanneer hij ongezien door het strafkamp moet sluipen. Het mes komt aan bod wanneer Rambo een aantal ‘quicktime events’ doorloopt. Het op tijd indrukken van een afgebeelde knop zorgt voor meer punten en een perfect uitgevoerde actie. Op zich is dit geen verkeerde toevoeging aan het spel, maar dan mag het wel wat vlotter. De knoppen worden getoond en de speler heeft nog enkele seconde de tijd om die knop in te drukken waardoor een fout minder snel begaan wordt.

 rambo 2