Doorgaan naar artikel
Recensie: Lucy
Douwe Knook
Douwe Knook
Profiel

Conclusie

Met een deel fictie en een deel pseudowetenschap brengt Lucy een actiefilm die niet om de actie draait. In combinatie met goed acteerwerk, verfrissende cinematografie en een nobele boodschap zorgt dit voor een verrassend originele film. Ook al is de film niet feilloos, vermakelijk is deze wel.

Lucy is gebouwd op vrijwel dezelfde premisse als het in 2011 verschenen Limitless. In beide films weet de hoofdpersoon, door middel van een nieuw soort drugs, een groter gedeelte van het brein te ontsluiten en zijn zij iedereen om hen heen te slim af. Waar de hoofdpersoon in Limitless echter voor eigen gewin gaat op de beursvloer, pleit Lucy voor een nobeler doel: kennisoverdracht en evolutie. Het verhaal begint wanneer Lucy (Scarlett Johansson) via haar drugsdealende vriendje met de Chinese maffia in aanraking komt en vervolgens ontvoerd en gedwongen wordt om, samen met drie anderen, als drugskoerier te werken. De Chinezen snijden haar open en plaatsen een pakketje drugs in haar lichaam. Het pakje scheurt en de drugs blijken ongewone gevolgen te hebben. Waar normale mensen slechts een paar procent van hun hersencapaciteit gebruiken, begint Lucy’s capaciteit op te lopen tot 100%. Dit zorgt ervoor dat ze de wereld om haar heen in een compleet ander licht ziet en zelfs telekinetische controle kan uitoefenen over andere mensen en objecten. Lucy moet de drugs blijven nemen om in leven te blijven, hetgeen ertoe leidt dat ze de andere drugskoeriers moet opsporen. Ondertussen doet de maffia er alles aan om hun drugs terug te krijgen en zich te ontdoen van Lucy. Doordat Lucy echter zoveel slimmer is, zoveel verder geëvolueerd, wordt deze jacht gereduceerd tot bijzaak en richt ze zich vooral op hoe ze haar kennis kan doorgeven, bijgestaan door de hersenspecialist en professor Norman (Morgan Freeman).

lucy_60082369_st_12_s-low

Hoewel de trailer voor Lucy een actiefilm doet vermoeden, speelt actie een veel minder prominente rol. Dit komt doordat Lucy’s verhoogde hersencapaciteit haar eindeloze superkrachten geeft. Ineens kan ze mensen met een knip van haar vinger laten flauwvallen, haar eigen uiterlijk veranderen en voelt ze geen pijn meer. Dit maakt dat de actiescènes in de film nutteloos lijken doordat Lucy altijd vele malen sterker is dan haar tegenstanders. Toch vervullen deze scènes wel degelijk een rol in regisseur Luc Bessons vertelling: juist hun zichtbare betekenisloosheid benadrukt Lucy’s evolutie. Zij bevindt zich in een verder stadium en menselijke zaken als pijn en geweld zijn voor haar onbelangrijk. Deze evolutie is dan ook hetgeen wat centraal staat: wat te doen als je zoveel slimmer bent dan iedereen om je heen?

lucy_60082369_st_3_s-low

Besson (vooral bekend van Leon: The Professional) probeert enkele originele en gewaagde elementen toe te voegen, zijn deze niet altijd even succesvol. In de eerste helft van de film worden er bijvoorbeeld om het aspect van evolutie te benadrukken beelden van dieren tussen de scènes gemonteerd. Hoewel stilistisch aardig gevonden, voegen deze beelden weinig toe aan de film. Aan de andere kant zorgen dit soort stijlelementen er wel voor dat Lucy als geheel fris en origineel aanvoelt. Ook verfrissend is de keuze voor Scarlett Johansson voor de titelrol. Waar zij in de meeste van haar rollen vooral het oogappeltje voor de man uithangt, verandert ze in Lucy in een echte femme fatale. Niet alleen zet ze haar rol stoer en koelbloedig neer, ze acteert ook haar mannelijke tegenspelers van tafel. Alleen Morgan Freeman, die zijn gebruikelijke rol als oude wijze mentor en verteller neerzet, kan zich aan haar meten.

Een nadeel van de koelbloedigheid waarmee Lucy wordt neergezet, in combinatie met haar ‘evolutie’, is dat er weinig ruimte voor emoties overblijft, wat het lastig maakt om je als kijker met haar te vereenzelvigen. Lucy is daarmee wel verrassender dan de trailer en premisse doen vermoeden, maar nog steeds geen meesterwerk. Toch weet deze genoeg te vermaken en zet het zelfs enigszins aan tot nadenken.