review
Recensie: Locke

Locke is zowel geschreven als geregisseerd door Steven Knight. Het is al langer bekend dat Knight een zeer verdienstelijk scenarist is. Hij won prijzen voor zijn scripts met Dirty Pretty Things en Eastern Promises, gaf meerdere romans uit en schreef een toneelstuk voor het Britse National Theatre. Sinds enkele jaren waagt hij zich naast het schrijven ook aan het regisseren van films. In 2013 debuteerde hij met Hummingbird, een misdaadthriller met in de hoofdrol Jason Statham. Een film die bij vlagen sterk in elkaar stak maar over het geheel toch niet echt overtuigde. Met Locke bewijst Knight echter definitief dat hij ook prima in de regiestoel plaats kan nemen.

Ivan Locke (Tom Hardy) heeft hard gewerkt om een goed leven voor zichzelf op te bouwen. Hij houdt van zijn gezin en heeft passie voor zijn werk als voorman in de bouw. Op de vooravond van de grootste uitdaging van zijn carrière neemt hij echter een besluit dat zijn leven op zijn kop zet. Tijdens een anderhalf uur durende autorit wordt duidelijk dat één verkeerde beslissing zijn leven voorgoed heeft veranderd.

Locke speelt zich dus volledig af tijdens één autorit. De plot ontvouwt zich aan de hand van telefoongesprekken die Ivan met zijn gezin, werkgever en collega’s voert. Ondanks deze minimalistische aanpak blijf je als kijker continue aan het beeld gekluisterd. Dit komt door de unieke vertelling: met elk telefoongesprek kom je nieuwe dingen te weten over Ivan Locke en zijn leven. Dit minimalisme wordt doorgevoerd in de stijlvolle beelden van de Engelse motorway waar Ivans BMW overheen raast. Het nachtelijke, neon-achtige effect doet wel enigszins denken aan Drive van Nicolas Winding Refn. Bovendien bevindt de camera zich vaak bij Ivan in de auto, dicht op zijn gezicht, waardoor de beklemdheid en emoties versterkt worden.

Het absolute hoogtepunt van de film is echter het acteerwerk. Tom Hardy is fenomenaal als de stugge Ivan Locke. De manier waarop hij balanceert tussen kalmte en emotionele uitbarstingen is zeer subtiel. Zelfs de kleinste emotie is van zijn gezicht te lezen. Daarnaast weet hij ook nog een stuk humor in deze complexe rol te verpakken. Hardy meet zich wederom een nieuw, apart maar passend accent aan. Hij bevestigt met deze rol nog eens dat hij tot de beste acteurs van dit moment behoort. Ook de rest van de cast bestaande uit Ruth Wilson, Olivia Colman, Andrew Scott, Tom Holland en Bill Milner is fantastisch. Ondanks dat zij zich slechts van hun stem kunnen bedienen zetten ze stuk voor stuk complete, realistische personages neer met een eigen persoonlijkheid. Alles bij elkaar maakt dit dat je als kijker van begin tot eind deze geweldige film ingezogen wordt.