Doorgaan naar artikel
Recensie: A Most Violent Year
Douwe Knook
Douwe Knook
Profiel

Conclusie

A Most Violent Year bevat prima acteerwerk en toont ook het talent van J.C. Chandor als regisseur en scenarioschrijver. Toch weet de film niet echt te overtuigen. Dit komt vooral door de zeer kille personages die maken dat je als kijker niet erg met hen meeleeft. Hierdoor lukt het de film niet altijd om de aandacht vast te houden wat maakt dat A Most Violent Year soms erg traag aanvoelt.

A Most Violent Year is pas de derde film van regisseur J.C. Chandor. Toch is zijn werk niet onopgemerkt gebleven. Zowel zijn debuutfilm Margin Call (2011) als het in 2013 verschenen All Is Lost ontvingen Oscar nominaties voor respectievelijk Best Original Screenplay en Best Achievement in Sound Editing. Hoewel de Academy aan A Most Violent Year voorbij is gegaan, probeert Chandor met deze film zijn talent als schrijver en regisseur nog eens te onderschrijven.

A Most Violent Year speelt zich af in de winter van 1981 in New York City. In deze grauwe industriële setting volgen we zakenman Abel Morales (Oscar Isaac). Morales is een eerlijke zakenman, maar raakt met zijn lokale oliemaatschappij verstrikt in een zakenwereld waar de grenzen tussen legaal en illegaal gemakkelijk in elkaar overlopen. Concurrenten zijn er bijvoorbeeld niet vies van om de vrachtwagens met olie van Morales te stelen en zijn keihard als het om onderhandelen gaat. Bovendien ligt Morales onder vuur vanuit de politie en het OM die hem betichten van fraude. Om je in deze wereld staande te houden moet je in staat zijn over lijken te gaan. Hoewel Morales dit absoluut is, groeit de druk op hem gestaag wanneer zich allerlei incidenten voordoen, zowel binnen zijn bedrijf als op privé gebied. Het helpt hierbij niet dat Morales’ vrouw Anna (Jessica Chastain) als dochter van een mafioso het ook niet altijd even nauw neemt met de wet.

A Most Violent Year Afbeelding 1

A Most Violent Year is vooral een zeer vaardig gemaakte film. Het verhaal komt goed samen als een puzzel waarin elk stukje precies op zijn plek past. Ook visueel is de film sterk en weet deze de grauwe sfeer te pakken in mooie beelden van een koud en besneeuwd New York. Helaas weet de film ondanks dit alles toch niet echt te overtuigen. Belangrijkste reden hiervoor is dat A Most Violent Year wat ver doorslaat in het portretteren van deze harde zakenwereld. Niet alleen de setting is hard en kil, ook alle personages lijken stuk voor stuk bevroren van binnen. Met name Morales zelf is te afstandelijk en koud om echt mee mee te leven. Hij wordt vooral gedreven door koppigheid en geeft het meest om zijn bedrijf, hoewel hij hier zelf geen duidelijk reden voor kan geven wanneer het hem gevraagd wordt. Het helpt ook niet dat hij omgeven wordt door zijn vrouw die zo nodig nog killer is. Hoewel dit karakter wel past bij beide personages an sich, maakt het het wel erg moeilijk om echt met hen mee te leven. Het personages waaraan nog het best te relateren valt is de hardwerkende vrachtwagenchauffeur Julian (Elyes Gabel). Nadat deze in elkaar geslagen en uit zijn vrachtwagen gegooid wordt, zien we hoe hij langzaam ontspoord uit angst wanneer hij weer aan het werk gaat. Het voelt als de broodnodige menselijke emotie in dit verder gure misdaaddrama.

A Most Violent Year Afbeelding 2

Toch moet gezegd worden dat, ondanks de afstandelijkheid van de personages, het acteerwerk in A Most Violent Year prima is. Oscar Isaac toont met de rol van Abel Morales dat hij zeer uiteenlopende rollen kan spelen. Speelde hij in Drive nog een ex-gedetineerde kleine crimineel en in Inside Llewyn Davis een met zichzelf worstelende folk zanger, nu zet hij met hetzelfde gemak een uitstekende zelfverzekerde en succesvolle zakenman neer. Ook Jessica Chastain zet Anna perfect neer als verwende, wat omhooggevallen dochter van een mafioso. Ze balanceert perfect op het randje tussen grove maffia ‘bitch’ en verwende vrouw van een rijke zakenman. Bovendien maakt Chastain van Anna absoluut een sterke zelfstandige vrouw die misschien nog wel doortastender is dan haar man. Verder zetten Albert Brooks, David Oyelowo en Elyes Gabel mooie bijrollen neer met goed en ingetogen acteerwerk.

Uiteindelijk is A Most Violent Year een aardige film, maar weet deze nergens de kijker echt mee te slepen. Door de rustige stijl van de film en de personages waaraan moeilijk te relateren is, voelt de gehele film wat traag aan. Slechts bij vlagen weet de film echt de aandacht te grijpen maar het lukt niet echt deze ook vast te houden. Het goede acteerwerk en het vaardige schrijf- en regiseerwerk weten de film helaas niet te redden. Misschien dat de film bij puristen nog wel in de smaak valt, maar voor het grote publiek is A Most Violent Year simpelweg niet boeiend genoeg.