nieuws
Recensie: Tomorrowland zondag

Madness, oftewel krankzinnigheid en dolheid, is een woord welke de organisatie van Tomorrowland veel gebruikt en na slechts één dag is ook heel goed te merken waarom. Benieuwd naar het waarom? Lees snel verder…

Na een busreis van – voor ons midden-limburgers – vier lange uren werden we door de buschauffeur voor de ingang afgezet. Waar je op festivals als Rock Werchter in één lange en grote rij staat om een bandje te halen en gecontroleerd wordt op verboden middelen voor het betreden van het festival terrein is dat door de organisatie van Tomorrowland beter aangepakt. Bij Tomorrowland dient men het bandje namelijk aan een aparte kassa af te halen, wat die ene rij in tweeën opsplitst, waardoor we binnen een kwartier binnen waren.

Ingang Tomorrowland

Eenmaal op het festivalterrein besloten we eerst eens rond te gaan lopen en te kijken naar wat Tomorrowland allemaal te bieden heeft. Al snel bleek dat de organisatie veel tijd heeft gestoken in het versieren van het terrein, vele bomen waren verfraaid en er waren overal wel kleine tot grote objecten die net dat extra’s aan het festival terrein gaven.

Tomorrowland beschikt over 16 podia variërend van plus minus 50 tot over de 60.000  beschikbare plaatsen. Daardoor heb ik niet eens de kans gehad om ze allemaal te zien, de kleinste welke ik heb gezien was in een kleine tunnel waardoor elke persoon die zich in de tunnel bevond de ervaring had van een intiem concert. Daarbij viel op dat er ontzettend veel tijd is besteed aan podiumbouw, waardoor de twee grootste podia er fantastisch uitzagen. Natuurlijk droeg het enorme reuzenrad hier ook aan bij.

Dave Clarke Presents – stage, Joseph Capriati

Als eerste wist special guest LMFAO mij echt te verassen. Met hits als The Party Rock Anthem en I’m Sexy And I Know It wist het duo een waar feestje te bouwen. Goed te zien was hoe iedere individu zich vermaakte met de spectaculaire lichtshow en in de traversen klimmende rappers. Daarna begaven we ons naar de mainstage voor de grote headliners. Nicky Romero en Yves V hebben zich goed bewezen op de mainstage, waardoor de menigte alleen maar groter werd. Op dat moment werd er al met verschillende snippers en slierten geschoten wat voor wat extra sfeer zorgde aangezien de lichten nog niet goed zichbaar waren. Op het einde van Nicky Romero’s set kwam DJ Headhunterz nog even de mainstage op om samen een laatste plaat te draaien, wat natuurlijk voor nog eens extra sensatie zorgde.

Direct na Yves V kwam Afrojack de mainstage op en zette meteen de intro in. Natuurlijk wist hij weer een fantatische set neer te zetten en kreeg hij het publiek met zich mee. Wederom werd er met snippers en slierten geschoten, maar nu werden de lichten al iets meer zichbaar. Het was meteen een feest, maar de set en vooral de ongeveer acht minuut lang durende intro die Afrojack draaide in de BCM op Mallorca wist mij net iets meer te boeien.

Mainstage, Afrojack

David Guetta had vanaf minuut één een grote smile op zijn gezicht en het was goed te zien dat ook hij enorm genoot van het spektakel.  Doordat het geluid wegviel midden in zijn set, was die lach bij iedereen ineens weg. David Guetta bleef echter zoals het hoort gewoon achter zijn dj booth staan en wist het publiek toch te amuseren en de lach kwam bij iedereen snel terug. Het publiek begon massaal de melodie van Zombie Nation’s Kerncraft 400 te zingen en bijvoorbeeld Hey Baby (If you’ll be my girl). David Guetta zelf droeg ook bij aan het vermaak onder de technische storing door het publiek bepaalde ritmes te laten applaudisseren. Een ding is zeker, niemand heeft zich verveeld en na de tien minuten ‘stilte’ kon hij gelukkig weer beginnen en zette Levels hard door de daarvoor stille speakers in. Verder werd het een en ander nog goed gemaakt door spectaculair vuurwerk, wat mooi bij de set paste. Overigens zat het weer niet helemaal mee tijdens de set van David Guetta, het begon namelijk een beetje te regenen. Gelukkig leek het niemand wat uit te maken en zelfs daar speelde David Guetta op in. Hij liet ons namelijk fuck the rain roepen en vertelde ons dat de regen ons niet kon tegenhouden. Met “Can you feel how crazy the vibe is? This is special!”, “I could not dream to have a better crowd” en “It’s official you are the number one party people in the world” werd het duidelijk waar zijn lach vandaan kwam en liet hij ons merken hoe blij hij met ons als publiek was.

Afsluiter Steve Aoki liet enige tijd op zich wachten, wat enigszins jammer was aangezien alle andere dj’s direct op elkaar aansloten waardoor het een lang feest werd. Toch was Steve Aoki een mooie afsluiter van het festival met een wat agressievere house. Hij sprong enkele keren op de dj booth om een fles champange boven zich te houden en er uit te drinken. Steve Aoki heeft er ook de gewoonte van gemaakt om een taart in het publiek te gooien voor een video, dit deed hij uiteraard ook op Tomorrowland. Steve Aoki wist zelfs een slang van een rookmachine los te maken en spoot de rook naar het publiek, daarmee maakt hij wederom duidelijk dat hij niet alleen graag achter de draaitafels staat, maar ook met het publiek speelt. Helaas was er een stuk minder vuurwerk in vergelijking tot bij David Guetta wat ik zelf jammer vond aangezien ik had verwacht dat juist de afsluiting heel spectaculair ging worden met veel vuurwerk.

Na Steve Aoki had the book of wisdom, het opengeslagen boek gecentreerd op de stage fungerende als twee beeldschermen, nog wat te vertellen en sloot af met de zin die overal op het festival terrein te vinden was en die iedereen volop mee sprak: Yesterday is history, today is a gift, tomorrow is a mystery. Waarna het boek heel toepasselijk sloot en we rustig het festival terrein konden verlaten.

Madness? Ja! Tomorrowland is een en al madness. Tomorrowland is gewoon een groot feest. Ik als doorgaans niet zo’n heel grote house fan heb écht genoten van het feest. Iedereen feest met elkaar, Braziliaans, Spaans, Belgisch of Nederlands, het maakt niet uit. Als er geen dj bezig is met zijn set waar jij naar wilt luisteren is er wel wat anders te doen. Voor mij, volgend jaar geen dag, maar gewoon alle drie de dagen aanwezig! Het was de lange busreis dubbel en dwars waard. Heb geen twijfel en ga volgend jaar gewoon eens kijken of je een kaartje kunt bemachtigen!