review
The Divergent Series: Allegiant
Conclusie
Het derde deel van de Divergent-serie komt dezelfde problemen tegen als het vorige deel, alleen wijder verspreid. Niet alleen de acteurs, maar ook de schrijvers lijken de handdoek in de ring te gooien. Nu valt er weinig te verbeteren aan een boek dat hoogstens een lauwwarme reactie zal oproepen, maar de verfilming brengt het er nog slechter vanaf.Het derde deel in een vierdelige trilogie, Allegiant, neemt de kijker mee terug naar de wereld van Tris Prior (Shailene Woodley). Haar wereld, bestaande uit het post-apocalyptische, ommuurde, Chicago, is opgedeeld in facties. Per persoonlijkheidstype hoor je in een factie. Als je in meerdere facties past ben je Divergent. Tris is Divergent en daardoor blijkbaar heel speciaal.
In het vorige deel, Insurgent, is er een coupe gepleegd door Evelyn (Naomi Watts) en is de geheime boodschap geopend door Tris. Die komt van mensen buiten de muur, die ze oproept ze op te komen zoeken. Tris en haar vrienden ontsnappen uit de stad, waar een burgeroorlog uit dreigt te breken, om op zoek te gaan naar antwoorden. Die vinden ze. Chicago blijkt één groot experiment te zijn om Divergent-mensen voor te brengen en Tris is de eerste en enige pure Divergent.
De serie begon hoopvol. In de era van jeugdboekenserie-verfilmingen past het theoretisch perfect in het rijtje. Dystopische regering, vrouwelijke held, liefdesperikelen, actie… In het eerste deel komt dit dan ook redelijk uit de verf. Vanaf deel twee begint het echter last te krijgen van een tegenvallend en saai verhaal. Er worden talloze problemen naar de hoofdpersonen geslingerd en die worden ongelooflijk oppervlakkig behandeld. Daarbij is het gebruik van verschillende soorten serums na een tijdje een erg saaie manier om het plot te dienen. Het is dan ook jammer dat de serums zo’n grote rol blijven spelen. De serie is, ondanks alle vergelijkingen met de Hunger Games, nu eenmaal niet zo goed, zowel in de boeken als op film.
Het derde deel voelt vooral lui. Er is geen sprake van karakterontwikkeling, terwijl hier in een vierluik juist zoveel ruimte voor is. Daarnaast doen Shailene Woodley (The Fault in Our Stars) en Naomi Watts (Birdman) echt wel hun best, maar de rest van de cast lijkt er geen zin meer in te hebben. Jammer, want je weet dat het goede acteurs zijn.
Ook het verhaal is slordig. In plaats van een coherente pas te hebben, lijk je constant stil te staan om vervolgens weer grote sprongen te maken zonder het door te hebben. Wanneer het voelt dat er niks gebeurt, gebeurt er het meest en is de film ineens dagen verder. Allegiant weet de kijker niet mee te nemen in het verhaal en als buitenstaander is het haast verwarrend om naar te kijken. Er is geen immersie, wat ook niet voor een emotionele betrokkenheid zorgt. Allegiant heeft buiten het flauwe verhaal en slordige vertelling de cruciale fout gemaakt de kijker niet mee te nemen in een science fiction-wereld die potentie had kunnen hebben.
