nieuws
Recensie: Great Expectations

Charles’ Dickens boek Great Expectations kent talloze verfilmingen en adaptaties naar het kleine scherm en witte doek. De meest recente komt onder naam van regisseur Mike Newell te staan: leuk voor de liefhebber, maar meer niet.

Great Expectations vertelt het verhaal van het weeskind. Pip (Jeremy Irvine). Pip woont in bij zijn zus en diens man, de smid Joe Gargery (Jason Flemyng). Op een dag krijgt Pip te horen dat hij uitgekozen is door een anonieme weldoener om opgeleid te worden tot heer, iets wat hij stiekem van jongs af aan al gewild heeft. Zo wordt hij meegenomen naar Londen waar hij van het rijke leven mag proeven.

Victoriaans Engeland
Het verhaal speelt zich af aan tussen het begin en halverwege de 19de eeuw. Voor de filmcrew, onder leiding van regisseur Mike Newell, was het een uitdaging om vroeg Victoriaans Engeland er zo realistisch mogelijk uit te laten zien. Dit is prima gelukt. Zowel de omgevingen buiten de stad als Londen zien er fantastisch uit. Ook de personages en hun aankleding ademen geschiedenis. Visueel gezien zit het dus wel goed met Great Expectations.

Aan bekende gezichten heeft Great Expectations geen gebrek. Zo zien we Helena Bonham Carter, die we kennen van Harry Potter en meerdere Tim Burton films, als de verbitterde en mannenhatende Miss Havisham. Ook Robbie Coltrane, Ralph Fiennes spelen grote rollen, als respectievelijk advocaat Jaggers en de mysterieuze Magwitch. De cast is dan ook waar Great Expectations hoge ogen gooit. Toby Irvine, het jongere broertje van hoofdrolspeler Jeremy, speelt de jongere versie van Pip aan het begin van de film. Deze rol is minder overtuigend. Gelukkig duurt het niet lang voordat er een paar jaar overgeslagen wordt.

[one_third][/one_third][one_third][/one_third][one_third_last][/one_third_last]

Gehaast en rommelig
Wat soms wat vreemd is, is hoe Great Expectations omspringt met overgangen naar verschillende periodes binnen het verhaal. Zo komt het vaker voor dat er abrupt een paar jaar overgeslagen wordt. Dit is natuurlijk niet zo vreemd, maar in Great Expectations wordt er wat onnatuurlijk mee omgesprongen. Deze overgangen hadden toch wat soepeler gemogen.

Daar komt nog bij dat Great Expectations in de valkuil loopt waar elke verfilming van een boek voor uit moet kijken: het voelt vaak alsof er te veel gepropt wordt in een te korte tijd en aandacht niet goed besteed wordt. Zo worden bepaalde plotwendingen ietwat gehaast behandeld maar duren andere scènes weer onnodig lang. Uiteindelijk zorgt dit ervoor dat er weinig vaart in de film zit.

Over het algemeen blijft Great Expectations vrij trouw aan het verhaal dat ruim 150 jaar geleden door Charles Dickens werd geschreven. Voor de kenners zullen er echter ongetwijfeld wat elementen missen. Zo is bijvoorbeeld Orlick, een personage waar Pip het in het boek flink mee aan de stok krijgt, compleet weggelaten. Helaas, maar ook dit soort ommisies horen jammer genoeg bij een verfilming.

Great Expectations zit visueel fantastisch in elkaar en slaagt er prima in een Victoriaans sfeertje neer te zetten. Desalniettemin voegt de zoveelste verfilming van Charles Dickens’ klassieke verhaal weinig toe dat zijn voorgangers nog niet deden. Daarbij laat de manier waarop het plot wordt gepresenteerd absoluut te wensen over. Great Expectations kan niet als een groot succes bestempeld kan worden.