review
Recensie: How To Train Your Dragon 2

Na de gebeurtenissen van het eerst deel lijkt alles mooi voor elkaar te zijn in de wereld van Hiccup (Jay Baruchel) en zijn drakenvriend Toothless. De vikingen leven in harmonie met de draken, die zij als huisdieren gebruiken en op allerlei manieren hun levens laten verrijken. Dorpshoofd Stoick (Gerard Butler) en trotse vader van Hiccup, ziet zijn zoons invloed op hun nieuwe, betere leven dan ook als het bewijs dat zijn zoon eindelijk klaar is om zelf dorpshoofd te worden. Hiccup ziet dit echter anders, en verkiest het om vrij rond te vliegen en de wereld te verkennen. Terwijl Hiccup met deze problemen worstelt moet hij de wereld ook nog eens zien te redden van Drago Bludvest en diens drakenleger.

Het eerste wat opvalt aan How To Train Your Dragon 2 zijn de animaties. Dreamworks maakte gebruik van nieuwe animatiesoftware en dat is te zien. De wereld is bruisend, levend en kleurig, de personages zijn gedetailleerd en er zijn momenten dat de animaties verbazingwekkend veel op live-action lijken. Hierdoor word je als kijker meteen een wereld ingezogen die tot de verbeelding spreekt en op sommige momenten doet denken aan Pandora uit Avatar. Dan zijn er de vliegsegmenten. Het plezier waarmee deze gemaakt lijken te zijn is bijna tastbaar.

Naast genot voor het oog en de fantasie biedt deze film ook een sterk verhaal. De personages uit het vorige deel worden verder uitgediept, zoals verwacht mag worden. De relaties tussen personages worden sterker neergezet en wederom blijkt dat dit ensemble heel fijn zijn om bij elkaar te zien. Hiccup en Toothless hebben een geweldige band en zijn hierdoor aangenaam om naar te kijken. Sowieso is het vermakelijk hoe alle draken eigen persoonlijkheden hebben. Dit zorgt voor variatie waar er juist het gevaar is dat het wat eentoning wordt. De film neemt zijn doelgroep serieus: er wordt niet geschuwd om de film soms duister of verdrietig te maken, verdrietiger dan gebruikelijk in een film die toch vooral op kinderen is gericht. Dit zal voor sommigen misschien afschrikwekkkend werken, maar laten we niet naïef zijn: in een film die grotendeels draait om grote, vuurspuwende, vleesetende reptielen zullen er soms wat nare dingen gebeuren.

De film introduceert enkele belangrijke nieuwe personages, die ieder hun eigen problemen en persoonlijkheden meebrengen. Hierdoor krijg je een breder verhaal, in een wereld die ook groter en diverser aanvoelt. Het gevaar van zoveel willen toevoegen en vertellen is het verlies van focus. Dit wordt grotendeels vermeden, maar toch zijn er momenten die overbodig voelen. Zo blijft de film soms iets te lang hangen in bepaalde scènes, waardoor deze er vooral in lijken te zitten omdat dat nou eenmaal kon (en omdat ze er zo goed uit zien). Ook komt het personage Drago Bludvest op sommige momenten niet helemaal uit de verf, ondanks de sterke voice-acting van Djimon Hounsou. Jammer is bijvoorbeeld hoe dit personage, dat zowel kracht als intelligentie uitstraalt, op een cruciaal moment zich arrogant toont. Voor het verhaal is dit te rechtvaardigen, maar het valt uit de toon met alles wat Drago daarvoor heeft laten zien. Het einde is sowieso niet helemaal bevredigend; het is misschien wel een feel good-einde, maar je blijft met een grote vraag zitten.

How To Train Your Dragon 2 is een bijna perfect vervolg. Het gaat dieper in op de personages, vergroot zijn eigen wereld en ziet er werkelijk fantastisch uit. Het schijnbare plezier waarmee men eraan heeft gewerkt is duidelijk te zien, en je zult de gehele film (nou ja, bijna de gehele film) met een brede grijns op het gezicht kijken. Toch heeft de film soms een beetje de neiging om zichzelf te verliezen in de pracht en praal van de animaties. Hierdoor zijn sommige momenten, alhoewel vermakelijk, wat onnodig lang. Al met al heeft Dreamworks echter een geweldige film afgeleverd, waarmee het weer een tijdje mee kan in de animatiestrijd met Disney na het succesvolle Frozen (nu nog wachten op Kung Fu Panda 3): een mooi voorbeeld van vuur tegen ijs.