review
Mr. Holmes

Sherlock Holmes is populair. Het lijkt alsof we geen genoeg kunnen krijgen van ’s werelds meest bekende detective. De toon werd in 2009 gezet toen de film Sherlock Holmes verscheen waarin Robert Downey Jr. de Britse detective zeer succesvol vertolkte. In 2011 werd dit succes opgevolgd met Sherlock Holmes: A Game of Shadows. Toch groeide de populariteit van Sherlock Holmes pas echt nadat de BBC in 2010 begon met het uitzenden van de serie Sherlock. Deze serie, met seizoenen die slechts uit drie afleveringen bestaan van elk minimaal anderhalf uur, stak de verhalen van Sir Arthur Conan Doyle in een modern jasje. Bovendien betekende de serie het begin van de immense populariteit van acteur Benedict Cumberbatch. Dit jaar verschijnt wederom een vertelling over de bekende speurneus in de bioscoop met Mr. Holmes en is het aan Sir Ian McKellen om de rol van een van de meest iconische personages aller tijden te vertolken.

In Mr. Holmes volgen we een Sherlock op 93-jarige leeftijd. Zijn wilde avonturen met Dr. Watson liggen achter hem en hij is verhuisd van Baker Steet 221B, Londen naar het Britse platteland. Watson zelf is inmiddels overleden, net als hun vroegere huisbaas Ms. Hudson en Sherlocks broer Mycroft. Op het platteland woont hij samen met Mrs. Munro (Laura Linney) en haar zoontje Roger (Milo Parker) en brengt hij zijn dagen vooral door met het houden van bijen. Watson heeft al hun vroegere avonturen opgeschreven en gepubliceerd en Sherlock is inmiddels een beroemdheid geworden. Hun laatste avontuur is volgens Sherlock echter anders afgelopen dan Watson geschreven heeft en dit stoort hem. Hij besluit dit verhaal zelf op te schrijven om te vertellen hoe het echt gegaan is. Sherlock wordt hierbij geteisterd door een beginnende dementie waardoor hij moeite heeft zich het verhaal goed te herinneren. Hij is zelfs afgereisd naar Japan op zoek naar de Chinese Peperplant, die zou werken tegen vergeetachtigheid. Pas wanneer Roger met zijn nieuwsgierigheid en enthousiasme Sherlocks gedachten prikkelt zien we langzaam hoe het verhaal zich ontvouwt en hoe het werkelijk gelopen is.

Waarin Mr. Holmes vooral verschilt van eerdere Sherlock Holmes-verfilmingen is het tempo. Dat ligt een flink stuk lager, niet alleen in de manier waarop de oude Sherlock beweegt en denkt, maar ook in de vertelwijze. Doordat momenten uit het heden en flashbacks uit het verleden door elkaar lopen ontvouwt elke verhaallijn zich behoorlijk traag. Dit zou niet storend zijn als sommige delen van het verhaal niet enigszins overbodig voelen. Met name de flashbacks van Sherlocks reis naar Japan voegen weinig toe aan de film.

Met de acteerervaring van Ian McKellen mag het geen verrassing zijn dat hij Sherlock Holmes uiterst sterk vertolkt. McKellen is bekend met het neerzetten van legendarische boekpersonages, getuige zijn geweldige rol als Gandalf in zowel The Lord of the Rings als The Hobbit-trilogie. Het neerzetten van een koppige oude Sherlock Holmes die tegelijkertijd nog jong genoeg van geest is om van avontuur te genieten past hem dan ook perfect. Ook zijn tegenspelers zetten prima acteerwerk neer. Hoewel de personages soms wat irriteren in hun onderlinge gekibbel, ligt dit niet aan het acteerwerk van Milo Parker en Laura Linney. Toch zijn beide niet helemaal opgewassen tegen McKellen.

Dat regisseur Bill Condor met Mr. Holmes een prima film neerzet, is op z’n minst boven verwachting. Hoewel Condor in 1998 nog een Oscar won voor zijn schrijfwerk aan de film Gods and Monsters, heeft hij recent weinig indrukwekkende films gemaakt. Het in 2013 verschenen The Fifth Estate, over Wikileaks-oprichter Julian Assange, viel behoorlijk tegen. Bovendien is Condor de man die de laatste twee films van het door vele gehate Twilight-saga regisseerde. Met Mr. Holmes zet de regisseur weer een stijgende lijn in. Het verhaal is traag maar solide en de film weet goed de wat stijve statigheid van zijn hoofdpersonage visueel te vertalen. Mr. Holmes is dan ook een vermakelijke film voor wie geen genoeg kan krijgen van de Britse detective.