Doorgaan naar artikel
Schone Handen
Jeffrey van Beurden
Jeffrey van Beurden
Profiel

Conclusie

Schone Handen profiteert optimaal van de populariteit van de Nederlandse misdaad. Jeroen van Koningsbrugge laat zien dat hij niet alleen grappig is, maar ook een zeer geloofwaardige crimineel kan spelen. Dit, in combinatie met de originele aanpak die regisseur Tjebbo Penning hanteert om het niet zo originele verhaal te vertellen, zorgt ervoor dat Schone Handen voor Nederlandse begrippen een leuke, maar vooral goede film is.

Nederland is gek op de Nederlandse misdaad. Zo staan series als Penoza, Smeris en Moordvrouw vrijwel altijd garant voor hoge kijkcijfers. De nieuwe Nederlandse film Schone Handen van regisseur Tjebbo Penning past feilloos binnen dit rijtje. De, in het gelijknamige boek van René Appel omschreven, altijd aanwezige spanning, complotten en intriges van het Amsterdamse criminele circuit worden nu door Penning vertaald naar het witte doek. In een tijd waar datzelfde Amsterdamse criminele circuit steeds vaker in het nieuws komt, lijkt Schone Handen een schot in de roos te zijn.

In Schone Handen speelt Jeroen van Koningsbrugge de rol van Eddie Kronenburg, een Amsterdamse crimineel wiens drugshandel steeds groter wordt. Als zijn vrouw Sylvia (Thekla Reuten) steeds vaker politie over de stoep krijgt, beseft ze dat ze te lang heeft weggekeken van de zaken van haar man. Het liefst wil Sylvia met haar gezin uit het criminele circuit en een normaal leventje leiden. Hoewel Eddie haar meerdere malen belooft dat dit uiteindelijk gaat gebeuren, komt ze er achter dat Eddie helemaal niet uit de lucratieve drugshandel wil stappen. Alles dreigt fout te gaan wanneer haar zoontje een pistool van Eddie vindt en haar dochter Eddie iemand in elkaar ziet slaan. Sylvia besluit te vluchten voor Eddie, maar Eddie laat dit niet zomaar gebeuren. Sylvia weet te veel van de drugshandel van Eddie en zijn broer Charlie (Teun Kuilboer) en mag dus niet ontsnappen. Eddie zet alles op alles om Sylvia te pakken te krijgen. Lukt het Sylvia om samen met haar gezin uit het gevaarlijke criminele circuit te ontsnappen?

Opnieuw laat Jeroen van Koningsbrugge zien dat zijn acteertalent niet alleen is weggelegd voor het spelen van grappige typetjes. Zijn rol als crimineel die wanhopig probeert alles vlekkeloos te laten verlopen en niet wil accepteren dat hij steeds meer de controle kwijt raakt, is geloofwaardig en zeer sterk. Het Amsterdamse accent klinkt natuurlijk, zijn meedogenloosheid en vechtersmentaliteit past bij de Amsterdamse volksaard en de uitstraling van Van Koningsbrugge doet je geloven dat hij daadwerkelijk een crimineel is. Het aangezette Amsterdamse accent van Thekla Reuten daarentegen maakt haar personage minder geloofwaardig. Soms voelt het zelfs geforceerd aan. Dat is jammer, maar dit compenseert ze ruimschoots met haar acteerprestatie: Als zorgzame moeder beschermt ze met al haar macht haar kinderen en naarmate het verhaal vordert en de spanning toeneemt, wil je als kijker niets liever dan dat het haar lukt om samen met haar gezin te ontsnappen.

Het verhaal van Schone Handen komt enigszins moeizaam op gang. De naïviteit van Sylvia, die maar al te goed weet dat haar man verkeerd bezig is, maar desalniettemin toch bij hem blijft, is vrij voorspelbaar en het laat voor de zoveelste keer zien dat liefde blind maakt. Gelukkig is de tweede helft van het verhaal, wanneer de spanning toeneemt als Sylvia dan toch probeert te ontsnappen aan Eddie, bijna ‘on-Nederlands goed’: de spanningsopbouw werkt zich toe naar een uitstekende climax, die je niet vaak in een Nederlandse film ziet.

Een ander interessant aspect dat regisseur Tjebbo Penning aan de film heeft toegevoegd, is dat alles zich afspeelt tijdens een hittegolf, waardoor er gedurende de hele film zweet op de hoofden van de personages zat. Dit is gedaan om de gestreste omstandigheden waar de personages mee te maken hebben te accentueren. Een originele aanpak dat sterk werkt: het legt goed uit waarom Eddie of Sylvia zo gepikeerd reageert op de zoveelste vraag van de politie (gespeeld door Cees Geel en Frederik Brom) en daarnaast ziet het er visueel erg interessant uit. Het contrast bij de climax van de film, waarbij de regen met bakken uit de hemel komt, wordt hierdoor nog meer versterkt.

Voor een Nederlandse film is Schone Handen bovengemiddeld goed. De acteerprestaties van de zeer geloofwaardige Jeroen van Koningsbrugge en de iets minder geloofwaardige Thekla Reuten, de uitstekende spanningsboog die de film heeft en het extra aspect dat regisseur Penning heeft toegevoegd, zorgen ervoor dat de kijker volledig mee wordt genomen en (met name de tweede helft van de film) op het puntje van zijn stoel zit. Hoewel het verhaal niet al te origineel is en je het verloop van dit verhaal wel enigszins kunt raden, hebben de bovengenoemde punten er dus wel voor gezorgd dat Schone Handeneen interessante en originele aanpak heeft, waardoor de film nog lang zal heugen.