review
Mad Max

Eerder dit jaar verscheen de film Mad Max: Fury Road en werd veelal goed ontvangen. Enkele maanden later is de game Mad Max uitgebracht, maar deze zou verder geen deel uitmaken van het verhaal uit de film. 

In de game Mad Max kruip je, zoals je al zou verwachten, in de huid van Max, een overlever en vechter. De wereld zoals wij die kennen is er niet meer en is veranderd in een woestijn waarbij iedereen op zichzelf is aangewezen om te overleven. In de post-apocalyptische open wereld is water het belangrijkste en is evenals brandstof behoorlijk schaars. Het is daarom ook niet gek dat er flink om wordt gevochten. Wanneer Max in een achtervolging vijanden uitschakelt voor wat brandstof wordt hij te grazen genomen en achter gelaten om te sterven. Max wordt beroofd van al zijn bezittingen waaronder de iconische V8 Interceptor, waarin hij rond scheurt in deze dorre wereld. Max laat niet over zich heen lopen en is uit op wraak.

Eenmaal begonnen in de game worden de basisknoppen uitgelegd en kom je al gauw Chumbucket tegen. Deze excentrieke man heeft al veel over je gehoord en blijkt goed zijn weg te weten als het aankomt op het maken van auto’s. Gaandeweg zal Chumbucket je blijven ondersteunen bij het repareren en uitbreiden van je nieuwe auto, de Magnum Opus. Al gauw merk je dat voertuigen een grote rol spelen in Mad Max. De open wereld bestaat voornamelijk uit wat rotsen en zand, heel veel zand. Het is hierbij een stuk aangenamer om met je auto er doorheen te scheuren dan er doorheen te lopen. Daarnaast moet je regelmatig vijanden uitschakelen of een konvooi overvallen. Onderweg kan Max schroot oprapen om deze vervolgens te gebruiken voor uitbreidingen aan onder andere de Magnum Opus.

Het rondscheuren in een uitgebouwde en gepantserde wagen staat centraal in deze game. Het ziet er goed uit en explosies vliegen om je oren. Helaas had de besturing meer aandacht mogen krijgen. Zo is er bijvoorbeeld geen handrem beschikbaar. Het resultaat hiervan is dat spelers ruime lompe bochten moeten maken om een terugkeer te maken naar bijvoorbeeld een vijand. Terwijl dit met een handrembocht sneller en spectaculairder had gewerkt. Verder komt het weleens voor dat je auto ineens zijwaarts wordt geslingerd wanneer je een tikje krijgt van een vijand.

Wat wel goed is verwerkt zijn de achtervolgingen. Wanneer je een konvooi door de woestijn ziet rijden en deze wilt overvallen dien je de auto’s eromheen uit te schakelen. Dit kan op verschillende manieren. Doordat je een vrij beperkt aantal kogels hebt is de Magnum Opus al vrij snel uitgerust met een harpoen die door Chumbucket wordt afgevuurd. Hierdoor is bijvoorbeeld een bestuurder uit een auto te trekken en deze achter de Magnum Opus te laten slingeren. Een andere optie is om tegen de wagens te beuken tot ze ontploffen. Het is hier wel van belang dat je zelf je auto hebt voorzien van een goede bepantsering anders houd je het niet lang vol.

Het verbouwen van de Magnum Opus speelt een grote rol en dit wordt ook steeds benadrukt doordat je steeds sterkere vijanden tegen komt. Elke uitbreiding van je auto kan nadelige gevolgen met zich meebrengen. Zo kan je auto wel sneller gemaakt worden, maar dan wordt hij minder handelbaar. Wanneer je zorgt voor meer bepantsering wordt hij weer langzamer en wordt je eerder ingehaald door vijanden. Desalniettemin is er voldoende keuze en kan jij geheel naar eigen wens je auto samenstellen.

Toch zal het regelmatig voorkomen dat je de Magnum Opus moet verlaten om bijvoorbeeld een kamp over te nemen of om schroot op te rapen. Het overnemen van de kampen heeft wel een beetje weg van de kamp-missies in Shadow of Mordor. Hierin is het de bedoeling om een kamp over te nemen door verschillende doelen te behalen. Zo zullen tegenstanders uitgeschakeld moeten worden om binnen te komen om zo vervolgens brandstoftanks te laten exploderen. Niet alleen de manier waarom de kampen worden overgenomen, maar ook de vechtstijl heeft veel weg van zowel Shadow of Mordor als de Batman Arkham-games. Groepen vijanden vallen je aan en met een goede timing kan je ze relatief makkelijk baas. In de vuistgevechten zie je wanneer je wordt aangevallen en een druk op de knop op het juiste moment zorgt voor een counter-aanval. Door upgrades die je kan vrijspelen zien de gevechten er spectaculair uit met brute acties.

Avalanche studios wilde een Mad Max-game ontwikkelen maar deze zou verder los staan van de filmreeks. In grote lijnen is dit ook gelukt. Het verhaal staat grotendeels los van de films, maar er zijn wel elementen terug te vinden uit de laatste film Mad Max: Fury Road. Het verhaal uit de game is niet spectaculair en wanneer je alleen maar de hoofdmissies volgt lijkt het al gauw eentonig te worden. Gelukkig is er genoeg te doen in The Wastelands waardoor je een makkelijk kan afwisselen met wat tussenopdrachten zoals het overnemen van een kamp of het uitschakelen van uitkijktorens. Wat de omgeving betreft ziet het er prima uit ondanks dat het niet meer is dan een grote zandbak met wat rotsen. Hier en daar ligt wat schroot in de vorm van containers, auto’s of schepen maar de omgeving geeft je wel het gevoel dat je er alleen voor staat en moet overleven en dat de dood op de loer ligt. En alsof het nog niet genoeg is dat je verhongerd of door vijanden wordt achtervolgt komt er zo nu en dan ook nog eens een zandstorm om de hoek kijken.