review
LEGO: Marvel’s Avengers

Eens in de zoveel tijd komt er weer een nieuwe LEGO-game en deze keer is het de beurt aan LEGO: Marvel’s Avengers. We weten inmiddels redelijk wat we van de gemiddelde LEGO-game kunnen verwachten, maar nog steeds zijn er mindere en sterkere delen.

LEGO: Marvel’s Avengers volgt hetzelfde principe als dat je gewend bent. Je loopt door levels van bekende universa, waarin collectibles te vinden zijn, je puzzels op moet lossen en je schurken uit de weg moet ruimen. Ondertussen volg je een verhaal waarbij je zo’n tweehonderd speelbare personages vrij speelt.

Als je net begint te spelen, denk je even: “Hé, is dat nou echt de stem van Robert Downey Jr. voor Iron Man?” Al snel kom je er helaas achter dat zinnen van de Marvelfilms letterlijk in de game geknipt en geplakt zijn. Dit zorgt voor houterige situaties en enige vorm van dynamiek is ver te zoeken, zelfs voor een LEGO-game. Maar goed, dat mag de pret niet drukken. Marvelfilms doen het goed en de oneliners hebben ook hier wel hun plekje, het mist gewoon net dat beetje originaliteit dat de game wel gehad zou hebben als de ontwikkelaars zelf dialogen hadden kunnen maken.

Daarnaast gaat de game kriskras door verhalen van bijvoorbeeld Captain America, Iron Man en allebei de The Avengers-films. Het plot voelt hierdoor als een aantal losse gebeurtenissen, in plaats van een coherent verhaal dat je zelf kan spelen. De levels zien er trouwens wel piekfijn uit en brengen de sfeer van het spel goed over.

Games zoals LEGO: Marvel’s Avengers draaien uiteraard vooral om de gameplay, dus laten we het daarover hebben. De levels zien er dan wel goed uit, maar qua design laten ze veel te wensen over. Puzzels zijn vaak niet meer dan: sla alles kapot totdat je toevallig een paar legoblokjes tegenkomt waarmee je een voorwerp kan bouwen, klaar. Hierdoor worden het meer vervelende klusjes die je moet voltooien om het level uit te spelen, dan de creatievere puzzels die we gewend zijn van oudere LEGO-games. Vaak duren levels ook te lang zonder dat er interessante nieuwe elementen worden geïntroduceerd, waardoor je op driekwart meestal al hoopt dat het snel is afgelopen.

De tweehonderd superhelden hadden ook samengevoegd kunnen worden tot zo’n acht à negen leuke personages. Op zich is het interessant dat zelfs mensen die van de wat obscuurdere helden houden hun favoriet kunnen vinden, maar uiteindelijk voegt het weinig toe en zijn 90% van de personages precies hetzelfde als eentje die je al eerder hebt gespeeld, op misschien een klein detail na.

Ja, er zijn een paar openwereld hubs, zoals Manhattan. Nee, ze voegen niets toe. In het begin is het wel aardig, maar al snel merk je dat het weinig extra speelplezier met zich meebrengt. Je ziet liever dat er meer aandacht wordt gestoken in het leggen van een sterke basis, dan het toevoegen van extra’s zoals deze.

Dit alles wil niet zeggen dat je niet veel plezier kan hebben met LEGO: Marvel’s Avengers. Als je een kind hebt dat houdt van LEGO-games of van Marvel, dan zit je sowieso goed met deze game. Of als je zelf gewoon even geen zin hebt in iets al te serieus, is deze game best vermakelijk. Mocht je echter niet bekend zijn met de andere spellen van LEGO, dan doe je er waarschijnlijk beter aan om die eerst te proberen.