review
Daredevil seizoen 2

Waar Marvel de afgelopen acht jaar de filmindustrie domineerde met het nieuwe genre superheldenfilms, profileert de Amerikaanse uitgever zich inmiddels ook met series exclusief voor Netflix. Het vlaggenschip van deze entrepreneursactie is de serie Daredevil, waarvan het tweede seizoen eerder deze maand uitkwam.

Charlie Cox keert terug in de titelrol en die zit hem gegoten. Hij weet een personage neer te zetten dat het gewicht van de wereld op zijn schouders draagt, maar toch positief, vriendelijk en welgemeend kan overkomen. Murdock krijgt in dit seizoen te maken met het klassieke dilemma van de superheld: het balanceren van het bestaan van Matt Murdock en het bestaan van Daredevil.

Na seizoen één, waar Kingpin veilig achter tralies belandde, krijgt advocaat en geheime superheld Matt Murdock (Charlie Cox) te maken met nieuwe gevaren in Hell’s Kitchen. Wederom moet de blinde man met hooggevoelige zintuigen in zijn duivelspak springen om mensen te beschermen. Er is namelijk een nieuwe schurk opgestaan; de Punisher (Jon Bernthal) is ten tonele verschenen en hij wil georganiseerde misdaad op terroristische wijze uitroeien.

Bernthal als de Punisher is ook een goed voorbeeld van fantastische casting. Hij weet een menselijkheid aan de rol te geven die broodnodig is; Frank Castle is geen slecht persoon, hij doet alleen slechte dingen waarvan hij gelooft dat ze bijdragen aan de samenleving. Zijn ‘doel heiligt alle middelen’-ideologie botst met de humanitaire werkwijze van Daredevil en Matt Murdock voelt zich dan ook genoodzaakt hem te stoppen.

Dit is niet het enige wat zich dit seizoen afspeelt. Een oude liefde van Matt, Electra, is teruggekomen in zijn leven en ze heeft zijn hulp nodig. Dit zorgt voor een aparte verhaallijn, wat voor een verdeling in de serie zorgt. Electra en de Punisher komen nooit samen, het zijn twee losse dingen waar Daredevil mee moet zien om te gaan. En hoewel allebei de verhaallijnen spectaculair en vermakelijk zijn, zal je als kijker toch altijd een favoriet hebben, die je voor de helft van de serie zult missen omdat de andere verhaallijn ook speelt. Hier hebben de serieschrijvers een duidelijk risico genomen. Het werkt, maar iconische karakters als de Punisher en Electra zouden het toneel niet moeten hoeven delen; ze verdienen elk eigenlijk hun eigen seizoen.

Ondanks de verdeling in het verhaal weet de serie het toch in een net pakketje bij elkaar te houden. Hell’s Kitchen, Matts thuisbasis, heeft zo’n intense en karakteristieke stijl dat het meteen te herkennen is. Geaard, duister en toch extreem; de serie weet door die sfeer een zeer herkenbare stempel te drukken op het verhaal. Seizoen twee verwelkomt je wederom hartelijk terug in de wereld van Daredevil.