review
Roger Corman’s Death Race 2050

Death Race 2050 is nu te koop op Blu-ray en DVD.

Roger Corman is een absolute filmlegende die al meer dan 400 titels op zijn naam heeft staan, maar de kans is groot dat je nog nooit van hem hebt gehoord. De producent heeft zich vooral begeven in het B-filmcircuit en een van zijn bekendste werken, een lowbudget-verfilming van The Fantastic Four, werd nooit officieel uitgebracht.

In de nabije toekomst is de wereld volledig onder controle van de Verenigde Corporaties van Amerika, met The Chairman (Malcolm McDowell) als leider. Vanwege overbevolking is de Death Race in het leven geroepen, een wedstrijd waarbij de coureurs niet alleen snel moeten zijn, maar ook punten verdienen door mensen aan te rijden. Volwassenen zijn tien punten waard, kinderen twintig en bejaarden maar liefst vijftig. Natuurlijk trekt dit een aantal vreemde figuren aan, waaronder de cyborg Frankenstein (Manu Bennett), zijn copiloot Annie Sullivan (Marci Miller) en zijn grote rivaal Jed Perfectus (Burt Grinstead). Maar er zijn ook tegenstanders van het evenement, zo probeert het verzet een einde te maken aan het vele bloedvergieten.

Foto: Universal Pictures

Death Race 2050 doet precies wat je van een Roger Corman-productie kan verwachten; regisseur G.J. Echternkamp (Frank and Cindy) grijpt effectief terug op B-films van de jaren ’70 en ’80. Met de post-apocalyptische setting, het fantasierijke verhaal en de kleurrijke personages valt er voor liefhebbers van ouderwets lowbudget-vermaak genoeg plezier te beleven. Malcolm McDowell (A Clockwork Orange) zet weer eens een leuke schurk neer, die nog het meeste doet denken aan Donald Sutherland in de The Hunger Games-films. Maar in het bizarre geheel zijn het de personages van Manu Bennett (The Hobbit) en Marci Miller (American Fable) die voor het nodige beetje herkenbare menselijkheid zorgen.

Toch is de klassieke charme niet altijd aanwezig. Dit komt vooral door het gebruik van computereffecten die, hoewel ze er niet bepaald gelikt uitzien, toch iets van de aantrekkelijke simpelheid wegnemen. Oude B-films bevatten vaak ingenieuze effecten, omdat er met weinig budget toch iets neergezet moet worden. Death Race 2050 weet de balans hier niet helemaal te vinden en voelt daardoor niet altijd even authentiek. De liefhebbers zullen zich prima vermaken, maar veel meer heeft de film niet te bieden.