Doorgaan naar artikel
Tuintje in mijn Hart
Aloys van Outersterp
Aloys van Outersterp
Voormalig hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

Een lekkere soundtrack en mooie locaties zijn niet genoeg om Tuintje in mijn Hart te redden. Het acteerwerk, scenario en de regie zijn onder de maat en de film weet op geen enkel vlak te verrassen.

Tuintje in mijn Hart is nu te koop op Blu-ray en DVD.

Sinds het succes van Alles is Liefde worden we in Nederland overspoeld met romantische komedies die uitpuilen van de BN’ers. Films als Verliefd op Ibiza, Toscaanse Bruiloft, Rokjesdag en Hartenstraat, het zijn zeker niet de meest baanbrekende stukjes cinema. De laatste toevoeging aan het rijtje is Tuintje in mijn Hart, waarbij de avances zich ditmaal situeren in het zonnige Suriname.

De in Suriname geboren Axel (Leo Alkemade) woont alweer enige tijd in Nederland met zijn vrouw Victoria (Fockeline Ouwerkerk) en dochter Wonnie (Pip Pellens). Een familiereünie brengt hem terug naar zijn geboorteland, waar hij oog in oog komt te staan met zijn halfbroer Virgil (Edwin Jonker). Vroeger waren zij beste vrienden, maar nu mogen ze elkaar totaal niet meer. De situatie in Paramaribo escaleert wanneer Virgil zijn schoonzus probeert te versieren, maar dit zijn niet de enige problemen in het paradijs. Dochter Wonnie is namelijk zwanger en weet niet wie de vader is. Ook is er nog Mirna, de zus van Victoria, die probeert om haar afslanktechnieken aan de plaatselijke bevolking te slijten en daarbij verwikkelt raakt in een driehoeksverhouding met Michael (Sergio Ijssel) en Shirley (Sanne Langelaar).

Tuintje in mijn Hart

Tuintje in mijn Hart komt erg formulair over: het doet precies wat je verwacht en bevat geen enkele verrassing. Het acteerwerk varieert van matig tot slecht, het scenario hangt van clichés aan elkaar en het camerawerk is vlak en inspiratieloos. De amateuristische manier waarop sommige elementen worden gebracht, is haast beledigend en vaak zelfs racistisch. Vooral een korte verschijning van Jurgen Raymann is verbazingwekkend, met slechts een goedkope pruik en een aangedikt accentje moet hij doorgaan voor een soort inheemse junglebewoner.

De enige lichtpuntjes zijn de locaties en vooral de muziek. De film heeft hierdoor een lekker zomers gevoel. Het is duidelijk dat er veel scenes op de daadwerkelijke plekken in Suriname zijn geschoten en dit komt de productiewaarde ten goede. De soundtrack is wat inspiratieloos, met voorspelbare contributies van artiesten als Kenny B en Trafassi. Toch zorgt dit nog voor het enige beetje energie op het scherm. Ook zijn de veilige keuzes een goede afspiegeling van de film an sich; een erg futloos project dat weinig risico neemt en aan de ondergrens van middelmaat zit. Liefhebbers van de typische Nederlandse romcoms van de laatste jaren zullen er vast nog enige voldoening uit kunnen halen, maar meer ook niet.