review
mother!

mother! is nu te koop op Blu-ray en DVD.

Regisseur Darren Aronofsky heeft met Pi, Requiem for a Dream, The Fountain, The Wrestler en Black Swan de nodige toppers op zijn naam staan, maar staat zeker niet bekend als maker van de meest recht-door-zee-films. mother! is hierin zeker geen uitzondering. Mocht je enigszins geïnteresseerd zijn in producties vol symboliek en metaforen dan raden we aan om deze film direct te kijken. Dit nieuwste project van Aronofsky is op zijn best zonder enige voorkennis.

Mother (Jennifer Lawrence) en Him (Javier Bardem) leven samen in een prachtig groot huis. Hij is een dichter; zij de zorgzame moeder. Hij worstelt met een schrijversblok; zij wil vooral een prachtige leefomgeving creëren. Maar alles komt op zijn kop te staan wanneer twee gasten hun intrede maken. De man (Ed Harris) en vrouw (Michelle Pfeiffer) tonen aanvankelijk nog waardering voor de gastvrijheid, maar beginnen zichzelf steeds meer privileges toe te eisen. Met verstrekkende gevolgen voor ieder die hierbij betrokken is.

Foto: Paramount Pictures & Protozoa Pictures

Er vallen verschillende boodschappen aan mother! te ontlenen, maar de film lijkt vooral te gaan over de mensheid op aarde. Darren Aronofsky beschrijft de hoofdpersonages als God en Moeder (natuur), waarin de inbreng van de mensheid voor onrust zorgt. Het zijn vooral metaforen die symbool staan voor verschillende aspecten van het leven, verpakt als allegorie op het Bijbelverhaal. Zo is in bovenstaande verhaalbeschrijving wel duidelijk dat de man en vrouw representaties zijn van Adam en Eva in het paradijs. Dit moet je maar net weten aan te spreken, want de pretenties waarmee het gepaard gaat, kunnen behoorlijk overweldigend zijn. Subtiliteit komt niet in het woordenboek van Aranofsky voor; dit zal veel kijkers afschrikken, maar wij vonden het geweldig. Het is het werk van een echte auteur, zoals we tegenwoordig niet vaak meer zien.

Vaak verwacht je een goedkope jumpscare, maar komt deze niet. Wel weet Darren Aronofsky goed de spanning vast te houden. Dit komt met name door het uitstekende acteerwerk van Jennifer Lawrence, die met recht het hoofdpersonage is. De camera blijft grotendeels gefocust op haar personage, waarbij Aronofsky niet terugdeinst voor een extreme close-up meer of minder. Lawrence weet wel raad met deze intimiteit en vertelt complete verhalen door haar gezichtsuitdrukkingen. Ook de andere acteurs zijn op geen fouten te betrappen, maar zij blijven meer op de achtergrond. Lawrence en vooral Aronofsky zijn de onbetwiste sterren: de Odysseus en Homerus in een allegorie van epische proporties.