Doorgaan naar artikel
Hellmut: The Badass from Hell
Joost Klein Middelink
Joost Klein Middelink
Gameredacteur / Bordspellenredactiemanager / Eventmanager
Profiel

Conclusie

Hellmut: The Badass from Hell is in de kern wel leuk om te spelen. De transformaties voegen variatie toe, maar voor de rest zijn er veel andere spellen die meer vermaak bieden. Doordat het veel ideeën van andere games hergebruikt, heeft het geen eigen karakter.

Hellmut: The Badass from Hell is een roguelite twin-stick shooter van een studio uit Slowakije. Dit is hun eerste eigen game, nadat de ontwikkelaars eerst bij andere studio’s werkzaam waren. Op het eerste oog lijkt Hellmut op bijvoorbeeld Enter The Gungeon, niet alleen vanwege de grafische stijl, maar ook qua gameplay. Weet Hellmut zich te onderscheiden van deze titel of speelt het flink leentjebuur?

Bij het opstarten van de game krijgen we een introductie van het verhaal te zien. Je speelt een wetenschapper die op zoek is naar het eeuwige leven en hiervoor een krachtig wezen heeft opgeroepen. Helaas geeft deze demoon jou eeuwige levens niet door onsterfelijkheid zoals je hoopte, maar door een oneindige hoeveelheid levens, in de vorm van monsters, in jouw laboratorium los te laten. Het gaat van kwaad tot erger als hij ook nog eens jouw leven beëindigt. Gelukkig komt niet veel later een ander wezen genaamd Ka-Ra aan in deze wereld en hij wekt jou weer tot leven als Hellmutant, om hem te helpen met het verslaan van de andere demoon. Tijdens de dialogen wordt al snel duidelijk dat Hellmut zichzelf niet serieus neemt.

Na deze introductie ga je aan de slag. Je bent een zwevende schedel die weinig schade aanricht met schieten en Ka-Ra helpt je met de besturing. Vervolgens is het de bedoeling dat je transformeert in een uniek monster zoals bijvoorbeeld een rattenkoning of een vlammend skelet. Alle transformaties hebben de beschikking over verschillende krachten en dit is waar Hellmut zich onderscheid van andere roguelite shooters. Daarbij kun je tijdens je zoektocht ook andere transformaties verdienen. Zodra je huidige transformatie sterft, ben je in ieder geval niet meteen hulpeloos. In het begin heb je de keuze uit twee transformaties en tijdens het potje kun je er meer vinden.

De transformaties zijn niet je enige manier van aanvallen, er zijn natuurlijk ook allerlei verschillende wapens van de partij. Zo zijn er revolvers met dubbele loop, stuiterende ratten, vlammenwerpers en allesvernietigende bommen. Helaas is de diversiteit onder de wapens ver te zoeken. Waar een informatielijst je moet vertellen dat het ene wapen sneller schiet dan de ander, is het verschil in de praktijk nauwelijks voelbaar. Daarbij is je wapen of heel goed, of valt juist enorm tegen.

Ondanks dat het concept van transformaties best leuk is, slaat Hellmut helaas bij een hoop zaken de plank mis. De wapens zijn nietszeggend, de besturing is niet lekker vloeiend en het verhaal is ook nog eens erg vaag. Verder is het overduidelijk dat de makers hebben afgekeken bij Enter The Gungeon, want ze proberen ook flauwe wapens te maken, aparte gebeurtenissen te implementeren en gebruiken bijna dezelfde tekenstijl. Ze gebruiken zelfs vrijwel hetzelfde boek, wanneer je sterft.

In de kern is Hellmut: The Badass from Hell een vermakelijke game. Wetende dat er betere alternatieven zijn zoals Enter The Gungeon en Nuclear Throne, maakt dat dit spel voelt als nét niet voldoende. Zeker het feit dat ze veel ideeën hebben gebruikt van deze games zorgt ervoor dat Hellmut eigenlijk geen eigen karakter heeft. Op de transformaties na, kun je veel meer plezier hebben met een andere vergelijkbare game.