review
Ni No Kuni II: Revenant Kingdom

Wrath of the White Witch voor de PlayStation 3 wordt nog steeds gezien als een van de onverwachte hoogtepunten van de vorige generatie consoles. Toen een tweede deel werd aangekondigd, waren de enthousiaste reacties dan ook niet van de lucht. Inmiddels ligt Ni No Kuni II: Revenant Kingdom, na een aantal keren te zijn uitgesteld, in de winkels. Is het de ontwikkelaars van Level 5 gelukt om de ditmaal hoge verwachtingen waar te maken?

Als de game begint zien we Evan Pettiwhisker Tildrum, de rechtmatige troonopvolger van Ding Dong Dell, afgezet worden door de concurrerende muizenstam. Hij ontvlucht het koninkrijk met behulp van Roland, die vlak daarvoor vanuit een andere dimensie naar Ding Dong Dell is getransporteerd. Pettiwhisker is vastbesloten een nieuwe leefomgeving te creëren waar iedereen nog lang en gelukkig kan leven. Aan jou als gamer de taak om hem hierbij te helpen.

Dat helpen doe je in Ni No Kuni II op vele verschillende manieren. Zo bouw je als een ware city-builder een nieuwe hoofdstad, voer je veldslagen en verzamel je al vechtend nieuwe volgelingen. Vooral dat laatste is ontzettend goed uitgewerkt. In tegenstelling tot het vorige deel is ditmaal gekozen voor realtime-gevechten en dat komt de game ten goede. Je gaat de gevechten altijd aan in een groepje van drie en krijgt daarbij hulp van Higgledies, kleine wezentjes die zorgen voor extraatjes in de strijd. Denk hierbij aan het hervullen van je gezondheidsbalk, maar ook aanvallende bonussen als een kanon. Samen met het wisselen tussen verschillende wapens en de magische aanvallen, zorgt dit ervoor dat het vechten altijd leuk, tactisch en interessant blijft, waarbij de eindbazen de meeste indruk maken.

Helaas zijn het bouwen van je koninkrijk en de veldslagen wat minder spannend uitgewerkt, al zul je daar ook zeker wel plezier aan beleven. De veldslagen werken als een soort steen-papier-schaar-mechanisme, waarbij een bepaalde kleur eenheden de overhand heeft ten opzichte van een andere kleur. Door de maximaal vier verschillende groepen om je heen te bewegen, kun je deze op de juiste manier positioneren ten opzichte van de tegenstander. Het is leuk voor de afwisseling, maar daar is eigenlijk ook wel alles mee gezegd.

Dit geldt ook voor het uitbreiden van je koninkrijk. Door gebouwen te ontwikkelen, kun je verschillende elementen in de game verbeteren. Denk aan de Higgledies, maar ook je magische aanvallen. Om dit te realiseren zul je inwoners moeten vinden die voor jou aan de slag willen. Dit doe je voornamelijk door fetch-quests uit te voeren, waarna de persoon waarvoor je dit doet zich bij je aansluit. Gevoelsmatig gaat dit vaak wel te makkelijk. De meeste personages sluiten zich in een vloek en een zucht bij je aan, waardoor je nooit echt voldoening voelt over hetgeen je hebt bereikt.

Dat laatste is eigenlijk ook een van de belangrijkste minpunten die de game kent. De relatie met veel personages gaat niet veel verder dan iets voor ze doen, waarna ze zich bij je aansluiten. Het zorgt ervoor dat je niet echt een band opbouwt en het je daardoor ook niet zoveel kan schelen wat er met ze gebeurt. Een andere oorzaak hiervoor is dat veel gesprekken plaatsvinden middels tekstballonnetjes, iets dat we natuurlijk wel kennen van veel andere JRPG’s. Bij Ni No Kuni II voelt dit alleen extra jammer, omdat de rest van de game zo prachtig en fraai is afgewerkt.

Want dat is zonder twijfel wat het meest de show steelt: de bij vlagen prachtige graphics en de daarbij horende fenomenale muziek. Hoewel de game dit keer is gemaakt zonder officiële hulp van de Japanse animatiestudio Ghibli, lijkt alles nog steeds zo weggelopen uit een van hun animaties. Zeker op momenten dat de game even stilstaat en een perfect camerapunt aanneemt, is het echt smullen geblazen van de mooie plaatjes en dito soundtrack. Het enige dat de afwezigheid van Ghibli verraadt, is het gebrek aan echte geanimeerde cutscenes, iets dat wel een beetje als een gemis voelt.

Alles bij elkaar is Ni No Kuni II: Revenant Kingdom een uitstekende game geworden. Vooral de mooie plaatjes en het puik uitgewerkte vechtsysteem maken indruk. Hoewel de andere gameplay-elementen in de vorm van het bouwen van je koninkrijk en de veldslagen niet al te diepgaand zijn, zijn deze ook verre van vervelend en zorgen zij ervoor dat de game ontzettend uitgebreid aanvoelt. Waar het de plank wel misslaat, is op het gebied van personages, waarvan er maar weinig memorabel worden. Dat maakt dat Ni No Kuni II een uitstekende game is, maar helaas niet de onbetwiste topper waar we allemaal stiekem op hoopten.