review
State of Decay 2

De laatste jaren is het zombie-survivalgenre erg vaak toegepast in games. Blijkbaar is eindeloos zombies slachten terwijl je moeite hebt om te overleven iets dat gamers aantrekt. Undead Labs gaat nu een tweede kans wagen om een succesvolle duit in het zakje te doen. We hebben nog een vrij bittere nasmaak van State of Decay: Year One Survival Edition. Hopelijk kan State of Decay 2 deze wegnemen en er een verfrissende, volledige smaak voor teruggeven.

Je begint met drie overlevenden in je groepje, waarvan jij er een kunt besturen. Zodra je een veilige plek hebt gevonden om tijdelijk te verblijven, begint het spel. Het draait vooral om overleven en dat doe je door allerlei grondstoffen, wapens, medicijnen en nog veel meer te verzamelen. Natuurlijk wordt je hierin gehinderd door een eindeloze stroom aan zombies, die alles op het spel zetten om jou te pakken. Dit is niet de eerste keer dat zo’n synopsis bij een game past, maar weinigen proberen zoveel gameplay-elementen bij elkaar te brengen.

We vallen maar meteen met de deur in huis: State of Decay 2 is in de basis vrij saai. Je zult veel bezig zijn met rondrijden, nieuwe locaties scannen voor waardevolle grondstoffen en lang doen over dozen open krijgen om voorwerpen te verkrijgen. Dit, samen met eindeloos zombies op dezelfde manier doodslaan, is negentig procent van de gameplay. Dit wordt gedurende het spel ook niet veel leuker of sneller, het zal alleen maar meer gaan irriteren.

Het is heel jammer dat een groot deel zo saai is, omdat de andere tien procent wel vrij leuk is. Dan bedoel ik het uitbreiden van je nederzetting. Je begint met een kleine, niet functionerende basis. Deze zul je steeds verder uit kunnen breiden met allerlei gebouwen naarmate je meer grondstoffen en mede-overlevenden vindt. Zodra je alles volgebouwd hebt, heb je waarschijnlijk genoeg reputatie en metgezellen om op een nieuwe en grotere plek met meer mogelijkheden te settelen. Dit zal per map, waarvan er drie zijn in totaal, een paar keer gebeuren. Tegen de tijd dat je de grenzen van je speelgebied bereikt, zul je ook een soort endgame bereiken. Daar kunnen we natuurlijk niet te veel over verklappen, maar het is niet heel speciaal.

Bovenstaande is alleen niet genoeg om het tergende vechten en verzamelen dragelijk te maken. Het is wel net genoeg om je nog even door te laten spelen, al is het alleen om dat volgende gebouw te kunnen bouwen of eindelijk elektriciteit te laten hebben. Al zal er nog wel regelmatig een irritante bug voorbijkomen als je net lekker bezig bent. Zo staan deuren soms open terwijl ze werkelijk dicht zijn, val je soms door de grond en komen zombies uit de lucht gevallen. Allemaal slordigheidjes die hopelijk snel gefixt worden met een patch.

Gelukkig is er deze keer wel co-op tot vier personen aan toegevoegd. Met vrienden spelen maakt een game altijd leuker en dit is niet anders bij State of Decay 2. Helaas zul je alleen niet samen een basis op kunnen bouwen. Je kunt alleen bij een vriend in de game stappen en hem verder helpen. Je krijgt hiervoor wel vaardigheidspunten en invloedspunten die je in je eigen spel kunt gebruiken, maar het is toch jammer dat je niet met drie vrienden een hele civilisatie kunt bouwen.

Al met al heeft State of Decay 2 zeker interessante elementen waarvan het base-builden en de co-op er met kop en schouders bovenuit steken. Jammer genoeg is de gameplay-fundering zo saai en met vlagen irritant, dat je het spel spontaan wilt afsluiten. Het geeft een redelijk déjà vu-gevoel met het eerste deel; dat probeerde namelijk ook te veel te zijn, waardoor het uiteindelijk niets werd. Het nieuwe deel doet bepaalde dingen een stuk beter, maar daardoor wordt het des te duidelijker dat andere aspecten vrij slecht zijn.