review
Love, Simon

De 17-jarige Simon Spier worstelt al een tijdje met het feit dat hij homoseksueel is. Hij is bang voor de reacties van zijn omgeving en daardoor houdt hij zijn geaardheid nog maar voor zich. Wanneer zijn e-mails in handen vallen van een klasgenoot die hem daarmee chanteert, dwingt dat hem goed na te denken over wat nou eigenlijk echt belangrijk voor hem is. Dit is in het kort het verhaal van Love, Simon van de makers van het succesvolle The Fault in Our Stars. Is het hen ook ditmaal gelukt om een verfrissend tiener-drama neer te zetten?

Homoseksualiteit is nog altijd een gewaagd onderwerp als het op films aankomt. De kans te verzanden in cliché’s en stereotypen is erg groot, maar gelukkig weet Love, Simon hier op een erg goede manier mee om te gaan. Simon is een gewone jongen en iemand waar jonge mensen zich zeker mee kunnen identificeren. Het maakt zijn “geheim” daardoor ook extra overtuigend, want van buiten is er immers niets aan hem te merken. De rol van Simon wordt door Nick Robinson (Jurassic World) met verve vervuld.

Foto: Warner Bros.

De personages rondom Simon worden ook allemaal op een overtuigende manier neergezet. Ook zij worstelen met hun eigen problemen en liefdes, waardoor de boodschap dat het niet uitmaakt op wie je valt nog eens extra wordt versterkt.

Verhalend gezien houdt de film zich erg aan de tiener-drama-standaarden met de beginfase waarin het allemaal op rolletjes lijkt te gaan, vervolgens de onvermijdelijke “downfall”, waarna toch alles goedkomt. Dit alles wordt wederom ondersteund door een prima indie-soundtrack. Deze standaardingrediënten zijn dan ook niet de dingen die Love, Simon boven de middelmaat doen uitstijgen. Wat dat wel doet, is de manier waarop de film op een realistische, maar toch luchtige manier duidelijk weet te maken dat het eigenlijk niet uitmaakt wie je bent of wilt zijn.

Ook weet de regisseur een aantal actuele, maatschappelijke discussiepunten op een leuke manier terug te laten komen in de film, zoals bijvoorbeeld het veelvuldige mobiele telefoongebruik van tegenwoordig en het feit dat alles maar gefilmd wordt, zonder dat men zich afvraagt hoe ethisch dat is. Er wordt een duidelijke boodschap afgegeven, maar het wordt op een manier gedaan die ervoor zorgt dat het niet al te belerend overkomt.

Love, Simon is een bovengemiddeld leuke coming-of-age-film en dat komt vooral door de manier waarop het thema wordt gebracht. Het is een verademing om homoseksualiteit op deze manier in een film te zien. Simon zou zomaar je beste vriend kunnen zijn, waarbij je nooit het gevoel hebt gehad dat er iets “anders” aan hem is en dat maakt de boodschap die Love, Simon brengt ook zo sterk: Je bent wie je bent en dat is niets om je voor te schamen!