Doorgaan naar artikel
Dark Devotion
Joost Klein Middelink
Joost Klein Middelink
Gameredacteur / Bordspellenredactiemanager / Eventmanager
Profiel

Conclusie

Dark Devotion ziet er prachtig uit en weet de moeilijkheid van een Dark Souls-game goed neer te zetten. Alleen door de onhandige menu's, slechte besturing en incomplete uitstraling zouden we het afraden. Alleen in huis halen als je leeft voor dit soort type spellen, maar zelfs dan zijn er andere en betere alternatieven.

Tijdens Gamescom 2018 hadden wij een korte afspraak met een onafhankelijke ontwikkelaar en die toonde ons een 2D-game geïnspireerd door verschillende andere afstraffende games. Dat werd uiteindelijk Dark Devotion en deze game is inmiddels verschenen. Lees hier of het spel verbeterd is en wat wij ervan vinden.

Tijdens de prachtige introductie wordt ons verteld dat jij als kinds af aan al getraind bent om voor de tempelieren te vechten en het kwaad te bestrijden. Nu hebben de tempelieren de kinderen niet helemaal rechtvaardig gekregen, want er zijn duistere krachten aan verbonden. Het is nu aan jou om de kwaadaardige ridder te verslaan die het allemaal in gang heeft gezet. Jouw geloof zal jou daarbij helpen en deze fungeert als een besteedbare valuta tijdens de game om bijvoorbeeld jezelf te genezen of deuren te openen.

Na de korte tutorial is het al snel duidelijk dat Dark Devotion een 2D-versie probeert te zijn van pittige spellen zoals Dark Souls, Bloodbourne en het recente Sekiro, waarbij de besturing wat traag is en een enkele klap al fataal kan zijn. Dat zette direct de toon voor de manier waarop we deze game speelden. Door voorzichtig te werk te gaan en strategisch aan te vallen, zijn we de rest van het spel tegemoet gegaan. Tijdens de tutorial werden we al goed te grazen genomen, maar wij moesten duidelijk nog wennen aan de besturing en de opzet van het spel. Echter werd na een uur spelen pijnlijk duidelijk dat er iets mis lijkt met de game.

Waar de eerdergenoemde populaire spellen de moeilijkheid erg goed neerzetten, lijkt Dark Devotion helaas te graag in de voetstappen van de grondleggers te willen lopen. De besturing voelt te traag voor een 2D-spel en zodoende voelt je personage erg onhandig. Je hebt al beperkte vrijheid in de richting waarop je kunt gaan of ontwijken en daarbovenop lijken acties een halve seconde na het indrukken pas te gebeuren. Dit was geen kwestie van wennen, maar een bewijs van de traagheid en onbetrouwbaarheid van de besturing.

Dark Devotion

Qua opbouw voelt de game ook erg incompleet. De menu’s zijn onnodig complex voor een controller en het gebruik van voorwerpen is zodanig gemaakt, dat je voorwerpen niet kan bekijken zonder compleet stil te staan. Dat is zelf geen gek idee, maar als je op een knop drukt vlak naast deze onderzoek-knop, gebruik je direct het voorwerp. Daarbij moet je zowel de d-pad als de analoge stick gebruiken om deze menu’s te bekijken. Ontwijken kan met drie knoppen, wisselen van wapens met een enkele knop, maar bekijken welke vloek je zojuist hebt gekregen of hoe sterk een nieuw wapen is, kost je minimaal vijf stappen.

Ook dien je na elke keer sterven – dat gebeurt dat best vaak zoals bekend is bij dergelijke games -je uitrusting opnieuw op te halen bij de smid. Dat is erg irritant, aangezien dit pas interessant wordt als je van uitrusting wilt wisselen. Dat is het eerste uur niet echt een optie  en als je eenmaal een goede uitrusting hebt, is het ook onnodig. Zo voelen veel beslissingen in de game aan als extra onnodige stappen.

Waar bij een Dark Souls-game het afstraffen als beloning gezien kan worden zodra je een onderdeel eindelijk wel haalt, is dat bij Dark Devotion helaas afwezig. Het voelt vaak alsof de game je oneerlijk bedeelt en je opzettelijk laat sterven. Soms val je in een gat, terwijl de sprite (de afbeelding) van jouw personage feitelijk nog op de rand zou staan. Ook is soms niet helemaal duidelijk wanneer je vijanden raakt, ondanks dat je zwaard hen wel zou moeten raken. Voeg daarbij toe dat de besturing totaal niet soepel verloopt en je hebt een slechte imitatie van populaire spellen die slechts veel frustratie opwekt.

Tijdens Gamescom vorig jaar waren wij best enthousiast over deze game en waren we benieuwd hoe het terecht zou komen, na de nodige aandacht. Nu lijkt het alsof die aandacht ver te zoeken is geweest. Het ziet er tof uit, ademt sfeer en is lekker pittig, maar Dark Devotion maakt het onnodig moeilijk om interessant te blijven voor langer dan een uur, alsof het eigenlijk nog incompleet is. Niet echt een aanrader, tenzij je games als Dark Souls ademt.

Voor deze review is Dark Devotion gespeeld op de pc via Steam. Het spel is momenteel exclusief daarvoor verkrijgbaar.