review
GRID

Codemasters is een naam die al erg lang meegaat en is natuurlijk erg bekend vanwege de verschillende race-series. Denk daarbij aan de jaarlijkse F1-games, maar ook de DiRT– en DiRT Rally-series. In het verleden waren zij echter ook zeer succesvol met hun TOCA Touring Car-spellen, waar uiteindelijk de GRID-serie uit ontstond. Deze laatste is echter de enige waar al lange tijd geen nieuw deel van is verschenen. We waren dan ook blij toen afgelopen voorjaar een nieuwe GRID werd aangekondigd. Inmiddels staat die game op het punt van verschijnen en de vraag is, of de serie nog net zo tof is als tijdens de vorige generatie.

Het eerste dat opvalt, is dat het spel er niet zo heel bijzonder uitziet. Het oogt allemaal een beetje simpel en ook de modellen van de auto’s ogen niet overdreven gedetailleerd. Het is in ieder geval ver verwijderd van het niveau waaraan we inmiddels gewend zijn geraakt, mede dankzij Forza en Gran Turismo. Dat betekent ook weer niet dat het heel lelijk is, maar liefhebbers van auto-porno zullen met GRID niet aan hun trekken gaan komen.

De belangrijkste offline-modus is natuurlijk de carrière en het is goed om te zien dat deze een flink aantal race-evenementen bevat. Helaas lijkt de uitwerking dan weer een beetje uit de vorige generatie te zijn weggelopen. Er zijn een flink aantal verschillende klassen die allemaal ongeveer dertien races bevatten, waarna deze worden afgesloten door een showcase-event. Na het voltooien van genoeg van deze events, plaats je je voor de finale in de vorm van de GRID-series. De opzet is wat dat betreft erg simpel en haalt het niet bij het voortgangssysteem dat we kennen van bijvoorbeeld de Forza-reeks.

Dat betekent overigens niet dat je je niet kunt vermaken met de modus. Door de variatie in auto’s en ook banen blijft het leuk om telkens een nieuwe race te starten en doordat je tussendoor van klasse kunt switchen, verveelt het niet snel. Waar de modus vooral punten laat vallen, is op het gebied van beloningen. Het enige dat je eigenlijk krijgt, is geld om andere auto’s te kopen, wat nieuwe paint jobs en af en toe een sticker voor op je profielplaatje. De spanning van bijvoorbeeld een lekkere bonusauto zit er dus niet in en daardoor voelt de carrièremodus vooral een beetje droog.

De meeste evenementen bestaan uit maximaal vier races waarin je het opneemt tegen 15 A.I.-tegenstanders. Deze worden afgewisseld door time trials en face off’s waarin je het tegen een enkele tegenstander opneemt. De races zijn waar GRID de meeste punten scoort. De game is puur arcade en daardoor lekker makkelijk op te pakken. Het draait daarbij voor de verandering ook eens niet om het zo netjes mogelijk halen van de finish, maar er mag gebeukt worden. Dit geeft een bijzonder intense race-ervaring, waarbij je jezelf letterlijk naar voren vecht. Dit wordt nog eens versterkt door het Nemesis-systeem. Wanneer je een tegenstander een flinke beuk verkoopt, wordt deze jouw Nemesis en zal die erop gebrand zijn om je een koekje van eigen deeg te geven. Het is dus extra oppassen wanneer je met zo’n tegenstander tegelijk de bocht induikt.

Wat dan wel jammer is, is dat er zo weinig wordt gedaan met de verschillende klassen. Eigenlijk voelt elke auto, op de snelheid na, bijna hetzelfde aan. Daardoor maakt het niet zoveel uit of je in een Formule-auto zit of in een Amerikaanse muscle car. Zelfs in eerstgenoemde word je beloond voor een lange drift, wat natuurlijk gezien de auto van de zotte is. Race-puristen kunnen dan ook maar beter hun geld aan een andere game besteden.

Ook rondom de races is er bijzonder weinig aandacht besteed. Elke race start met de mogelijkheid om een kwalificatieronde te rijden. Doe je dit niet, dan begin je achteraan, dus het is raadzaam dit te doen. Je kunt deze ronde echter gewoon over doen, mocht je een slechte ronde neerzetten. Ook het vuurwerk en de gekleurde verf wanneer je over de finish gaat, zijn steeds hetzelfde. Dat geeft nog sterker het gevoel dat de makers zich er makkelijk vanaf hebben gemaakt of dat er gewoon te weinig tijd was om de game echt af te maken.

Een racegame zonder multiplayer kan natuurlijk niet, dus het is goed om te zien dat dit ook in GRID aanwezig is. Wanneer je het menu echter induikt, volgt alweer de volgende teleurstelling. Er bestaat alleen de mogelijkheid tot een snelle race of een privérace, waardoor je het spel wel echt heel leuk moet vinden om hier te blijven terugkomen.

Ondanks dat het racen op zich erg tof is, voelt alles aan GRID eigenlijk gehaast en dat is jammer. Onder de motorkap schuilt namelijk echt wel een erg leuke arcade-racer, maar de uitwerking van alles rondom de races voelt gewoon erg karig. Voor een volgende game zijn de belangrijkste verbeterpunten de verschillen tussen de raceklassen, het leuker maken van de carrièremodus en het uitbreiden van de multiplayer. Voor nu is GRID niet meer dan een leuk tussendoortje.

Voor deze recensie speelden wij de game op een Xbox One. De game is verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc.