review
The Stretchers

Ziekenhuisgames hebben niet altijd een serieuze sfeer. Zo ook in The Stretchers, waar je mensen moet verplaatsen naar het ziekenhuis zodat ze genezen kunnen worden van de verwarring die ze hebben gekregen van een slechterik. Het klinkt makkelijker dan het is, want je zult goed moeten samenwerken om je brancard goed te gebruiken en de zieken veilig te vervoeren tussen allerlei obstakels. Lees hier of dat net zo leuk is als het klinkt.

Een gemeen genie heeft een apparaat ontwikkeld waardoor levende wezens in een constante staat van verwarring leven. Het is aan jou om deze mensen te verplaatsen naar het ziekenhuis, want daar staat een apparaat om ze te herstellen. Omdat deze patiënten niet altijd mee willen werken, moet je ze veilig vervoeren terwijl je zelf ook in leven blijft. Soms liggen de mensen verspreid tussen cirkelzagen, trampolines en andere rare locaties. Je kunt de zieken verplaatsen met de brancard die je met z’n tweeën kan dragen om patiënten te pakken.

Mocht je alleen het avontuur aan willen gaan, weet dan dat je een flinke klus voor je hebt liggen. Je moet namelijk beide personages tegelijkertijd besturen. Hierdoor ben je voornamelijk aan het klungelen, aangezien de bewegingen dan nooit soepel gaan. Je kunt je teamgenoot wel naar je roepen, maar deze is niet erg intelligent, waardoor je beter op jezelf kunt vertrouwen. In je eentje spelen, voelt hetzelfde als met je ene hand een rondje tekenen terwijl je met je andere hand een vierkant maakt. Het gaat zelden vlekkeloos en het werkt beter als je afwisselt in plaats van tegelijk probeert te werken. Zodoende voelt de game snel aan als frustrerend.

Ga je spelen met een maat, dan verandert dat alles. Dan is het ineens een party-game waarbij je goed moet samenwerken en tegelijkertijd ook de idiote wereld van The Stretchers ontdekt. Je kunt elkaar dwarsbomen, dom klappen of zingen, waardoor het enorm vermakelijk is om te spelen. De bewegingen zijn ineens niet meer frustrerend, ook al moet je wel enigszins coördineren wie eerst door een deur gaat, maar verder gaat het al een hoop soepeler. Het is vooral de humor van samenwerken, dwarsbomen en ontdekken die het spel ineens leuk maakt, doordat je de gekkigheid van de game samen deelt.

Het is daarom ook zonde dat het spel in je eentje zo frustrerend is, terwijl het met een vriend ineens erg leuk is. Hierdoor voelt het alsof de game niet goed ontwikkeld is voor een van de twee manieren. Je zou een redelijk vergelijkbare ervaring moeten hebben, ongeacht je een tweede speler hebt of niet, maar bij The Stretchers is dat verschil dus zo groot als dag en nacht. Als je van plan bent het hele spel in je eentje te doen, zouden we het afraden, maar met een vriend zouden we het juist enorm aanbevelen.

Al met al bepaalt het aantal mensen waarmee je The Stretchers speelt dus de kwaliteit en ervaringen die het oplevert. De flauwe humor van het spel is grappig en de gameplay is in de kern leuk, mits je met twee spelers bent. Er is verder genoeg te ontdekken in de wereld en de vele missies houden je wel even zoet.

Voor deze review is The Stretchers gespeeld op de Nintendo Switch. Het spel is exclusief voor dit platform.