Doorgaan naar artikel
Thunderdome Never Dies
Stefan Manenschijn
Stefan Manenschijn
Profiel

Conclusie

Thunderdome Never Dies is de moeite waard dankzij de passie van de geïnterviewde betrokkenen en natuurlijk de toffe soundtrack. Helaas geeft de documentaire ons maar weinig dat we nog niet wisten en blijft het redelijk oppervlakkig.

“Hardcore Never Dies”, het is een gevleugelde uitspraak onder liefhebbers van hardcore, de hardste variant van de dance-muziek die in de jaren 90 haar hoogtepunt beleefde en verantwoordelijk was voor de gabber-cultuur. Een van de bekendste evenementen en misschien wel hét gezicht van deze stroming is Thunderdome. Zonder de mensen achter dit feest was de hardcore misschien wel nooit zo groot en populair geworden. Na een laatste editie in 2012 werd Thunderdome in 2017 met groot succes nieuw leven ingeblazen en ook de 2019-editie was in no-time uitverkocht. Over de historie van dit feest en de mensen erachter draait nu Thunderdome Never Dies in de bioscoop, een documentaire die het ontstaan, de teloorgang en de wederopstanding behandelt van een van de bekendste evenementen die Nederland rijk is.

De documentaire vangt aan op het moment dat de voorbereiding op de 2017-editie in volle gang is. Door interviews met onder meer Duncan Stutterheim, François Maas en Irfan van Ewijk van ID & T, maar ook DJ’s van het eerste uur The Prophet, Buzz Fuzz, Dano en Gizmo wordt teruggeblikt naar hoe het allemaal begon met The Final Exam in 1992, wat uiteindelijk uit zou groeien tot het befaamde Thunderdome. Het blijft boeiend om deze oudgedienden aan het woord te zien en te horen hoe ze herinneringen ophalen aan de destijds toch niet al te professioneel opgezette eerste feesten. Ook horen we hoe de bekende Thunderdome-CD’s na een hoop gesteggel met Arcade in de winkel kwamen te liggen. De passie van de heren is duidelijk en dat maakt ook dat je zonder problemen de volledige speelduur geboeid blijft.

Thunderdome Never Dies Foto: Just Film

Toch heeft deze documentaire een tweetal problemen, waarvan de belangrijkste is dat we eigenlijk niet zoveel nieuws horen. Wie zich in het verleden al eens heeft verdiept in de historie van ID & T en haar feesten zal op weinig nieuwe dingen stuiten. Ook de beelden van de feesten zijn allemaal al wel eens eerder geshowd, wat maakt dat de documentaire een beetje zijn meerwaarde verliest.

Het tweede probleem is dat Thunderdome Never Dies nergens echt op inzoomt. Bijvoorbeeld de problemen met Arcade zijn best interessant, maar worden eigenlijk alleen maar even kort aangestipt. Ook de problematiek rondom de associatie met extreem rechts en de teloorgang van de hardcore in de jaren nul krijgen maar erg kort de aandacht. Wat dat betreft hadden de makers nog wel een uur extra kunnen vullen.

Uiteindelijk is het dan ook de passie van de geïnterviewden die de documentaire toch de moeite van het kijken waard maken. De organisatoren, de DJ’s, maar ook de fans laten zien dat Thunderdome een deel van hun leven is geworden en dat het voor hen meer is dan een feest of een verzameling cd’s. Samen met de fraaie interviewbeelden en de vanzelfsprekend toffe soundtrack is Thunderdome Never Dies wel de beste manier om de geschiedenis van dit stukje Nederlandse cultuur tot je te nemen.