Doorgaan naar artikel
Alwa’s Legacy
Joost Klein Middelink
Joost Klein Middelink
Gameredacteur / Bordspellenredactiemanager / Eventmanager
Profiel

Conclusie

Alwa's Legacy is helaas een matige game waarbij de grafische stijl, muziek en verhaal het meest interessant zijn. Door haperende besturing, onduidelijke signalen en onhandig leveldesign, stijgt deze platformer niet tot een toppunt, maar voelt het eerder als een game van ruim dertig jaar terug qua uitvoering.

In Alwa’s Legacy, het vervolg op Alwa’s Awakening uit 2017, volgen we Zoe in het geredde land Alwa. Na een nacht goede slaap lijkt er echter nog steeds een vreemde vloek te heersen. Het is dus aan Zoe om de inwoners te helpen, uit te zoeken wat deze vloek veroorzaakt en dit te stoppen. Lees hier onze review over deze game.

Je beweegt je voort zoals men van een typische platformer kan verwachten. Je kunt springen, hebt een staf om mee te slaan en verdient in het begin al snel enkele power-ups die je mobiliteit verhoogt. Zo kun je blokjes maken waardoor je bij hogere gebieden kunt komen, ontvang je bescherming voor een bepaald soort vloer en meer en dit allemaal terwijl je van kamer naar kamer gaat in de hoop verder te komen.

Vanaf het eerste level valt ons al meteen iets op. De grafische stijl ziet er namelijk erg leuk uit en ondanks de pixel-stijl, zijn er bepaalde elementen die heel natuurlijk overkomen. Deze elementen zorgen voor een extra bijdrage voor de ervaring. Daarbij is de muziek ontzettend tof en blijft het snel in je hoofd zitten. De chiptune-deuntjes veranderen per gebied en elk level voelt daarbij ook uniek aan. De gesprekken tussen personages zijn af en toe best grappig en passen goed bij het verhaal.

Tijdens het spelen ervaren we echter dat de besturing nogal wat te wensen over laat. Het voelt allemaal wat houterig en ook lijken inputs niet altijd overgebracht te worden naar Zoe. Als we de stick iets naar boven houden terwijl we zijwaarts lopen, kunnen we niet meer springen of slaan, terwijl het iets is dat snel gebeurd bij analoge input van een stick. Daarbij geeft het spel tegenstrijdige signalen af. Bij contact met de vijand loop je schade op, behalve als je deze net hebt geslagen. Vanaf dan kun je onbeperkt in deze vijand rondlopen zonder enige problemen. Ook wordt de ene keer een vijand wel geraakt door jouw staf als je twee keer kort achter elkaar slaat, maar de andere keer niet. Zodoende wordt het niet helemaal duidelijk wat de regels van Alwa’s Legacy zijn en raak je in een constante staat van verwarring.

Daarbij zijn de levels ook wat vreemd ingedeeld. Soms beklim je een ladder en ontdek je een nieuwe kamer, maar als je deze weer afgaat, zijn de vijanden van de vorige kamer weer in leven en zijn deze zodanig geplaatst dat je al moet reageren voordat je doorhebt dat je aangevallen wordt. Ondanks de kaart die je hebt, is het soms ook onduidelijk hoe je precies in bepaalde kamers kunt komen. Zodoende komt het regelmatig voor dat je maar wat nutteloos ronddoolt. Power-ups zijn ook onduidelijk, want je verkrijgt een upgrade voor een luchtbel, met als melding dat de kleur dan zou veranderen. Niet alleen heeft dit gevoelsmatig geen nut, maar voor kleurenblinden is het ook nog eens onmogelijk om te zien. Het enige dat opviel was een timer die ineens af begon te tellen. Al met al krijg je tijdens het spelen dus veel gemengde signalen van de game en is er vooral heel veel onduidelijk.

Dit alles zorgt ervoor dat de spelervaring van Alwa’s Legacy redelijk beperkt wordt door dit soort schoonheidsfoutjes. Ondanks de mooie tekenstijl en toffe muziek, voelt de gameplay zo middelmatig aan dat het de game tegenhoudt om echt leuk te worden. Bij een nieuw en mooi vormgegeven gebied met leuke muziek, word je al snel herinnerd aan de haperende besturing en de gemixte signalen die je krijgt van de game, waardoor het doorspelen van het spel niet bepaald uitnodigend is en al snel aanvoelt als een klus.

Voor deze review is Alwa’s Legacy gespeeld op een Nintendo Switch. Het spel is ook verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc.