review
Project Zero: Maiden of Black Water

Project Zero: Maiden of Black Water is een Wii U-game die in 2014 is verschenen en nu opnieuw wordt uitgebracht na een oppoetsbeurt. De serie, ook wel bekend als Fatal Frame, draait om het vastleggen van paranormale gebeurtenissen met een speciale camera terwijl de hoofdpersonen lastig gevallen worden door spoken en ander gespuis. Dit deel vertelt ons het verhaal over een heilige berg met nabijgelegen bos dat bekend staat om het hoge aantal zelfmoorden. Onze hoofdpersonen moeten op zoek gaan naar verdwenen personen. Lees hier onze review over deze Japanse horrorgame.

De kern van de game-serie is vrij simpel, namelijk verschillende vreemde verschijnselen onderzoeken en paranormale gebeurtenissen ervaren. Onderweg kom je allerlei spannende momenten tegen waarbij je spoken ziet. Tijdens deze avonturen word je ook regelmatig aangevallen door kwade geesten die jou het leven zuur willen maken. Bewapend met een speciale camera kan je deze spoken ‘aanvallen’ door ze op de goede momenten te fotograferen. Afhankelijk van hoe goed je de kiekjes maakt, kost dit meer of minder tijd. Gezien de spanning dat je niet altijd rustig de tijd hebt om een net plaatje te schieten, zal je dus goed moeten opletten om niet door een andere verschijning gepakt te worden.

In de begin van het spel ben je voornamelijk rond aan het lopen en af en toe een spook aan het verslaan zodat het verhaal opgebouwd kan worden. Zodoende komt Project Zero: Maiden of Black Water een beetje traag op gang. De gevechten worden soms best spannend doordat er meerdere spoken op je af komen en je geen tijd kan verliezen. Door ander type filmrolletjes in te zetten richt je meer schade aan, al zijn deze schaars. Er heerst een constante enge sfeer in de game waardoor je vrijwel altijd op je hoede bent.

Ondanks dat de spanning vaak te snijden is en je constant op je hoede moet zijn voor spoken die je kunt fotograferen dan wel aanvallende wezens, wordt Project Zero: Maiden of Black Water geteisterd door een aantal zaken. Zo is de bewegingssnelheid van onze personages erg traag. Dat komt op bepaalde momenten goed uit zodat je niet te snel langs gebieden gaat, maar meestal voelt het alsof je door dikke stroop probeert te lopen. Dat is vrij frustrerend in grote levels. Verder is de besturing ook niet heel ideaal, want ondanks dat je twee opties hebt qua instellingen, werken beide niet bijster intuïtief. Zodoende voelt het allemaal wat houterig en verouderd aan.

Daarbij zijn de schrikmomenten soms wat voorspelbaar en geforceerd. Zo zijn er bepaalde plekken waar je ergens heen kunt kijken wat spontaan langzamer gebeurt dan bij de rest van het spel. Zodoende zie je enkele grote schrikmomenten al van mijlenver aankomen. De enge momenten zijn soms lachwekkend als het personage onrealistisch reageert op een misvormd spook. We horen namelijk niet de verwachte gil of krijs, maar eerder een zucht van ongemak. De game is weliswaar al (of pas) zes jaar oud en grafisch ziet het er na de oppoetsbeurt prima uit. Toch voelt het allemaal alsof het uiterlijk van de personages de volledige aandacht hebben gekregen, maar de omgevingen en opbouw daarvan vergeten zijn.

Ook voelt de game inhoudelijk leeg aan. Je bent grotendeels aan het rondlopen, zaken aan het onderzoeken en foto’s aan het maken van spoken. Tijdens gevechten moet je foto’s maken op de juiste momenten om maximaal schade aan te richten. Het enige wat hierbij belangrijk is, is jouw positie en de focus van de foto, verder kun je van je af klikken. De game wisselt constant af tussen deze momenten van lopen of foto’s maken, waardoor je hoofdzakelijk hetzelfde aan het doen bent. Dit kan op den duur eentonig aanvoelen, zeker omdat het verhaal al enigszins vlak aanvoelt.

Dat zorgt ervoor dat Project Zero: Maiden of Black Water uiteindelijk een spannend, maar oppervlakkig spel is. Doordat het origineel een game uit 2014 is voelt het al enigszins verouderd. Niet zozeer qua uiterlijk omdat het een oppoetsbeurt heeft gekregen, maar hoofdzakelijk in de besturing. Deze voelt zodanig sloom aan dat het frustrerend kan zijn. Daarbij zijn de schrikmomenten relatief voorspelbaar en is het verhaal niet bepaald uitnodigend. Uiteindelijk is de game vooral interessant voor liefhebbers van de serie en mensen die het leuk lijken om een beetje hersenloos lopen en foto’s maken terwijl er constante spanning is.

Project Zero: Maiden of Black Water is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. Het spel is ook verkrijgbaar voor de PlayStation 4, Xbox Series X|S / One, Nintendo Switch en pc.