review
Elden Ring Nightreign

Alweer drie jaar geleden verscheen Elden Ring. Het was FromSoftwares meest ambitieuze game en wat ons betreft ook hun beste werk. Miljoenen mensen die er nooit van gedroomd hadden om ooit een game als Dark Souls te proberen, hebben Elden Ring een kans gegeven en zijn verliefd geraakt op haar wereld. Twee jaar daarna, in 2024, kwam FromSoftware met Shadow of the Erdtree, een flinke uitbreiding voor Elden Ring die de basisgame overtroefde met nóg interessantere gebieden en indrukwekkendere eindbazen. Weer een jaar later en we staan aan de vooravond van de release van Elden Ring Nightreign. Geen uitbreiding ditmaal, maar een standalone spin-off.

Elden Ring Nightreign valt het best te omschrijven als een combinatie van Elden Ring en een co-operatieve Fortnite. Je begint het spel door een personage te kiezen. Deze heeft een paar bijzondere vaardigheden, maar vooral ook bepaalde attributen die bepalen of je veel levenspunten hebt of weinig, goed bent in magie of juist niet, rake klappen kan uitdelen of niet, et cetera. Hiermee begin je vervolgens aan een expeditie. Dit kan je alleen doen of met twee andere mensen, met vrienden of met vreemdelingen.

Eenmaal aan een expeditie begonnen, “drop” je á la Fortnite (of Warzone, PUBG, et cetera) in een gebied, Limveld, dat ongeveer de grootte heeft van het gemiddelde Battle Royale-level.

En dan begint het. Jij en je eventuele metgezellen moeten overdag monsters verslaan en locaties ontdekken om sterker te worden. Hierin ben je vrij om zoveel of zo min mogelijk te vechten, juist veel verschillende locaties te bezoeken of één gigantisch kasteel te bestormen, je mag het zelf weten. De ene locatie is wat lastiger dan de andere en er zijn ook eindbazen verspreid over Limveld. Afhankelijk van hoe sterk jij en je metgezellen zijn, of hoe goed jullie zijn in het spel, kan het verstandig zijn om makkelijkere vijanden uit te zoeken. Zie je echter een grote draak in de verte en lukt het je om die te verslaan, dan is de beloning daarvoor natuurlijk een stuk groter.

Maar waarom wil je sterker worden? Aan het einde van de dag komt de nacht (duh) en dan moet je gedwongen een eindbaasgevecht aangaan. Win je, dan mag je beginnen aan dag twee en weer sterker worden en ’s nachts een nieuwe eindbaas verslaan. Win je dat gevecht ook, dan kom je erachter waarvoor je dit allemaal doet. Dag drie is namelijk niet een dag waarin je je in een groot gebied bevindt. Nee, dag drie is één groot eindbaasgevecht tegen een zogeheten Night Lord.

De Night Lord is gigantisch en veel gevaarlijker dan de rest van de monsters in het spel. Je moet goed samenwerken met je team, of gewoon op individueel niveau heel goed zijn, om de Night Lord te verslaan. Doe je dat, dan speel je nieuwe expedities vrij. Die vinden ook allemaal plaats in Limveld, maar leiden tot nieuwe Night Lords.

Deze “gameplay-loop” herhaalt zich dus keer op keer en is over het algemeen vrij plezierig. Je voelt je lekker vrij wanneer je in Limveld gedropt wordt. Omdat je met zijn drieën bent, maak je redelijk makkelijk korte metten met de meeste vijanden die je tegenkomt, op de grote eindbazen na. Hierdoor ga je redelijk vlot van hot naar her en heeft het spel overdag een ‘casual’ feel. Er ligt niet zoveel druk op jou als individu en mocht je grote fouten maken, dan kan je team je helpen en je zelfs van de dood redden.

Ook vergaar je gedurende een potje uitrusting en stijg je in niveau. Het voelt goed om zwak te beginnen en in korte tijd opeens heel sterk te zijn. Zo krijg je als tovenaar heel veel spreuken tot je beschikking, of kan je als krijger allerlei verschillende wapens uitproberen. Elk potje is heel anders door de combinatie van de vijanden die je bevecht en de spreuken en wapens die je krijgt.

De Night Lord biedt een groot contrast met de positieve gevoelens die het begin van een potje Nightreign met zich meebrengt. Dan bedoelen we niet dat de Night Lord slecht ontworpen is, maar het is een behoorlijk lastige eindbaas. Ga je dood, dan kunnen je teamgenoten je nog steeds redden, maar de kans is groot dat zij zichzelf in gevaar moeten brengen om jouw einde te voorkomen. Zo kan een gevecht tegen een Night Lord heel snel met een sisser aflopen: persoon één gaat per ongeluk heel snel dood, persoon twee gaat dood terwijl hij persoon één probeert te redden en persoon drie is vervolgens alleen aan zijn of haar lot overgelaten.

Dit grote contrast is deels positief. Het zorgt ervoor dat je lekker ontspannen bezig kan gaan met het jezelf zo sterk mogelijk maken, maar je vervolgens wel een heel tof gevecht voorgeschoteld krijgt. Ook komt het met wat gemengde gevoelens. De eerste twee dagen van het spel zijn gewoon niet zo uitdagend, maar kunnen wel veel tijd in beslag nemen. Het kan dus zo gebeuren dat je meer dan een half uur bezig bent met relatief onbeduidende, niet al te spannende zaken, om vervolgens binnen een minuut het gevecht tegen de Night Lord te verliezen.

Al helemaal wanneer je met vreemdelingen speelt, is dit een bron van frustratie. Omdat de eerste dagen niet zo lastig zijn, weet je niet goed met wat voor mensen je speelt. Misschien zijn ze heel goed, misschien zijn ze heel slecht. Als er iets meer uitdaging in de eerste twee dagen van een potje had gezeten, dan had je misschien in de eerste vijftien minuten al gemerkt dat jullie groep niet goed genoeg is om de Night Lord te verslaan. Dan zou je namelijk herhaaldelijk doodgaan en uiteindelijk game over gaan. Omdat het vrij makkelijk is om de dagen te overleven en de eindbazen aan het einde van de eerste twee dagen te verslaan, kan je vaak moeiteloos de eerste dagen doorkomen en vervolgens de Night Lord amper aanraken. In zulke gevallen zou het fijner zijn om een half uur eerder al game over te gaan.

Het spel kan dus wel met vreemdelingen gespeeld worden, maar we raden iedereen aan om minstens één, maar het liefst twee bekende mensen met je mee te nemen. En dan komt een vrij groot probleem om de hoek kijken: Elden Ring Nightreign heeft geen crossplay. Dat betekent dat je als PlayStation-speler niet kan spelen met mensen die het spel op Xbox of pc hebben. Dit is, om heel eerlijk te zijn, onacceptabel te noemen voor een release in 2025. Games wereldwijd, groot of klein, indie of AAA, co-operatief of speler-tegen-speler, hebben vandaag de dag crossplay. Een spel waarbij het zó belangrijk is om met vrienden te spelen, lanceren zonder crossplay is ronduit schandalig.

Ook is er geen mogelijkheid om een expeditie met een team van twee te doen. Je bent of alleen, of met twee andere mensen. Als je alleen bent, dan krijgen vijanden wat minder levenspunten waardoor ze iets makkelijker te verslaan zijn. Waarom zou er geen mogelijkheid zijn om met duo’s te spelen en de hoeveelheid levenspunten van vijanden ergens in het midden te hebben?

Elden Ring Nightreign maakt slim gebruik van alle assets van Elden Ring om de game relatief goedkoop te produceren. Bijna alle wapens, gebouwen, spreuken en vijanden komen direct (of lichtelijk aangepast) uit Elden Ring. Elden Ring had performanceproblemen op consoles. Nightreign heeft niet alleen niets aan de performanceproblemen gedaan, maar de open wereld is volgepropt met objecten, waardoor de performance-problemen op consoles nog erger zijn geworden. Zelfs op een PlayStation 5 Pro met “Prioritize Framerate” als instelling, waren de haperingen en framedrops veel te regelmatig aanwezig.

Het beoordelen van Elden Ring Nightreign is lastig en zal vooral afhangen van jouw omstandigheden. Heb je twee metgezellen die staan te wachten om met jou Limveld van de eeuwige nacht te redden? Dan is het spel vijf sterren waard qua plezier. Helaas kunnen we het spel die score niet geven gezien een gebrek aan crossplay of een mogelijkheid om met zijn tweeën te spelen. Het voelt wellicht lullig om de performance-problemen ook aan te blijven halen, maar het is nog lulliger om een spel met zulke FPS-problemen uit te brengen, terwijl iedereen al in 2022 wist dat ze er waren.

Daarnaast vinden we het prijskaartje van €40,- wat aan de hoge kant voor wat je ervoor krijgt. Bij Shadow of the Erdtree konden we datzelfde prijskaartje goed begrijpen, aangezien je bijna een complete RPG aan content krijgt. Elden Ring Nightreign is en blijft een extra gamemodus van een al bestaande game, ook al telt het als een los spel. Dat klinkt misschien negatiever dan we het bedoelen: Elden Ring Nightreign is vermakelijk, maar het is ook een vrij simpel concept dat je na een aantal potjes wel gezien hebt.

Elden Ring Nightreign is voor deze review gespeeld op de PlayStation 5. De game is daarnaast beschikbaar voor Xbox Series X|S, PlayStation 4, Xbox One en pc.