preview
Shadow Labyrinth

Na de aflevering over de duistere kant van Pac-Man in de serie Secret Level, was het een verrassing dat we getrakteerd zouden worden op een game met hetzelfde sfeertje. Wij mochten Shadow Labyrinth de afgelopen tijd proberen voor de release op 18 juli, dus lees hier over onze eerste indrukken van dit spel met een spookachtig verhaal.

De game is een ervaring in metroidvania-stijl waarbij je door gebieden reist op zoek naar nieuwe doelen en uiteindelijk upgrades waarmee je verder kan. Waar je eerst niet langs een gebied kon, krijg je vrij snel in het spel een manier om via neon-lijnen alsnog op lastigere plekken te komen, volledig zoals het Pac-Man betaamt met bijbehorende ‘waka-waka’-geluiden. Het is trouwens een flink pittig spel. In het begin kan je vijanden nog gemakkelijk uitschakelen, maar later bieden monsters een uitdaging, zeker de grotere vijanden. Ontwijken, aanvallen op de juiste momenten en dekking zoeken wordt noodzaak.

Wat opvalt aan Shadow Labyrinth is dat het qua verhaal iets unieks probeert neer te zetten, terwijl het nog wel flink wat knipogen naar de basis van Pac-Man en verschillende andere games van vroeger zoals Dig Dug of Slaughterhouse probeert te geven qua vijanden. Zo is Puck een zwevend bolletje dat ons als zwaardvechter instructies geeft om te ontsnappen en wanneer nodig in een grote zwarte bal verandert dat alles op kan eten en kan absorberen. Op deze manier verkrijg je ook nieuwe krachten in de game en kan je bijvoorbeeld later ook simpele vijanden opeten voor meer materialen om upgrades mee te kopen. Het verhaal komt wat langzaam op gang, al nodigt het daarna uit om te blijven spelen.

Wat lastig is aan Shadow Labyrinth is dat de besturing soms wat houterig aanvoelt. Er lijkt soms een vertraging te zitten bij het indrukken van een knop. Bij een game waar snelle reacties nodig zijn, kan dit enorme frustratie opleveren. Daarbij lijken de animaties van personages en monsters niet altijd vloeiend te verlopen, waardoor het oogt alsof wezens kartonnen creaties of poppen zijn. Ook krijg je weinig sturing waar je volgende doel zit, waardoor je soms onnodig tijd kwijt bent aangezien het heen en weer lopen binnen gebieden meer dan een paar minuten kan kosten.

Ondanks deze kritiek heeft de game nog een maand om volledig te rijpen, dus wellicht dat onze opmerkingen bij de uiteindelijke release niet meer gelden. In de kern speelt Shadow Labyrinth weg als een lekkere metroidvania met pittige gevechten en een interessant concept van alles te willen absorberen. Wij zijn benieuwd naar hoe complex en interessant de uiteindelijke game gaat worden, al hopen we wel dat de minpuntjes weggewerkt zijn tegen die tijd.