review
Echoes of the End

Recent heeft uitgever Deep Silver Echoes of the End uitgebracht, de debuutgame van de IJslandse ontwikkelaar Myrkur Games. Het is een lineaire third-person action-adventure die platformelementen, puzzels en gevechten met elkaar combineert.

We spelen als Ryn, een ‘Vestige’ die de beschikking heeft over magie. Na een incident in het verleden komt Ryn terecht bij de ‘Rangers’, mensen die de ‘wards’ beschermen. Dit zijn reusachtige kristallen pilaren die niet alleen dienst doen als katalysator voor de magie, maar ook het land beschermen tegen indringers. Wanneer Ryn samen met haar broer Cor op patrouille is, stuit ze op Aurick, een bevelhebber van de totalitaire oppermacht Reigendal. Reigendal probeert al heel lang om het land van Ryn binnen te dringen, maar tot nu toe is dat nooit gelukt. In deze nieuwe poging heeft Aurick de beschikking over een Vestige om de wards te manipuleren. Na een gevecht wordt Ryn gered door de geleerde Abram Finlay. Samen gaan ze op pad om Cor te redden, maar stuiten daarbij ook op een eeuwenoud geheim.

Voor de setting heeft Myrkur Games inspiratie gehaald uit hun eigen land en combineert IJslandse mythen en folklore met fantasy-elementen. We lopen dan ook door een ruig landschap met op de achtergrond prachtige (besneeuwde) bergen en meren. We komen verlaten dorpjes tegen, verkennen ruïnes en grotten en belanden in het hart van een actieve vulkaan. De wereld in Echoes of the End ziet er mede dankzij de Unreal Engine 5 prachtig uit en regelmatig keken we even rustig om ons heen om te genieten van deze mooie wereld.

Zoals je van een action-adventure mag verwachten, bevat de game veel platformelementen. We moeten dan ook vaak over afgronden springen of via touwen en netten klimmen en zwaaien om onze weg te vervolgen. Met enige regelmaat worden deze platformelementen verwerkt in omgevingspuzzels en gebruiken we Ryns magie om deze platformen te creëren of te controleren. Later zullen we zelfs illusies moeten ontmaskeren en kunnen we de tijd manipuleren. De puzzels zijn over het algemeen niet heel ingewikkeld, maar soms zijn ze wat onduidelijk omdat bepaalde handelingen heel precies moeten worden uitgevoerd. Een hint-systeem geeft je iets meer handvatten om tot de oplossing te komen indien je er echt niet uit komt. Het is Myrkur Games gelukt om in elk nieuw hoofdstuk weer een nieuw element toe te voegen, waardoor de puzzels steeds interessant blijven. Toch had het aantal puzzels wel iets omlaag gebracht mogen worden om het tempo er wat meer in te houden.

Ook het vechten is een veelvoorkomend onderdeel in Echoes of the End en nemen we het regelmatig op tegen de soldaten van Reigendal en andere wezens. Het gevechtssysteem begint wat eenvoudig. Met ons zwaard kunnen we lichte en zware aanvallen uitvoeren en aanvallen pareren en blokkeren. Daarnaast is het mogelijk om weg te rollen. Qua magie kunnen we objecten richting vijanden gooien of de tegenstanders tegen elkaar aan smijten en kunnen we de gezondheid van de vijand draineren om onze eigen gezondheid aan te vullen. Middels diverse vaardigheidsbomen ontgrendelen we steeds meer opties. Zo kan Ryn bijvoorbeeld een vortex oproepen of vijanden tegen de grond slaan en krijgt ze de beschikking over meer verschillende soorten aanvallen met haar zwaard. Gaandeweg wordt het vechten dus wat interessanter, maar echt indrukwekkend wordt het nooit. Vooral wanneer we wat meer vijanden tegelijkertijd tegenover ons krijgen, gaat de camera wat in de weg zitten en raken we het overzicht een beetje kwijt.

Myrkur Games is een kleine studio en ongeveer veertig mensen hebben aan de game gewerkt. Dat kleine studio’s toch iets heel indrukwekkends kunnen neerzetten, heeft het Franse Sandfall Interactive een paar maanden terug bewezen met hun Clair Obscur: Expedition 33. Helaas blijft Echoes of the End steken op die degelijke, maar wel ongepolijste AA-kwaliteit. Er zit overduidelijk veel passie in het project en het verhaal. De dialogen en de voice-acting zijn prima, maar de animaties zijn van een lager niveau. Zo matchen bijvoorbeeld de gezichtsanimaties niet met de emoties van de stemacteurs. Verder zitten er ook wel de nodige kleine technische oneffenheden in.

Echoes of the End is zoals zoveel AA-games degelijk, maar ongepolijst en moet het vooral hebben van de prachtige setting.

Voor deze review is Echoes of the End gespeeld op de Xbox Series. Het spel is verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X|S en pc.