nieuws
Dead Space flashback: Dead Space

Toen Dead Space, een Sci-fi survival horror-game in 2008 uitkwam, had niemand gedacht dat het het begin zou zijn van een bijzonder succesvolle serie. In verwachting van het derde deel in deze reeks, tevens het Entertainment-product van de week, blikken we nog eens terug op de eerste Dead Space.

In space, no one can hear you scream
De speler belichaamt ingenieur Isaac Clarke, van het ruimteschip USG Kellion. De Kellion reageert op een noodoproep van een enorm mijnersschip, de USG Ishimura. Wanneer de Kellion op de Ishimura neerstort blijkt dat de hele bemanning van het schip veranderd is in groteske ondode monsters genaamd Necromorphs. Het is aan Isaac om samen met een handjevol overlevenden de rotzooi op te ruimen, Isaacs vriendinnetje te redden en stante pede een manier te vinden om thuis te komen. Gaandeweg komt men er echter achter dat er meer aan de hand is dan Isaac zich een weg doorheen kan schieten.

Creatieve amputatie
Net als klassiekers in het genre als Resident Evil, is Dead Space een third-person shooter. Maar voor een surivival horror-game draagt Isaac bijzonder veel vuurkracht met zich mee. Dead Space bevat honderden robuuste Necromorphs, die veelal alleen uitgeschakeld kunnen worden door de ledematen van hun torso’s te knallen. Hier onderscheidt het spel zich van de alom bekende zombie-schietgalerij. Waar een doorsnee ondode neergaat naar een kogel in zijn tronie, gaan Necromorphs niet zomaar tegen de vlakte door een headshot.

Dead Space biedt een arsenaal aan omgebouwde werktuigen zoals laswapens en cirkelzagen met “strategic dismemberment” als doel. En Dead space bevat een hoop amputatie. Dit macabere element dwingt een hoop creativiteit af bij de speler en maakt van elk vuurgevecht een kunstwerk.

Een meeslepend schouwspel
Dead Space is een prachtig spel. Wijselijk wordt door een gebrek aan een user-interface en onderbrekingen door cutscenes de krachtige, onheilspellende atmosfeer bevorderd. Je wordt nooit uit het spel gerukt. De claustrofobische gangen van de USG Ishimura bieden genoeg variatie om niet saai te worden. In deze opzet doet het spel op de beste manier denken aan de oorspronkelijke Half-Life, plus ondode baby’s.

De Necromorphs ogen grotesk en hun geschreeuw en gegorgel klinkt misselijkmakend. Wapens klinken lekker hard en het rondvliegende bloed en ledematen kletsen tegen de muren. Dead Space maakt optimaal gebruik van omgevingsgeluiden om je de stuipen op het lijf te jagen.

Conclusie
Weinig spellen houden je zo constant op het puntje van je stoel als Dead Space. De zenuwslopende opbouw, de broeierige atmosfeer en de ijzingwekkende Necromorphs maken het gebrek aan multiplayer meer dan goed. Dead Space is een geweldig gepolijste shooter.