nieuws
Recensie: Rise of the Guardians

Gameverfilmingen: vele floppen er en toch komt er af en toe een om de hoek kijken die zijn waarde wel waar maakt. Of Rise of the Guardians, van ontwikkelaar Torus Games, ook dit lot deelt, lees je in deze recensie.

Het verhaal
Deze game is gebaseerd op de gelijknamige film “Rise of the Guardians” die in oktober vorig jaar in de bioscopen verscheen. Het verhaal gaat over vijf beschermers die de kinderen op aarde veilig houden van kwaad en nachtmerries. De personages zijn gebaseerd op bekende figuren. Zo heb je North (de Kerstman), Bunnymund (De Paashaas), Tooth (Tanden fee), Sandy (Klaas Vaak) en Jack Frost (belichaming van de Winter) en als tegenstander Pitch (Boeman) die in de schaduwen leeft en zorgt voor nachtmerries. Deze schurk wil dat de kinderen de Guardians vergeten zodat hij de ultieme macht over de kinderen heeft. Dit doet hij door ze in duister te hullen en nachtmerries te veroorzaken.

In deze game is het jouw taak dit tegen te gaan door met de Guardians in vijf verschillende werelden de strijd aan te gaan met Pitch en zijn hordes nachtmerriemonsters in alle vormen en gedaantes. Dit doe je door naar elke thuis stad van één van de vijf Guardians te gaan en deze te ontdoen van al het slechte. Ondertussen verzamel je objecten en punten om steeds sterker te worden en het geloof van de kinderen terug te winnen.

Gameplay
Veel valt er niet uit te leggen over de gameplay. Elke wereld waar je met je Guardian komt ziet er anders uit, maar het doel is hetzelfde: versla alle duistere nachtmerriewezens en hun (soort van) eindbaas. Wanneer er genoeg verslagen zijn krijg je het aan de stok met Pitch en zul je hem moeten verslaan om verder te komen. Dit gebeurt in het gehele spel een zes keer totdat hij daadwerkelijk is verslagen. Als je lekker doorspeelt ben je met deze game in een zes tot acht uur klaar. Wanneer je alle objecten die Pitch heeft verstopt gaat zoeken zal de gameplay tussen de acht en tien uur in beslag nemen.

Rise of the Guardians is in totaal met zijn vieren te spelen, wat zorgt voor een leuke toevoeging. Wanneer je alleen speelt heb je alsnog de overige Guardians om je heen lopen die precies weten wat ze doen, al staan ze soms wat stil terwijl er gevochten wordt. Het is mogelijk tussen de vijf Guardians te switchen, zodat je altijd met je favoriete filmpersonage kunt spelen. Dit is een aangename verrassing in deze toch wel eentonige game. Hordes vijanden afslachten met feeënstof wordt na een uur of twee toch minder leuk.

Beeld en geluid
De graphics lijken een beetje achterhaald voor een hedendaags spel. Hierdoor ziet het er iets minder uit, maar toch zijn de meeste gebieden toch mooi en leuk weer gegeven. Al is bijvoorbeeld de plek waar Klaas Vaak zich schuil houdt heel erg eentonig. De meeste aanvallen van de Guardians zien er wel leuk uit, maar zijn identiek op de kleuren na. De hoofdpersonages zijn met zijn vijven de enige gekleurde karakters. De nachtmerries en ander gespuis zijn allemaal zwart en donker.

Over de soundtrack van de game is goed nagedacht. De muziek creëert op elke plek op de wereld weer een aparte sfeer. De stemmen zijn ook goed ingesproken, maar niet door de originele cast. Ze hebben alleen niet veel tekst wat er voor zorgt dat de oneliners in de game na het verslaan van vijanden blijft bij twee varianten. Hetzelfde geldt voor de cutscenes, deze zijn nagenoeg allemaal hetzelfde.

Conclusie
De game is leuk voor de jongere spelers onder ons, ook al is het bestempeld voor twaalf jaar en ouder vanwege het milde geweld. Het speelt simpel weg en de soundtrack klinkt leuk, maar door de eenvoud en de eentonigheid van deze game kon ik er na de eerste twee uur geen lol meer aan beleven. Een leuke toevoeging is de co-op gameplay zodat je met een drietal vrienden kan spelen, maar daar houdt het op. Voor de echte Rise of the Guardians-fans is het vast een aanrader, maar anders zou ik het niet voor de volle pond kopen.