Doorgaan naar artikel
Iron Man 3
Wilco Beuckens
Wilco Beuckens
Profiel

Conclusie

Iron Man 3 vermaakt zeker. Robert Downey Jr. kan Iron Man als geen ander neerzetten. De humor en actie maken het derde deel tot een prima bioscoopfilm. Meer dan een degelijke film wordt het echter niet: hiervoor zijn het verhaal en de nieuwe personages simpelweg niet interessant genoeg.

Eén van de meest verfrissende superheldenfilms van de laatste jaren is Iron Man. De man in het pak Tony Stark is alweer aan zijn derde eigen film toe. Na een uitstapje bij The Avengers staat Iron Man er weer alleen voor. Weet de film de komische en scherpe sfeer van de vorige delen te evenaren? 

In het derde deel van de reeks neemt Tony het op tegen de Mandarin. Deze meedogenloze terrorist heeft het voorzien op de Verenigde Staten en pleegt hier geregeld aanslagen. In eerste instantie houdt Iron Man zich op de achtergrond. De regering heeft namelijk zijn eigen ‘Iron Man’. Vriend en collega James Rhodes heeft zijn eigen pak en onder de naam Iron Patriot ondersteunt hij het Amerikaanse leger in de strijd tegen het terrorisme. Op het moment dat de (voormalig) bodyguard van Tony, Happy Hogan, getroffen wordt door een aanslag van de Mandarin is hij genoodzaakt zich met de strijd te bemoeien. Uiteindelijk blijkt de Mandarin over een krachtig wapen te beschikken, Extremis genaamd. Dit goedje veranderd mensen in een soort onverslaanbare superachtigen.

De uiteindelijke zoektocht naar de Mandarin gaat gepaard met de nodige humor die Iron Man zo populair heeft gemaakt. Tony Stark is niet een typische anti-held zoals Spiderman of Batman, maar een flamboyante miljardair zonder geheimen. In het derde deel komt dit echter wat minder naar voren. Tony krijgt last van paniekaanvallen als hij wordt herinnerd aan het gevecht uit The Avengers tegen de Aliens. Hij is duidelijk niet zichzelf. Nu heeft hij zijn geliefde om te beschermen en hij moet duidelijk wennen aan deze verantwoordelijkheid. Tony is minder onbeteugeld dan de playboy die we gewend zijn en dat is jammer.

Iron Man is eigenlijk een redelijk plausibele superheld. Hij is geen afstammeling van een andere planeet en had niet te lijden onder mysterieuze beten van radioactieve insecten. Na Starks buitenwereldse ervaringen met de Avengers lijkt daar een ommezwaai in gekomen. Het virus dat de Mandarin inzet muteert mensen in een mate die ongeloofwaardig is in de technologisch gedreven Iron Man-sfeer. Toch zorgt een ietwat komische plotwending rondom de Mandarin voor een leuke scène waar we Tony Stark op z’n best zien.

Uiteindelijk valt aan de film genoeg plezier te beleven. Robert Downey Jr. als Tony Stark blijft een geweldige rol. Zijn gevoel voor humor, genialiteit en sarcasme gaan uitstekend gepaard met de heftige actiescenes en achtervolgingen die we gewend zijn uit de voorgaande delen. Toch is het vreemd te noemen dat een groot gedeelte van de film zich ’s nachts afspeelt. De nieuwe personages zijn ook weinig interessant. Aldrich Killian (Guy Pearce), de maker van Extermis, is zo’n personage met weinig diepgang en haalt niet het niveau van personages uit de eerste twee films. Dit geldt evenzo voor de piepjonge Harley (Ty Simpkins) die Tony helpt met het repareren van zijn pak.