nieuws
Smoorverliefd

In Hilde van Mieghems Nederlandse verfilming van haar Vlaamse film Smoorverliefd wisselen grappen, overspel en een dubieuze moraal elkaar in hoog tempo af.

In Smoorverliefd worden de dramatische liefdeslevens van Judith (Susan Visser), haar dochters Anna (Anna Raadsveld) en Eva (Beatrice Hillen), en haar zus Barbara (Anna Drijver) in kaart gebracht. Judith vlucht van de ene getrouwde man naar de andere, Barbara bedriegt haar vriend Mathias (Johnny de Mol) met een erotische invaldocent (ze bestaan), Anna laat haar relatie varen voor een carrière als architect en Eva wordt simpelweg stapel op een jongen van school. De dames maken steevast de verkeerde keuzes en grijpen naast de romantiek die ze zo begeren.

Het veelvoud aan romantische miskleunen levert een hoop goede grappen op. De vlotte, speelse regie biedt gelegenheid voor een hoop komische momenten, al worden er net teveel missers op het publiek afgevuurd. De constante aan-uit-aan-uit-wendingen van de dames zorgen tevens voor een te lange zit. Na het zoveelste gedartel met een willekeurige minnaar is de rek er een beetje uit. Voor een romantische film is alles nog vrij afstandelijk geschoten, met een nadruk op de komedie. De droge filmwijze maakt van de intimiteit en seks eerder curieuze gebeurtenissen om om te gniffelen dan uitingen van liefde.

Over het algemeen wordt er in Smoorverliefd alleen maar goed geacteerd, al is het soms aangezet. Vooral Susan Visser in de hoofdrol is ondanks haar sympathieke optreden iets te hysterisch voor film om geloofwaardig te zijn. Anna Raadsveld en Beatrice Hillen zijn beiden uitstekend als respectievelijk de ietwat ingetogen en professioneel gedreven Anna en de vroegwijze, wanhopig verliefde Eva. De mannen, zijn het smeerlappen of de goeie jongens, zijn op hun best. Rik Launspach is het stabiele middelpunt als de vader van Anna en Eva. Johnny de Mol speelt met de naïeve, vriendelijke Mathias zijn beste rol tot nu toe. De maffe bijrollen van Tarikh Janssen als de natte minaar Jim, Pierre Bokma als overspelige dichter Bob en Filip Peeters als de Belgische regisseur en schuinsmarcheerder Theo geven een hoop kleur aan de totaal mislukte romantiek. De acteurs redden zich vaak prima gedurende de te theatrale momenten, met uitzondering van Anna Drijver, die zich door een onmogelijk gênante scène over de belevenis van een orgasme moet worstelen. Haar optreden is formidabel, maar sommige dialogen zijn simpelweg niet te redden.

Smoorverliefd kampt met een dubieuze moraal. Ondanks dat de allemaal onwaarschijnlijk beeldschone vrouwen middels constant overspel hun diepgewortelde afhankelijkheid van mannen botvieren, oordeelt de film maar half over hun onethische gedrag. Barbara houdt aan haar onvergeeflijke affaire met Jim een gelukkig single bestaan met kind over (niet van hem), maar Jim wordt door de kosmos gestraft met een baantje bij een kiosk op Rotterdam Airport. Judith eindigt na jarenlang rollebollen alsnog met de perfecte man die haar slechte gedrag bijzonder lang gedoogt, en haar herpes wordt enkel terloops als grapje genoemd. De losbandigheid wordt op een haast Bovaristische manier weergegeven, de toeschouwer moet zelf maar oordelen of het verkeerd is, maar zelfs Emma Bovary eindigde uiteindelijk ongelukkig en verrot en pleegde wanhopig zelfmoord. In Smoorverliefd worden enkel de mannelijke minnaars veroordeeld en afgekeurd voor hun romantische wandaden. Het wordt uiteindelijk de kijker erg makkelijk gemaakt om te denken dat vreemdgaan best oké is, zolang je je hart maar volgt.