nieuws
Hoe Duur Was De Suiker

De openingsfilm van het 33e Nederlands Film Festival, Hoe Duur Was De Suiker, vertelt het verhaal over twee jonge vrouwen in het achttiende-eeuwse Suriname. Regisseur Jean van de Velde wijkt af van het originele boek van Cynthia McLoed en laat sympathie centraal staan in een postkoloniale slavernij-film.

Het is de tijd van de suikercultuur en Boni-oorlogen in Suriname. De wonderschone Sarith (Gaite Jansen) en haar zus Elza (Anna Raadsveld) zijn jonge meiden die opgegroeid zijn in een plantersfamilie. Sarith woont al jaar en dag op de plantage van haar vader, samen met haar slavin en tevens halfzus Mini-Mini (Yootha Wong-Loi-Sing). Ze is gefrustreerd op zoek naar de liefde en lijkt geen man te kunnen vinden: haar grote liefde Nathan (Benja Bruijning) heeft haar in de steek gelaten, de jonge Rutger (Yannick van de Velde) trouwt met haar zus en iedereen om haar heen is gelukkig met een man. Als Sarith uit wanhoop trouwt met de goedaardige plantagehouder Julius (Kees Boot), lijkt haar leven compleet te zijn. Dit geluk is van korte duur, want lust is wat het hoofd van Sarith op hol brengt en ze valt al snel terug in oude gewoontes waarin sloerie-gedrag de boventoon voert. Mini-Mini wordt door Sarith overal mee naar toegenomen, zij is trouw aan Sarith maar droomt tevens van een vrij leven met haar grote liefde Ceaser (Maurits Delchot). Als Julius besluit dat Mini-Mini niet van zijn plantage mag verdwijnen, verandert ook haar leven.

Liefdevolle kolonisten

In 2013 is het 150 jaar geleden dat Nederland de slavernij in Suriname en de Nederlandse Antillen afschafte. Van de Velde snijdt met ‘Hoe Duur Was De Suiker’ een gevoelig onderwerp aan, maar laat de film niet draaien om de slavernij. Het verhaal, dat anders dan in het boek vanuit het perspectief van Mini-Mini verteld wordt, gaat om het wel en wee van de Nederlandse kolonisten en de slaven die in de film meer als familie (met beperkingen) worden neergezet. Ze horen erbij, er is een band maar tevens moeten ze luisteren en gehoorzamen: doen ze dit niet, dan zal de straf niet mild zijn. De film heeft geen postkoloniale insteek, maar is een compleet liefdesdrama. De slaven zijn loyaal, want ze weten simpelweg niet beter. Daarom zijn de kolonisten niet de barbaren zoals al vaak vertoond is, maar vreemden in een land waar zij genieten van rijkdom.

Nederlands Hollywood

Groots is de productie, want de film voelt aan als een kleurrijk Hollywood-spektakel. Prachtige kostuums, een kleurrijk landschap en overdreven drama. Hoe Duur Was De Suiker moet het van deze elementen hebben, want het verhaal is niet bijster sterk en had in een hedendaagse wereld eveneens verteld kunnen worden. Kees Boot speelt zijn rol het sterkst: Julius is een sympathiek man met een grote rugzak. Hoe dan ook heeft hij het beste met iedereen voor. Tegenspeler Maurits Delchot (Ceaser) komt hij niet tegen en toch zijn zij verbonden met elkaar. Enerzijds zijn de twee afzonderlijke verhalen goed neergezet, anderzijds is het te weinig beladen waardoor de afstand tussen de twee te groot is. Het onsympathieke personage Sarith staat geheel als extra verhaallijn ten dienste van de film, ondanks dat ze overal bij betrokken is. Gaite Jansen weet deels te overtuigen, haar groei in het acteerwerk is te zien: je gaat hopen dat ze haar verdiende loon krijgt. Het zijn interessante ontwikkelingen die iedereen meemaakt en zijn allemaal terug te vertalen naar Mini-Mini, maar bovenal blijft het een cliché-scenario van de perfecte man ondanks dat het geen Hollywood-hunk is, de wanhopige slechte vrouw die het plot van diverse wendingen kan voorzien en het meisje waar om gevochten wordt overheerst.