nieuws
Finn

Finn is de droevigste kerstfilm van Nederlandse bodem, maar is prachtig in zijn boodschap.

Finn (Mels van der Hoeven) woont in het boerse dorp Hosselen. Naast naar school gaan, zit hij samen met zijn beste vriend Erik op voetbal. Finn is de Pieter van den Hoogenband van zijn club: hij bakt er niks van en maakt veel liever muziek, in tegenstelling tot wat zijn vader (Daan Schuurmans) wil. Hij ziet liever dat hij, net als alle andere jongens, gewoon een balletje trapt.

Als Finn bij een verlaten boerderij zijn opa (Jan Decleir) ontmoet, lijkt zijn droom uit te komen. Hij doet net alsof hij geblesseerd is en zorgt ervoor dat deze oude man hem vioolles gaat geven. Finn vind de muziek betoverend en gaat helemaal op in deze wereld. Erik verklaart hem daarentegen voor gek.

Vaders wil geschiedt

Het tragische verloop van de film wordt mede waargemaakt door een sterk spelende Daan Schuurmans als vader van Finn. Hij heeft het beste met zijn zoon voor, maar vergeet één ding: hij kan niet de droom creëren die Finn voor ogen heeft. Ook kan hij zijn wil niet opleggen, ondanks dat hij herhaaldelijk duidelijk laat merken dat wat vader wil, ook zal gebeuren. Het gaat uiteindelijk averechts werken en Finn zijn prestaties op school kelderen en vaders zit met zijn handen in het haar vanwege zijn eigen schuldgevoelens en boosheid. Als alleenstaande vader met veel verdriet heeft hij veel geheimen die zijn zoon niet hoeven te weten. Al probeert hij altijd de goedheid in zichzelf aan te spreken, nekt zijn verleden hem steeds meer.

Geheel naast het verhaal van Finn loopt het korte verhaal van Erik. De beste vriend van Finn leeft in een gelukkig gezin. Tenminste, voor de buitenwereld, want zijn vader (Mark van Eeuwen) is allesbehalve de ideale huisvader. Erik heeft nooit de vader gehad die Finn heeft en Finn nooit de moeder die Erik wel heeft.

Geluk en verdriet, dromen en bewondering

Als dromer ziet Finn zijn fantasieën maar al te graag uitkomen en dit zijn precies de dromen die vaders liever niet werkelijkheid zien worden. Hij heeft zich laten betoveren door het vioolspel, mede omdat hij op deze manier zijn overleden moeder – die hij nooit gekend heeft – levensecht kan herinneren. Ondanks dat zijn opa hem weerhoudt zijn droom te volgen, zet Finn door. Het komt hem duur te staan, want hij wordt gepest door voetbalmaatjes en ook zijn beste vriend Erik krijgt meer vraagtekens over hun vriendschap. Finn zet alles aan de kant om die ene herinnering werkelijkheid te laten worden. Eerlijkheid ontbreekt compleet en zowel vader als zoon dragen geheimen met zich mee. Jan Decleir als opa van Finn is de norse oude man die als mythe op het verhaal drukt. Hij zorgt voor een grotere droomwereld van Finn en nog meer kopzorgen voor zijn vader.

Ondanks dat de tragiek groots is, is er continue het goede gevoel wat overheerst. Je hoopt dat Finn zijn droom doorzet en dat zijn vader in gaat zien wat het talent van zijn zoon is. Ook voor de nodige humor is aanwezig, hoewel het al snel vervelend wordt dat de buurvrouw als moederfiguur voor het eten zorgt en elke dag weer herhaalt wat de pot schaft. Aan de kleinste details zijn gedacht en de setting is vanuit de droomwereld van een kind gecreëerd.