review
Fast & Furious 7

De Fast & Furious-franchise begon in 2001 als een soort van Point Break-remake met auto’s in plaats van surfplanken getiteld: The Fast and the Furious. Na de minder geslaagde sequels 2 Fast 2 Furious en The Fast and the Furious: Tokyo Drift werd met het vierde deel Fast & Furious een nieuwe lijn ingezet. In Fast & Furious 5 was de serie uitgegroeid tot een grootschalige actiefilms waarin de hoofdrolspelers de meest bizarre stunts uithalen met hun vierwielers. Deel 6 deed er qua spektakel nog een schepje bovenop en hetzelfde kan worden gezegd over Fast & Furious 7, waarin een auto van wolkenkrabber naar wolkenkrabber springt.

Dominic Toretto (Vin Diesel) en zijn team, bestaande uit Brian (Paul Walker), Letty (Michelle Rodriguez), Mia (Jordana Brewster), Roman (Tyrese Gibson) en Tej (Ludacris) denken eindelijk van hun rust te kunnen genieten, maar dan wordt hun vriend Han (Sung Kang) vermoord in Tokio. Deckard Shaw (Jason Statham) is uit op wraak voor zijn broer Owen (Luke Evans in de vorige film). Deckard is ex-special forces en niet zomaar te stoppen, zo blijkt wel wanneer hij Agent Hobbs (Dwayne ‘The Rock’ Johnson) in het ziekenhuis doet belanden. Dom en zijn crew zullen alleen met de hulp van de geheimzinnige Mr. Nobody (Kurt Russel) en een hightech apparaatje met de naam “God’s Eye” deze vijand de baas kunnen worden.

Geheel in lijn met de vorige films worden in deel 7 weer alle wetten van Netwon aan de laars gelapt. Lange actiestukken uit de vorige films zijn ditmaal vervangen door een veelvoud aan kortere actiestukken, of opgesplitst in kortere delen waarin de belangen en gevaren continu worden vergroot. Het tempo ligt bijzonder hoog en telkens wanneer het lijkt dat een situatie onder controle is komt schurk Deckard uit het niks opduiken. Jason Stathams personage kent geen duidelijke motieven of een goed doordacht plan, hij komt gewoon af en toe langslopen (soms zelfs tot komisch effect) om de helden het leven zuur te maken. Zijn personage is zonder twijfel de gevaarlijkste schurk uit de serie. Dat de actie goed werkt en niet snel saai wordt, komt met name door de regie van James Wan. De regisseur van horrorfilms als Saw, Insidious en The Conjuring duikt bijna letterlijk met zijn camera in de actie. Een mooi voorbeeld hiervan is een moment dat ook in de trailer te zien is, wanneer Dwayne Johnson tegenspeler Jason Statham door een tafel heen slaat en de camera tegelijkertijd op z’n kop draait. Wan is gelukkig niet de regisseur die denkt dat bij een actiescène de camera continu moet schudden, al had hij misschien iets minder snelle shots kunnen gebruiken. Dat het verhaal behoorlijk rommelig is stoort alsnog geen moment, de makers lijken zich goed te beseffen dat ze niet de nieuwe Godfather maken, maar het publiek gewoon top vermaak wil bieden.

De film werkt ook goed door de verhaallijn over de familie van Brian, het personage van Paul Walker. Het hebben van familie en vrienden dichtbij was gedurende de hele filmreeks al een thema, maar dit komt allemaal op een hele ontroerende manier samen. Fast & Furious 7 behandelt het spijtige overlijden van een van de gezichten van de serie zeer respectvol. Het is misschien wel het beste afscheid dat een overleden acteur ooit door middel van een film heeft gekregen, hetgeen een hele nieuwe lading aan de film toevoegt. Vooral het einde, waarover ik niks zal verklappen, is simpelweg perfect en geeft de testosteronfilm een verrassend emotioneel randje.