Doorgaan naar artikel
Mission: Impossible – Rogue Nation
Aloys van Outersterp
Aloys van Outersterp
Voormalig hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

Mission: Impossible - Rogue Nation piekt erg vroeg maar weet door een intrigerend verhaal en rap opeenvolgende actiescènes ruim twee uur te vermaken. De schurk vormt het grootste minpunt, maar dit neemt niet weg dat Rogue Nation een van de betere actiefilms van het afgelopen jaar is.

Koop Mission Impossible: Rogue Nation nu op Blu-Ray of DVD.

Tom Cruise is terug in een wederom onmogelijke missie. Mission: Impossible – Rogue Nation stond aanvankelijk gepland door komende december, maar de release werd tot ieders verrassing met maar liefst vijf maanden vervroegd. Alsof er nog niet genoeg druk op de schouders van Christopher McQuarrie lag. De Jack Reacher-regisseur neemt het stokje over van Brad Bird, die de serie met Ghost Protocol nieuw leven inblies na het commercieel teleurstellende derde deel. Aan McQuarrie de zware taak om dit succes te overtreffen, of op z’n minst te evenaren. Toch heeft de vroegere release ook een duidelijk pluspunt; Rogue Nation krijgt geen directe concurrentie van Star Wars Episode VII: The Force Awakens of dat andere spionnetje genaamd James Bond met zijn 24ste film SPECTRE.

MISSION: IMPOSSIBLE ROGUE NATION

In de laatste scene van Ghost Protocol werd Ethan Hunt (Tom Cruise) gewezen op ‘The Syndicate’. Deze criminele organisatie vormt de focus van Rogue Nation. Terwijl Hunt in Europa jaagt op dit duistere gezelschap is hij zich niet bewust van de gebeurtenissen in zijn thuisland. CIA-directeur Hunley (Alec Baldwin) gelooft niet in het bestaan van ‘The Syndicate’ en laat de werkgever van Hunt, het IMF (Impossible Mission Force), ontbinden. Teamgenoten William Brandt (Jeremy Renner), Benji Dunn (Simon Pegg) en Luther Stickell (Ving Rhames) komen onder direct toezicht van de CIA en Hunt zelf verandert in een voortvluchtige. Hunt krijgt van MI6-agente Ilsa Faust (Rebecca Ferguson) hulp uit onverwachte hoek maar zal ook zijn oude teamgenoten hard nodig hebben om met ‘The Syndicate’ af te rekenen.

Wat deze filmserie anders maakt dan de James Bond-reeks is het team. Brad Bird begreep dit goed, hetgeen waarschijnlijk ook een reden is geweest voor het succes van Ghost Protocol. Rogue Nation zet deze lijn voort met de terugkeer van Ving Rhames, Jeremy Renner en Simon Pegg, die onderling een erg leuke dynamiek hebben. Paula Patton keert, net als de vrouwelijke hoofdrolspelers die haar voor gingen, helaas niet terug. Rebecca Ferguson doet het (in een totaal andere rol) wel heel goed, vooral in haar vechtsscènes. Het is te hopen dat Ferguson wel terugkeert mocht er nog een vervolg komen, de vrouwelijke hoofdrollen zijn allesbehalve constant in de Mission Impossible-reeks. Zo had het eerste deel Emmanuelle Béart, het tweede deel Thandie Newton, de derde Michelle Monaghan en de vierde dus Paula Patton. Van een geforceerd romantisch subplot is gelukkig geen sprake.

MISSION: IMPOSSIBLE ROGUE NATION

De Mission Impossible-reeks staat bekend om de intrigerende spionageplots en duizelingwekkende stunts, uitgevoerd door meneertje Cruise zelf. Rogue Nation is zeker geen uitzondering. Waar Cruise in het vorige deel nog aan de het hoogste gebouw van de wereld bungelde, hing de adrenalinejunkie dit keer aan de zijkant van een opstijgend vliegtuig. De spectaculaire scène vormde terecht een belangrijke focus van de marketingcampagne en het was dan ook een behoorlijk verrassing dat dit letterlijk de eerste scène van de film was. Dit is jammer; niet alleen maakt de scène zelf zonder enige opbouw iets minder indruk, de lat wordt toch wel erg hoog gelegd voor de rest van de film. Rogue Nation is zeer vermakelijk, het verhaal is interessant en het tempo zit er goed in, maar van een dergelijke wow-factor is de rest van de speelduur geen sprake van. Al komt de achtervolging op motoren wel aardig in de buurt.

Vooral de uitwerking van ‘The Syndicate’ is een gemiste kans. De organisatie wordt een anti-IMF genoemd die op verschillende manieren de wereldvrede verstoort. De acties van ‘The Syndicate’ worden voornamelijk via dialogen aan de kijker overgebracht, hetgeen logischerwijs minder indruk maakt dan wanneer deze aanslagen zouden worden getoond. Ook de uiteindelijke leider van deze organisatie is niet bijster interessant. Deze schurk weet bij lange na niet de intensiteit en dreiging van Philip Seymour Hoffman in Mission: Impossible III over te brengen en is totaal niet memorabel. Toch neemt dit niet weg dat Mission: Impossible – Rogue Nation een van de betere actiefilms van deze zomer is.