review
Assassin’s Creed: Syndicate

We zijn weer een jaar verder en Ubisoft komt met een nieuw deel in de franchise. Assassin’s Creed: Syndicate neemt de speler dit keer mee naar het Victoriaanse Londen.

Voor de volgers van de serie is het niet onbekend dat er veel opstartproblemen waren bij Assassin’s Creed: Unity zoals flinke bugs, framerate-problemen, overbelaste servers en ga zo maar door. Het heeft Ubisoft nog veel tijd en werk gekost om dit enigszins te verhelpen en ervoor te zorgen dat spelers konden gaan genieten van de game. Gelukkig heeft Ubisoft hiervan geleerd en hebben ervoor gezorgd dat dergelijke problemen nu niet in de weg liggen. Dit hebben ze onder andere gedaan door minder computergestuurde personen te gebruiken. Hierdoor zien de straten er duidelijk minder druk uit dan in het vorige deel, maar zeker niet storend. De stabiele framerate maakt dit meer dan goed.

Voordat je echt in het verhaal stapt van Assassin’s Creed: Syndicate speel je eerst twee opdrachten met twee verschillende personages. Dit zijn overigens ook de twee hoofdpersonages die later ook speelbaar zijn in het verloop van het verhaal. Het gaat hierbij om de tweeling Jacob en Evie Frye. Wanneer je eenmaal met beide personages hebt gespeeld en de besturing onder de knie hebt vertrek je al gauw richting Londen om het op te nemen tegen corrupte bendes die de overhand hebben in deze stad. Al gauw wordt duidelijk dat beide personages een eigen karakter hebben, zo is Jacob meer van de vuistgevechten en flinke actie waarbij Evie het meer doordacht en tactisch aanpakt zonder al te veel aandacht te trekken. Beide personages hebben elk hun eigen talenten waarbij je wellicht een voorkeur gaat hebben tijdens het spelen. Dit verschil heeft Ubisoft goed verwerkt in de game en biedt hierdoor meer mogelijkheden voor de speelstijl van de speler. Het is overigens ook mogelijk om tijdens het spelen van personage te wisselen. Je dient hiervoor wel stil te staan op een dak of op de grond. Het wisselen van personages had Ubisoft wel fraaier kunnen maken (denk aan GTA IV), maar het gaat erg soepel en je gaat met het ene personage direct verder waar je met de andere bent gestopt.

Beide personages hebben hetzelfde doel voor ogen, alleen werken ze hier op een eigen manier naar toe. Zo is Jacob meer gefocust op de Tempeliers, waarbij Evie meer op zoek gaat naar de ‘Pieces of Eden’. Uiteindelijk willen ze de slechterik Crawford Starrick te grazen nemen. Naast Jacob en Evie komen er nog meer belangrijke personages aan bod waaronder Charles Darwin, Charles Dickens, Alexander Graham Bell en Koningin Victoria. Elk van deze personages zijn goed neergezet en hebben een eigen rol in de game. Ze zullen je voornamelijk voorzien van zij-missies waarmee je geld en grondstoffen kunt verdienen. De zij-missies zorgen ervoor dat je de stad bevrijd van de corrupte bendes en dat je meer stadsdelen vrij speelt. Enkele van die zij-missies zijn het bevrijden van kinderen die hard werken in de fabrieken, het veroveren van treinen of het ontvoeren van specifieke personen. Deze zij-missies zijn min of meer verplicht omdat je met het verdiende geld en grondstoffen wapens en talenten kan vrijspelen die je gaandeweg hard nodig zult hebben.

Ubisoft is ook flink bezig geweest met de wapens in Assassin’s Creed: Syndicate. Er zijn enkele nieuwe wapens toegevoegd waaronder een wandelstok met daarin een zwaard en een rope-launcher, hiermee is het mogelijk om als een soort kabelbaan naar het andere gebouw te gaan. Daarnaast kan het ook worden gebruikt om snel vanaf de grond naar het dak van het gebouw te gaan. Ook boksbeugels zijn nieuw en zorgen ervoor dat je wat meer schade aanricht bij vuistgevechten. Naast deze wapens zijn zijn de werpmessen een toevoeging die het spelen makkelijker kan maken. Ze kunnen worden gebruikt om snel een tegenstander te verwonden, of om met een gemikte worp een vijand volledig uit te schakelen zonder dat andere vijanden het merken. Wanneer je toch wordt opgemerkt door vijanden zijn er twee opties, vechten of vluchten. Het vechtsysteem heeft wel een beetje weg van de Batman Arkham-serie of Mad Max. Door een juiste timing en een druk op de juiste knop zorg je ervoor dat je niet wordt geraakt en dat je een tegenaanval kan uitvoeren. Dit kan zijn van het ontwijken van een mes tot het gooien van een werpmes naar iemand die je onder schot heeft. Deze situaties resulteren in spectaculaire gevechten waarbij de volledige omgeving wordt gebruikt. Het nadeel is dat wanneer je dit onder de knie hebt de gevechten relatief makkelijk zijn en dat je hiervan niet gauw zult weglopen. Wanneer je ervoor kiest om te vluchten omdat het er simpelweg te veel zijn of ze zijn te sterk kan dit op meerdere manieren.

Het vluchten kan middels de eerder genoemde rope-launcher. Door jezelf snel naar een dak te hijsen kan je proberen je tegenstanders te ontvluchten, maar wanneer ze dit zien zullen ze extra versterking via dakramen naar je toesturen. Je dient je ervaring met het klimmen van daken te gebruiken om je vijanden kwijt te raken. Een andere mogelijkheid is het kapen van een paard en wagen om zo het zoekgebied te ontvluchten. De kans is overigens erg groot dat je onderweg andere vijanden tegenkomt die je zullen achtervolgen. Dit zal overigens ook met paard en wagen gaan. Voor dat je het weet belandt je van een vuistgevecht in een race met paard en wagen waarmee je de vijand kan uitschakelen door er tegenaan te beuken. De besturing is erg gemakkelijk, maar reageert soms niet altijd even soepel, vooral in drukke straten waar andere koetsen rijden. Het is overigens ook een goed vervoersmiddel wanneer je snel naar de andere kant van de stad wilt reizen, vooral omdat de stad enorm groot is.

Toch blijft het rennen over daken een leuke bezigheid en hoort al vanaf het begin bij Assassin’s Creed-games. Bij de Assassin’s Creed: Unity was het mogelijk niet alleen omhoog maar ook naar beneden te free-runnen. Dit is ook in Syndicate verwerkt en is verbeterd zodat het soepeler verloopt. Helaas zijn er toch wel wat minpunten tijdens het free-runnen. Zo werkt de camera niet altijd goed mee waardoor je niet goed het inzicht hebt in welke kant je op gaat als je aan een richel hangt. Het is tevens lastig om vanuit een richel naar een ander punt te springen. Desalniettemin is het makkelijk om van het ene gebouw moeiteloos naar een ander dak te springen of aan een vlaggenmast te hangen. Hiermee krijg je toch het vrijheidsgevoel en heb je even geen last van passanten die je alleen maar in de weg lopen.