nieuws
Recensie: A Good Day to Die Hard
Het is alweer 25 jaar geleden dat Bruce Willis in de film Die Hard in de rol van de iconische real American hero John Mclane stapte. Vier films en een hoop ontploffingen later is er de vijfde film: A Good Day to Die Hard. Een titel die veel belooft, maar vooral teleurstelt.
Die Hard in Moskou
Politieagent John McClane reist af naar Moskou om zijn zoon Jack (Jai Courtney) te redden die hij al enkele jaren niet heeft gezien. Jack is in de problemen en zit vast in een gevangenis. John komt er al snel achter dat Jack een CIA agent is met een geheime missie. Hij moet een Russische dissident (Sebastian Koch) in leven houden, omdat hij een supergeheime file heeft. Het duurt natuurlijk niet lang voordat elke zwaar bewapende crimineel achter McClane en zijn zoon aanzit en de kogels rondvliegen.
Een falende regisseur en schrijver
Sequels zijn voor filmstudio’s in deze tijden een veilige manier om geld te verdienen. Gooi er wat extra budget tegenaan voor grotere en luidere effecten, maar blijf bij het originele recept. Scriptschrijver Skip Woods (Hitman) en regisseur John Moore (Max Payne) proberen zich er wel heel makkelijk van af te maken. Nergens wordt het zo vermakelijk en spannend als in de vorige Die Hard-films. Krampachtige humor, een idioot plot en eendimensionale slechteriken, A Good Day To Die Hard kan beter snel vergeten worden.
Ongeïnspireerde actie en plichtmatige emoties
Met een beetje welwillendheid kan er van het eerste half uur nog wat gemaakt worden. Tijdens een achtervolging wordt er ouderwets met auto’s gesmeten en worden machinegeweren leeg gevuurd. Toch blijven sensationele actiescènes zoals we die gewend zijn van Die Hard de hele film afwezig. Het is alsof we het allemaal al een keer gezien hebben. Dat geld ook zeker voor de clichématige vader-zoonrelatie, welke helemaal niets toevoegt. Met humor en geweld moeten de twee naar elkaar toe groeien, maar de relatie werkt op de lachspieren op een manier die vast niet de bedoeling is. Waar de vorige Die Hard-films bekend stonden om hun flinke dosis relativerende humor, ontbreekt daarvan nu elk spoor. Dat McClane het toch probeert door elke keer als hij beschoten wordt ‘Ik ben op vakantie!’ te roepen werkt alleen maar averechts.
Vervelende slechteriken
Tenenkrommend is het acteerwerk van de Russische bad guys. Misschien kunnen ze er zelf niet eens zoveel aan doen, zo weinig ruimte krijgen ze om wat meer te maken van hun karakter dan de standaard Russische bandiet die alles aan Amerika haat. Gedateerde, stereotype figuren die de film veel spanning ontnemen. Met een obligate plottwist en een mislukte groteske finale in Tsjernobyl proberen de makers te redden wat er te redden valt, maar als de film al zinkende was gaat hij nu echt kopje onder.
Met Bruce Willis als John Mclane heb je potentieel goud in handen. Weinig actiefilms zijn zo vermakelijk als die uit de Die Hard franchise. Deze film heeft echter niets van doen met zijn erfenis, en is vooral ergerlijk en saai. Het is te hopen dat de filmstudio met een zesde film de Die Hard franchise niet nog meer schade probeert toe te doen.
