review
Recensie: Killzone: Shadow Fall

Ontwikkelaar Guerrilla is al jarenlang een vaste waarde binnen de reeks exclusieve games op de PlayStation consoles. Met name deel 2 en 3 op de PS3 werden zeer goed ontvangen door het publiek. Aan de Nederlandse studio is het de taak het imago hoog te houden en een knallende releasegame voor de PlayStation 4 op de markt te brengen.

Direct weet Killzone: Shadow Fall te verrassen. Ditmaal niet zo zeer de goed uitziende personages of omgevingen, maar een invalshoek binnen het verhaal is een uiterst opvallend element. De allereerste missie begint de speler op de compleet verwoeste planeet Vekta. De Hellghast heeft een groot deel van het land overgenomen en de oorspronkelijke bewoners zijn teruggedreven naar een voor hun veilige zone of vermoord. Een enkeling leeft nog in vijandig gebied. Daar ben jij er een van. Samen met een voor de speler nog onbekende man word je wakker in een bouwval. Na een korte dialoog blijkt er iets vreemds te spelen. De hele tijd bekeek je de wereld vanuit een laag perspectief, vermoedelijk zat je op de grond. Verbazend genoeg staat jouw personage niet op, maar loopt direct voorwaarts. Snel blijk je een kind te besturen dat samen met zijn vader gestrand is in vijandig gebied. Een interessante en erg onverwachte invalshoek die de speler van de traditionele normen en waarden laat afwijken en enigszins doet terugdenken aan Fallout 3. Vervolgens gaan er binnen enkele minuten jaren voorbij waarna het hoofdpersonage in staat is het op te kunnen nemen tegen de vijand. Niet minder dan dat, is wanneer de rest van het verhaal plaatsvindt.

Het verhaal wordt hiermee sterk ingezet, maar op gametechnisch niveau vallen er enkele opmerkingen te maken. Over het algemeen wordt de speler goed meegesleept in het verhaal. Het is simpelweg jammer dat de coördinatie van de computergestuurde personages af en toe wat gebrekkig is. Zodra je als speler dichtbij deze personages komt blijkt het gezichtsveld niet helemaal goed gekalibreerd. Dialogen komen hierdoor enkel natuurgetrouw over zodra de speler vanaf een kleine afstand toekijkt. Ook is er niet echt ingespeeld op de ‘snellere speler’. Een persoon die al vrij snel het rennen heeft uitgevonden loopt op de zaken vooruit en zal instructies ontvangen op het moment dat deze al uitgevoerd zijn.

Nog een kleine schaduwzijde aan de dialogen is de verhouding in het geluidsniveau. Veelal worden stemmen gedempt zodra de speler verder van de overige gesprekspartners ontrokken raakt. Zodra de speler zelf tegen deze personages van grotere afstand praat, is het logisch dat de eigen stem luider wordt. Er moet simpelweg een grotere aftand overbrugd worden. Helaas gebeurt dit niet altijd. Momenten doen zich voor waarbij de speler ondanks de grote afstand op eenzelfde niveau zal blijven converseren. Kleine misvattingen als deze maken het beeld enigszins ongeloofwaardig.

Iets waar de game dan weer uiterst goed op scoort is het grafische gedeelte. Killzone: Shadow Fall toont op fenomenale wijze de kracht van Sony’s nieuwste console. Personages zijn van lichaamsbepakking tot gelaatsuitdrukking ontzettend realistisch weergegeven. Daarnaast is er aan werkelijk ieder klein onderdeel tijd en aandacht besteed. Van een lusje aan de stang van de helikopter tot het elektriciteitskastje in een radiotoren, alles is perfect uitgewerkt en is vrijwel onafscheidelijk van de werkelijkheid. Daar komt de prachtige omgeving nog eens bij. Het uitgestrekte landschap is tot in de details uitgewerkt en natuur als watervallen en rotspartijen worden magnifiek in beeld gebracht.

Verder kent Shadow Fall de simpele maar effectieve gameplay zoals men die gewend is. Er is echter meer. Veelal wordt er bij schietspellen gesproken over een onveranderlijk systeem van besturing. Mede dankzij de vernieuwde PS4-controller kan Guerrilla enigszins het tegendeel bewijzen. Zo wordt het nieuwe touchpad gebruikt voor het aansturen van een drone. Een robot die, bij slim gebruik, de redder in nood kan zijn in complexe situaties. Door gebruik van het aanraakgevoelige scherm is het mogelijk snel door het keuzemenu te navigeren zonder zelf onnodig schade op te lopen. Ook de verlichting aan de achterzijde van de controller hebben een functie in het spel. De oplichtende kleur speelt in op de gezondheid en op gevaren in de omgeving. Zo is er geen vuiltje aan de lucht zodra het groene licht opgelicht blijft, maar zal de speler even goed op moeten letten bij een oranje rode verlichting.