Doorgaan naar artikel
Recensie: RoboCop
Pim van den Berg
Pim van den Berg
Profiel

Conclusie

Met een sterk thema en voor minstens de helft aan goed acteerwerk, maar met een onhandig tempo en slappe schietpartijen is RoboCop leuker als maatschappijkritiek dan als actiefilm. Is dat een goed teken?

José Padilha heeft van RoboCop net als het origineel een leuke satire gemaakt, maar met meer rondvliegende kogels.

RoboCop wordt ingeleid door de patriot Patrick Novak (een opgewonden Samuel L. Jackson). Als presentator van het fictieve nieuwsprogramma The Novak Element, dat oogt alsof het op FOX uitgezonden zou kunnen worden, licht hij het publiek in over de situatie in de toekomst waarin de film zich afspeelt: De Verenigde Staten zijn wereldleider op het gebied van robottechnologie, waarmee ze daadwerkelijk met succes politieagent van de wereld kunnen spelen. Een nieuwsitem laat zien hoe met de missie genaamd ‘Freedom Tehran’ het Amerikaanse leger het Iraanse volk heeft onderworpen onder het mom van vrijheid en veiligheid. Het mooiste van al: er komen geen Amerikaanse levens in het geding. Waarom, vraagt Novak zich retorisch af, worden de supereffectieve robots niet in het thuisland ingezet, om misdaad te bestrijden en orde te handhaven? Het merendeel van het volk is tegen bewapende machines op straat, onder het motto ‘robots hebben geen geweten’.

Vandaar dat Raymond Sellers (Michael Keaton), CEO van de grootste robotfabrikant OmniCorp, met het geniale idee komt om een mens in een robotpak te hijsen, om de brug van menselijke naar machinale ordehandhaving te overbruggen. Sellers schakelt de hulp in van zijn beste wetenschapper, Dr. Norton (Gary Oldman), die moeite heeft met het gebruiken van zijn expertise voor militaire doeleinden en zijn marketingteam (Jay Baruchel) om het aan de man te brengen. Daar komt agent Alex Murphy (Joel Kinnaman) bij kijken. Na een aanslag op zijn leven is hij hopeloos verminkt en OmniCorp overtuigt Alex’ bedroefde echtgenote Clara (Abbie Cornish) dat hem omtoveren tot robot-agent zijn enige kans op een normaal leven is. Zo is RoboCop geboren, met afstand Amerika’s populairste meest effectieve diender. Alleen dit succes komt met een prijs: Alex’ menselijkheid zit zijn effectieve programmering in de weg, dus wordt hij kunstmatig verdoofd om zijn werk te kunnen doen. Hij noemt zijn vorige identiteit constant in de derde persoon (Alex Murphy zus, Alex Murphy zo). Ongeacht de wensen van zijn vrouw, zoontje, oud-partner Omar (Michael K. Williams) en om genade smekende bandieten – RoboCop loopt gewoon door.

Wat volgt is een bijzonder komische satire op hedendaagse thema’s. ‘Freedom Tehran’ is natuurlijk een uitvergroting van het gebruikt van drones in Pakistan, waarmee Amerikaanse soldaten vanuit eigen land in een bureaustoel Pakistaanse huizen bombarderen. Nog erger: hoe reageren de VS wanneer deze methode succes heeft? Volgens RoboCop betekent dat nieuw imperialisme: De VS dragen de eigen superioriteit op aan andersdenkenden die er niet om gevraagd hebben. De hypocrisie om drones elders te gebruiken maar niet in eigen land komt tegelijk ook aan bod. Deze kwesties klinken zo vrij ernstig, maar Padilha doet de film en het origineel van Paul Verhoeven (evenals Starship Troopers) eer aan door dit soepel en met een knipoog in de vertelling te verwerken. Het is grappig en een beetje droevig tegelijk om te zien dat RoboCop is samengesteld in China, in een kolossale fabriek waar eindeloze rijen aan Chinezen aan een tafeltje staan te zwoegen.

Gecombineerd met een aantal mooie shots belooft RoboCop een mooie film te worden, maar lijdt onder enigszins suffe actie (met uitzondering van een vuuroefening onder begeleiding van Focus’ ‘Hocus Pocus’) en een stroef tempo. Het is moeilijk om mee te leven met hoofdpersoon Kinnaman, die werkelijk geen noemenswaardige karaktereigenschappen heeft. Zijn gezinssituatie roept geen warmte op en de bijna-seksscène is gewoon ongemakkelijk. Beter is het spel van Oldman, die als wetenschapper met een schuldgevoel veel beter meerdere kanten van zijn personage toont. Ook is het onwaarschijnlijk dat RoboCop de kogelregens overleeft die op hem af komen. Al zegt zijn wapenexpert (Jackie Earle Haley) dat niets onder een .50-kaliber door zijn pantser komt, is het verrassend dat hij nooit in zijn gezicht geraakt wordt – zelfs wanneer ze met groter geschut aan komen zetten. Natuurlijk, het is een actiefilm, maar wees dan spaarzamer met kogels.