nieuws
Titanfall Beta

Deze week is de gesloten Titanfall beta van start gegaan. Titanfall is het eerste spel van de nieuwe studio Respawn Entertainment. De studio bestaat daarentegen niet uit broekies: Respawn is opgericht door oud-Infinity Ward-ontwikkelaars Jason West en Vince Zampella. Hun ervaring met het ontwikkelen van Call of Duty hebben ze meegenomen naar hun eigen studio, om de koning van de First Person Shooter naar de kroon te steken. Dat maakt Titanfall een ambitieus project, maar met de volledige steun van uitgever Electronic Arts lijkt dat doel niet zo vergezocht als het klinkt. Dat het spel speelt als een trein helpt ook.

Ik ben niet zo thuis in de shooters van de afgelopen jaren. Het FPS-genre wordt door uitgevers steeds verder uitgemolken en door gamers steeds fanatieker aangehangen (hoe goed Battlefield 4 ook is, was die verkoopstrategie echt nodig?). Elk jaar verschijnt er weer een nieuw spel voor meer dan het volle pond en met minimale veranderingen. Op de beursvloer van Gamescom vorig jaar stond ter promotie een indrukwekkende, levensgrote Titan uitgestald. Ik zag het als nóg een voorbeeld van de excessen van een doorgeslagen genre en medium. Te dure spellen, pre-order- en special editionfetisjisme en misbruik van microtransacties hebben me grotendeels van alles wat na Modern Warfare kwam afgeschrokken. Eerder deze maand ontdooide Respawn Entertainment mijn ijzige hart door te melden dat Titanfall geen microtransacties zou bieden.

Hoe onderscheidt Titanfall zich verder van de concurrentie? Het makkelijke antwoord is ‘Titans’. Het zijn de metershoge, bepantserde robotpakken die van binnenuit door de spelers (“piloten”) bestuurd worden. Een Titan is afgeladen met zwaarder wapentuig dan een piloot kan dragen: kolossale machinegeweren, exploderende munitie en raketten die zelden per stuk gelost worden. De vuurkracht die een Titan biedt stelt de speler in staat om makkelijk af te rekenen met het ongelukkigere voetvolk. Rondlopen in een Titan is een groot doelwit op je rug geplakt hebben. Iedereen en zijn grootje mikt zijn anti-Titanwapens in jóuw richting, tenzij je de mazzel hebt dat er een vriendelijke Titan tussen jou en een vervelend aantal hittezoekende raketten in staat. Een Titan heeft ook boosters, waarmee door een korte afstand in een bepaalde richting te schieten een alerte speler wendbaar genoeg kan zijn om projectielen te ontwijken. De handige en aangename AI-assistent in elke Titan houdt de speler ook op de hoogte van eventuele dreigingen.

Iedereen krijgt in een match in ieder geval één keer de gelegenheid om met een Titan te spelen, zo niet tweemaal of meer. Titans zitten op een timer van een paar minuten, die korter wordt naar mate de speler meer succes heeft op het slagveld. De piloten springen elk level vanuit een dropship dat de atmosfeer binnen komt knallen het spel in. Al zijn Titans de grootste vechtmachines, piloten doen niet onder in vermaak. Met een jetpack op de rug kunnen piloten allerlei parkourmanoeuvres uitvoeren, zoals langs muren rennen en klimmen, en hoger springen dan bij de doorsnee shooters. Spelers kunnen door goed aaneengeschakelde sprongen enorme snelheid opbouwen om de vijand te verrassen en te ontspringen en op daken klimmen voor de beste kijkhoek. De snelheid komt goed van pas: piloten kunnen vijandige Titans beklimmen en de bedrading in het achterhoofd naar de gallemiezen helpen. Het is een risicovollere, maar vaak effectievere manier om een Titan te slopen dan om de robot met een hittezoekende raket vanuit een raam te bestoken. De onderstaande trailer is een zeer goede weergave van hoe het spel er aan toe gaat.

In Titanfall speel je met maximaal zes tegen zes, wat haast in verlegenheid wordt gebracht door de huidige norm van 64 spelers in één shooterlevel. Alleen Titanfall bevat naast de spelers ook nog computeraangestuurde troepen. Dit zijn zogeheten ‘grunts’, doorsnee voetsoldaten, en ‘specters’, wat stevigere, geavanceerde, menshoge robots. De soldaten gaan onafhankelijk van de piloten met elkaar op de vuist: ze bewegen in formatie door het level, schieten elkaar overhoop en roepen om versterking wanneer ze een piloot treffen of van hun groep alleen overblijven. Hun aanwezigheid maakt niet alleen het slagveld een stuk natuurlijker en geloofwaardiger, maar omdat ze vrij makkelijk en in groten getale neer te maaien zijn geven ze zelfs de matigste speler een gevoel dat deze er iets van bakt. Deze AI-soldaatjes hebben wel een functie: door hen te doden speel je eerder een Titan vrij en scoor je in de spelvorm ‘Attrition’ tevens punten die voor de overwinning tellen. Zo wordt andere piloten en Titans omleggen niet het hoofddoel. De bescheiden speler die zich geïntimideerd voelt door de haast machine-achtige reflexen van sommige maniakken tegenwoordig, kan in de schaduwen op zoek gaan naar computergestuurde slachtoffers.

En dan komt de kern van Titanfalls unieke stijl naar voren: het spel combineert de gameplay van een shooter met enkele functies van het Multiplayer Online Battle Arena-genre, of MOBA (League of Legends, Dota 2). De grunts dienen dezelfde functie als de minions in dat genre. Of ze nou goud of punten opleveren, beiden maken ze de speler sterker en zijn ze een middel dat leidt tot de overwinning. Het voegt een extra dimensie toe aan een shooter, één die haast vanzelfsprekend is als je het eenmaal speelt. Denk aan de tactische mogelijkheden die het een gecoördineerd team van vrienden biedt, als je niet alleen maar elkaar hoeft om te leggen. Het enige wat dit enigszins in de weg zit (als je het zo wilt noemen), is het moordend hoge tempo van elk level. Soms voelt omlopen of sluipen zo’n tijdverspilling dat het niet loont. Terwijl jij een goede sluiproute neemt, heeft een andere speler al drie Titans bereden als ongetemde hengsten en is de ronde zijn einde genaderd.

Aan het eind van elke ronde vindt een ‘epiloog’ plaats: de verliezende partij krijgt de kans om terug te trekken naar een dropship om hen terug de ruimte in te brengen. De winnaars mogen hen de pas afsnijden en/of het dropship uit de lucht halen. Dit is niet zo makkelijk als gezegd: in de epiloog is elke dood definitief en het dropship gaat pas neer na toegewijd vuur van meerdere piloten en Titans. Als enige overlevende met je Dropship terug in de ruimte keren geeft minstens zo veel voldoening als een overwinning (en levert je ook XP op).

Dit al werkt des te beter omdat Titanfall zo soepel speelt, oogt en klinkt. De gameplay is waanzinnig soepel en de besturing reageert bliksemsnel. Wapens voelen goed en gebalanceerd aan en klinken gepast. Sommige wapens zijn toegeeflijker dan andere: een ‘Smart Pistol’ mikt zichzelf op vijanden in je vizier en kan na een kort ogenblik onmiddellijk genoeg schoten lossen om meerdere doelwitten met één muisklik te doden (meerdere doelwitten kosten meer tijd om te ‘locken’). Ik speel Titanfall in Boot Camp op een oké iMac en het draait werkelijk altijd als een zonnetje, al oogt het wat korrelig. De futuristische stijl en de prachtige interface Al deze functies voegen niet alleen toe aan de shooter-ervaring, maar maakt deze ongelooflijk genoeg ook toegankelijker. Door de aandacht te verbreden van alleen spelers tegen elkaar, krijgen ook de minder fanatieke scherpschutters een goede kans om deel te nemen. Ten slotte valt een Titan ook niet bij het eerste schot.

Natuurlijk bevat het spel ook standaardfuncties als een levelsysteem waarmee wapens en uitrusting vrijgespeeld worden. Ook zogeheten Burn Cards, bonussen die je één keer kan gebruiken en daarna verdwijnen, worden verdiend door te spelen.

Titanfall belooft simpelweg geweldig te worden. De beta bevat lang niet alle inhoud: er is een vermakelijke en noodzakelijke training, een aantal extra wapens en andere uitrusting en twee hele levels. Van de single-player-elementen van het volledige spel, meer levels en wapens is nog niets te bekennen. Kun je nagaan.